در این مقاله به این موضوع اشاره میکنیم که چرا نسخه تام هالند از مرد عنکبوتی در MCU با اختلافی اندک از نسخه های توبی مگوایر و اندرو گارفیلد پیشی میگیرد.
مقدمه: در سالهای اخیر سه بازیگر این افتخار نصیبشان شده است که نقش پیتر پارکر را در دنیای سینما ایفا کنند: توبی مگوآیر در سه گانه سینمایی سم ریمی، اندرو گارفیلد در دو فیلم تحت عنوان "مرد عنکبوتی شگفت انگیز" و نسخه فعلی که همان نسخه ای است که تام هالند دارد در آثار ابرقهرمانی دنیای سینمایی مارول ایفا میکند. علیرغم اینکه هواداران قادر نبوده اند به اجماعی در این زمینه که کدام نسخه سینمایی از مردعنکبوتی بهترین است دست پیدا کنند، اما به این بهانه که به احتمال بسیار شاهد گرد هم آمدن تمام این نسخه ها در فیلم آتی مرد عنکبوتی خواهیم بود میخواهیم به این بحث بپردازیم که چرا مرد عنکبوتی که تام هالند نقشش را بازی میکند بهترین است.
هر نسلی اسپایدرمن سینمایی دارای نقاط قوت و ضعف خاص خودش است. توبی مگوآیر در برانگیختن حس سمپاتی (همدردی) تماشاچی عالی بود و پیتر پارکر و مرد عنکبوتی را به شکلی جان بخشید که با عالم واقعیت در تماس بود. با این حال مگوآیر غیر حقیقی ترین مرد عنکبوتی بود (از نظر سنی، تارهای ارگانیک، ضعف در شوخ طبعی و ...) و به ویژه پس از اونکه در حالت emo در فیلم "مرد عنکبوتی 3 " محصول سال 2007 قرار گرفت و اون رقص ضایع را در خیابان های نیویورک به اجرا درآورد باعث بدنامی خودش شد. بنابراین میشود نتیجه گرفت که توبی پیتر پارکر خوبی بود (البته تا اواسط "مرد عنکبوتی 3") ولی اسپایدرمن چندان موفقی نبود.
و اما اندرو گارفیلد جوانی و شور و انرژی را برای نقش اسپایدرمن به ارمغان آورد و صحنه های مربوط به یک نوجوان رنج دیده را با قوت بهتری به اجرا درآورد ولی متاسفانه فیلمنامه های ضعیف تر سری مرد عنکبوتی شگفت انگیز باعث اقبال کمتر وی شد. وی همچنین با انرژی و علاقه شگفت انگیزی جنبه مرد عنکبوتی را ایفا کرد و هیکل ترکه ای و توانایی اش در اجرای زبان بدن هنگام بازی در حالی که لباس اسپایدرمن را بر تن داشت باعث شد تا از این نظر بهترین اسپایدرمن تاریخ سینما باشد. به این مساله لباس خارق العاده اسپایدرمن در "مرد عنکبوتی شگفت انگیز 2" را هم اضافه کنید تا بهترین اسپایدرمن تاریخ در ذهنتان تداعی شود.
ولی از سوی دیگر تام هالند و اسپایدرمنی که او در MCU ارائه میدهد تونسته نقاط قوت توبی مگوایر و اندرو گارفیلد را با هم ترکیب کند یعنی حس سمپاتی توبی مگوآیر با نسخه ایده آل و انرژیک و شوخ طبع اندرو از اسپایدرمن. تام خیلی سریع تونست مخاطبین را به سمت خودش بکشاند ، مثل مگوآیر در دو فیلم نخست فیلم های سم ریمی. منتهی با این تفاوت که هالند شوخ طبعی خاصی به اسپایدرمن تزریق کرده است که دقیقاً با دنیای کمیک مطابقت دارد. او همچنین شور و نشاطی خاص نوجوانی را به اسپایدرمن میدهد که ما را به یاد کمیک های اولیه و اریجینال اسپایدرمن میندازد. وی همچنین بر خلاف مگوایر سعی میکند دغدغه ها و کشمکش های درونی پیتر پارکر را به جای آنکه از طریق درونگرایی و انزوا طلبی به تصویر بکشد ، از طریق تعامل و بده بستان با شخصیت های مکمل و هم کلاسی های خود به نمایش بگذارد و در مجموع بهتر از مگوایر دنیای و کشمکش های یک پیتر پارکر در آن سن و سال را به تصویر میکشد که البته شاید دلیل اصلی آن نوع نگارش فیلمنامه فیلم های اختصاصی اسپایدرمن در MCU و حال و هوای خاص آنها باشد که به دوران اولیه کمیک بوک های این شخصیت نزدیک تر هستند. اندرو گارفیلد هم سعی کرد این خواص را داشته باشد ولی در برخی لحظات این تمرکز از روی پیتر پارکر برداشته میشد و او به پیتری دوست نداشتنی، انتقام جو و حتی مغرور تبدیل میگردید که با روح این کاراکتر در تناقض بود. همانطور که گفته شد تام هالند در MCU بهترین ویژگی های توبی و اندرو را با هم ترکیب کرده و نوعی خاصیت خود انتقادگر یا خود ملامت گر نیز به آن اضافه میکند.
اسپایدرمنی که هالند نقشش را در MCU بازی میکند، برخلاف همتایان پیشین خود این اجازه را پیدا کرده تا در طیف گسترده تری از داستان ها خود را شکوفا سازد. به طور مثال مگوآیر این شانس را داشت تا در روایت سرگذشت نحوه تبدیل شدن پیتر پارکر به مرد عنکبوتی (origin) حضور یابد و درسته که او سپس در ادامه شگفت انگیز آن اثر یعنی "مرد عنکبوتی 2" حضور پیدا کرد ولی بعدش یک ناکامی مایوس کننده را در "مرد عنکبوتی 3" تجربه کرد. ضمن آنکه باید اعتراف کرد هر سه فیلم سم ریمی در یک حال و هوای مشخص و قابل پیش بینی با یک سری شخصیت مکمل ثابت (هری آزبورن، مری جین و زن عمو می) را روایت میکرد. اندرو گارفیلد هم متاسفانه شوق و ذوق وصف ناپذیرش با دوره ای مصادف شد که جنون داشتن یک عالم سینمایی مشترک همچون MCU مثل خوره به جان سونی و روسای آن افتاده بود. داستان به ظاهر مرموز و جذاب پدر پیتر و نقش او در تبدیل کردن پسرش به مرد عنکبوتی نیز ره به جایی نبرد و از اولش غلط بود (این مقاله را بخوانید).
اما تام هالند حضورش از ابتدا طوری بود که افق های جدیدی را برای مرد عنکبوتی متصور کرد. یعنی دیگر مجبور نبودیم origin او را ببینیم و در عوض از همان ابتدا در "جنگ داخلی" وی را در خارج از نیویورک دیدیم و در حال تعامل با دنیای بزرگتر و متنوع تری از مارول و قهرمانان آن. خبیث هایی که او باهاشون مبارزه کرد نیز کاملا متفاوت از قبل بودند در حالی که در سری قبلی ویلن ها اکثراً حول و حوش آزبورن ها و شرکت آزکورپ میچرخیدند و به نوعی با آنها مرتبط بودند. تا به حال دو ویلن اصلی را در مقابله با مرد عنکبوتی در فیلم های اختصاصی او دیده ایم. والچر و میستریو. ورود آنها به دنیای اسپایدرمن و شروع دشمنی با او بسیار منطقی بوده است. یعنی آنها از طریق مرشد مرد عنکبوتی یعنی تونی استارک/مرد آهنی به دشمن او تبدیل شدند ولی خیلی زود دشمنی آنها با اسپایدرمن شخصی شد. به طور مثال آدریان تومز از وقتی متوجه هویت مخفی اسپایدرمن شد به دشمن تمام عیار او بدل گشت و دیگر سخنی از مرد آهنی به میان نیامد. کوئنتین بک نیز از اواسط فیلم "دور از خانه" کاملا قضیه کینه اش با تونی استارک را فراموش کرده و به دشمن تمام قد پیتر پارکر تبدیل شد و حتی قصد جان دوستانش را کرد و برایش بزرگترین پاپوش تاریخ را دوخت! این نکته را نیز باید در نظر گرفت که الان سال 1962 نیست که پیتر همین جوری با امثال والچر و میستریو روبرو بشه ، آنهم در این مقطع از زندگی اش که یه بچه مدرسه ای هستش! او باید به طور منطقی در "معرض" خبیث ها قرار بگیره و این یعنی از طریق تونی استارک. یعنی تا الان اینجوری بوده ولی قطعا از این به به بعد موضوع فرق میکنه. در واقع غیر قابل قبول تر این است که یک بچه دبیرستانی در عالم واقعیت بتواند برای خودش ویلن های خاص خودش را داشته باشد . مخصوصا کسی که بهش دستور دادن تکروی نکند و در محله خودش باقی بماند. و البته برای مارول استودیوز واقعا مهم است که به شعور تماشاچی احترام گذاشته شود و روایت داستان جوری باشد که عاری از حفره باشد و تماشاچی باورش کند که دشمنی فلان شخصیت با اسپایدرمن چه دلیلی دارد . و البته یک دلیل دیگر هم این است که اتفاقاً فیلم های قبلی هم همین کار را میکردند و اسپایدرمن از طریق شخصیت های مکمل یعنی مثلا هری آزبورن به خبیث اصلی یعنی مثلا نورمن آزبورن یا حتی اکتاویوس وصل میشد ولی مساله اینجاست در سری جدید ما هری آزبورن نداریم. یا مثلا در سری قبلی آزکورپ بود و از طریق این شرکت مثلا لیزارد و گابلین و راینو و ... آمدن و وارد قصه شدند ولی الان اینطور نیست. پس تا الان بهترین و توجیه پذیر ترین گزینه این بوده که از طریق کسی مثل تونی استارک که باعث ورود پیتر به MCU شد این اتفاق بیفتد. پس برای باور پذیر بودن داستان باید ویلن را به جایی وصل کنند و این در دنیای سینمایی مارول ، استارک و شرکتش بوده. و البته همان طور که گفته شد خبیثی مثل والچر تنها ابتدا از طریق استارک به پیتر وصل شد ولی از یک جای فیلم قضیه شون شخصی شد و میستریو هم همین طور ...
مرد عنکبوتی در MCU واقعا چیزهایی را تجربه کرد که اصلا نظیرش را قبلا ندیده بودیم. او درگیر بزرگترین حماسه تاریخ سینما یعنی حماسه سنگ های بینهایت شد و به فضا رفت! اگر خبرهای این روزها هم تایید شوند در قسمت سوم نیز وارد قضایای چندجهانی خواهد شد. شخصیت های مکملی که مرد عنکبوتی در MCU باهاشون در تعامل است نیز متنوع تر هستند (ند، فلش، ام جی و ...) که باعث شده اند ترکیبی مفرح و باحال از شوخ طبعی و فان به وجود بیاد. در واقع شخصیت های مکمل مرد عنکبوتی مثل فلش تامپسون و همون ام جی واقعا بهتر شده اند. بسیاری از هواداران واقعی مرد عنکبوتی واقعا شخصیت پردازی این ام جی رو به دنیای کمیک وفادار تر میدانند تا شخصیت پردازی مری جین فیلم های ریمی. ما طرفدار سری فیلم های اسپایدرمن در MCU هستیم چون به شکل منطقی و بدون لکنت داستان خود را روایت میکنند. دوباره سری بزنید به "مرد عنکبوتی شگفت انگیز 2 " و جوری که الکترو به دشمنی با پیتر میپردازه و مقایسه اش کیند با میستریو. خداییش اون چقدر الکی بود و این چقدر منطقیه.
و گفته میشود که یک فیلم ابرقهرمانی وقتی میتونه بدرخشه که ویلن (خبیث) خوبی داشته باشه که بتونه پا به پای قهرمان داستان پیش بره. توبی مگوآیر با دو خبیث کلاسیک مرد عنکبوتی به نام دکتر اختاپوس و گرین گابلین روبرو شد که نقش آنها را به ترتیب آلفرد مولینا و ویلم دفو بازی کردند. هر دوی این دشمنان جذاب تونستند بهترین خصوصیت های شخصیت اسپایدرمن را به ظهور برسانند ولی امثال مرد شنی، هری آزبورن و به خصوص ونوم از عهده انجام این کار در قسمت سوم برنیامدند. سری "مرد عنکبوتی شگفت انگیز" نیز در این زمینه مشکلات فراونی داشت و خود اندرو گارفیلد گفته که این موضوع خیلی باعث ناامیدی اش شده است. ولی تام هالند اولین بار با والچرِ درخشان و عالی مایکل کیتون دست و پنجه نرم کرد و آن فهمیدن هویت مخفی او توسط آدریان تومز و تصمیمی که پیتر برای ترک لیز الن در شب میهمانی گرفت یکی از بهترین پیچش های آثار ابرقهرمانی به حساب میاد. درسته که بلند شدن روی دست والچر کار سختی بود ولی میستریوی جیک جیلنهال ثابت کرد که چه شارلاتان جذابی است که اتفاقا از هر نظر حریفی بود که به طور با طراواتی با اسلاف خود تفاوت داشت. و البته مبارزات مرد عنکبوتی با ثانوس و دار و دسته اش را به عنوان عضوی از اونجرز در MCU داشتیم که بار دیگر به تقویت جایگاه عالی رتبه او کمک کرد.
البته باید اعتراف کرد که مرد عنکبوتی تام هالند بی عیب و نقص هم نبوده. اتکای زیاد از حد او به فن آوری تونی استارک تا حدی باعث شده از ریشه های خاکی و قابل باور او کاسته بشه. بسیاری بر این باور هستند که MCU باید او را زمینی تر نشان بدهد و پس از ماجراجویی در فضا به همراه اونجرز باید بیشتر در محله خودش یعنی شهر نیویورک دیده بشه و از لباس های high-tech تونی استارک هم فاصله بگیره. ولی مارول استودیوز اصرار داره سری جدید فیلم های اسپایدرمن را از سری های قبلی متمایز کنه و به همین دلیل او را به جاهایی میبره که قبلا در آنها نبوده و در همین راستا لوکیشن های اصلی "دور از خانه" را از کشورهای اروپایی تشکیل داد. در هر حال هر چه که ایراد از اسپایدرمن مگوآیر و گارفیلد بگیریم ولی لااقل آنها تقریباً همیشه در فضایی خاکی و ملموس حضور داشتند و همان قهرمانی بودند که استن لی به عنوان نقطه عکس بتمن و سوپرمن خلق کرده بود ولی حمایت های تونی از پیتر پارکر (حتی پس از مرگ) باعث شده تا حد زیادی این خصیصه مهم اسپایدرمن خدشه دار شود.
نتیجه گیری:
درست متوجه شدید! حتی با وجود اینکه تام هالند جدید ترین مرد عنکبوتیه و تازه داریم بهش عادت می کنیم، اما توی همین مدت کوتاه ثابت کرده که بهترین اسپایدی سینما تا به این لحظه است! واقعا بعد از نقش آفرینی های کم نقص توبی مگوایر و اندرو گارفیلد، هیچ کس فکرش رو نمیکرد که کسی بتونه روی دست این دو بلند بشه! تام هالند تونست یه پیتر پارکر بی نظیر با خصیصه های شخصیتی منحصر به فرد به وجود بیاره و نکته جالبش هم اینه که وقتی به عنوان این نقش انتخاب شد، هنوز یه نوجوان بی تجربه بود. او تا به حال در چهار فیلم دنیای مارول حضور پیدا کرده و در تمام آن ها درخشیده. این میتونه این حقیقت رو به اثبات برسونه که اون بیرون نوجوانان و جوانان با استعدادی هستند که براشون فرصت پیش نیومده تا خودشون رو نشون بدند، خوشبختانه مارول هم همیشه به دنبال چهره های جدید و ایده های نو هست، به همین دلیل تا به حال بازیگران توانمند زیادی رو کشف کرده که تام هالند یکی از اون هاست. خیلی ها هستن که میگن توبی پیتر پارکر خوبی بود ولی اسپایدرمن خیلی خوبی نبود ولی اندرو، مرد عنکبوتی خوبی بود اما پیتر ایده آلی نبود! با این حال تام هم یک پیتر پارکر عالیه و هم یک مرد عنکبوتی فوق العاده! یعنی ترکیبی از توبی و اندرو! چندی پیش رابرت داونی جونیور در مصاحبه ای گفت: "ببینید، تبدیل شدن به اسپایدرمن خیلی سخته. پس چرا تام تونست این نقش رو مال خود بکنه؟ چون اسپایدرمن استاندارد طلایی ژانر ابرقهرمانیه. وقتی من مرد آهنی شدم عده زیادی نبودند که با این شخصیت آشنا بودند ولی اسپایدرمن؟ هر کسی او را میشناسه. اندرو گارفیلد کارش خوب بود. توبی مگوآیر هم کارش خوب بود. ولی دلیل اصلی اینکه به نظرم تام هالند بهترین مرد عنکبوتیه است اینه که متانت، موقعیت سنجی و اعتماد به نفس بسیار خوبی دارد ".
نظر شما چیست؟ به نظر شما کدام بازیگر تا به حال بهترین مرد عنکبوتی را بر پرده سینماها به تصویر کشیده است؟
سارا عفتی
منبع: سایت ScreenRant
All rights reserved © Spidey.ir 2021
(هرگونه كپی‌برداری و نقل قول از اخبار و مقالات این سایت تنها با ذكر منبع و نام نویسنده مجاز می‌باشد)
مطالب مرتبط:
چرا مردعنکبوتیِ تام هالند به دنیای کمیک وفادار است
مقالات مربوط به فیلم "مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست"
«توبی مگوایر» از «اندرو گارفیلد» بهتر بود؟
20 بازیگر برتر "مرد عنکبوتی" در سینما، انیمیشن و تلویزیون!
رتبه بندی دشمنان مرد عنکبوتی در فیلم های سینمایی
رتبه بندی بازیگران فیلم های سینمایی مرد عنکبوتی
آشنايي با صداپيشگان انيميشن‌های اسپايدرمن
5 صداپیشه برتر مرد عنکبوتی
تاریخچه انیمیشن های مرد عنکبوتی
سخنرانی تاریخی "اندرو گارفیلد" درباره مرد عنکبوتی+ لینك دانلود
معرفی سریال های مرد عنکبوتی در تلویزیون + لینك دانلود
نقد و بررسی فیلم های سینمایی مرد عنكبوتی
10 نقش آفرینی برتر فیلم های کمیک بوکی
مقایسه مردعنکبوتی«سام ریمی» با مردعنکبوتی «مارک وب»
برترین بازیگران فیلم های مارول
تاریخچه لباس های مرد عنکبوتی در دنیای سینما و تلویزیون
رتبه بندی دشمنان مرد عنکبوتی در فیلم های سینمایی
5 شخصیت مکمل برتر فیلم های مرد عنکبوتی
رتبه بندی فیلم های دنیای سینمایی مارول (MCU)
مقایسه مردعنکبوتی«سام ریمی» با مردعنکبوتی «مارک وب»
مقایسه لباس اسپایدرمن در فیلم های «مارك وب» و «سم ریمی»
رتبه بندی لباس های مرد عنکبوتی در دنیای سینما
این مطلب را به اشتراک بگذارید :
دیدگاه‌ها
خیلی ممنون از خانم عفتی بابت مقاله
به نظرم تام هالند مرد عنکبوتی خوب و پیتر پارکر خوبی هست
البته مشکل ما ایرانی ها این که هر چیزی رو با سگانه سم ریمی مقایسه میکنیم یعنی هرچی مثل اون باشه خوبه هرچی نباشه بده
درمورد خبیث باید بگم که والچر و مستریو اولش با تونی مشکل داشتن ولی بعد با پیتر دشمن شدن میشه گفت تونی این دشمن به سمت پیتر هدایت میکرد
توی انیمیشن مرد عنکبوتی خارقلاده والچر اولش با نورمن مشکل داشت ولی بعد از اینکه پیتر سر راهش قرار میگره دشمن پیتر میشه توی فیلم هم به جای نورمن تونی داریم والچر و مستریو وقتی پیتر تو کارشون دخالت میکنه ازش کینه می‌گیرند
در مورد مریجین خب میشه گفت شخصیت پردازی قوی و مستقلی داره و البته سلیقه ای ولی نباید نکته منفی حسابش کرد
درمورد لباس پیتر توی قسمت دوم پیتر برای خودش لباس درست کرد و مشکل لباس حل شد
به هرحال خیلی منتظر قسمت سوم و پرداختن به پیتر و جهان موازی هستم
تشکر بابت مقاله
فضایی که سری مرد عنکبوتی تام هلند داره یک برتری نسبت به دو سری مرد عنکبوتی قبلی داره. اونم اینکه تام هلند تو دنیایی قرار داره که خیل عظیمی از ابرقهرمانان حضور دارند و به واسطه همین تو سه رویداد بزرگ و اونجرزی مارول حضور داشت و حتی با محافظین کهکشان تعامل داشت و با پیتر کوئیل بر سر برترین فیلم تاریخ اختلاف نظر داشتن. و ما هیچ وقت شاهد این اتفاق تو دو سری قبلی نبودیم که مرد عنکبوتی لااقل تو یک رویداد دیگری حضور داشته باشه (که به نظرم داغ دل خیلی از هوادارای اسپایدی بود). تنها تیم آپی که
تنها چیزی که پیتر پارکر توبی مگوایر با دنیای کمیک تطابق نداشت این بود که پیتر پاکر جوان تحویلمون داده بودن. از این منظر تام هلند پیشی میگیره. اما چیزی که پیتر پارکر توبی تحویلمون داد خیلی به منبع اقتباس خودش وفادار بود و از اون طرفم خیلی واقع گرا بود. تعامل پیتر با دوسش هری و مری جین هم از نقاط قوت فیلم بود. به نظرم چون تو MCU هویت پیتر برای ند فاش شد تونست فضایی رو رقم بزنه که پیتر راحتتر بتونه با دوسش تعامل داشته باشه.
اما در باب مرد عنکبوتی مرد عنکبوتی توبی خشک و سرد بود. البته چن جایی شوخی داشت ولی در کل در لحظات جدی فیلم اون مرد عنکبوتی شوخ و شنگ کمیکها نبود. مرد عنکبوتی اندرو گارفیلد از این منظر برتری داشت و قابل قیاس با مرد عنکبوتی تام هلند هست.
هر مجموعه هم ویلن سورس های خودشون رو داشتند. خانواده آزبورن و آزکورپ و استارک. تونی استارک هر چقدم که خوبی به پیتر رسونده هم اونقدر ویلن براش ساخته! به نظرم نمیشه راجع به این ایراد خاصی گرفت. فضای MCU طوریه که پیتر رو استارک پاشو باز کرد به این دنیا و در نهایت هم باید به نتیجه برسوندش. تنها اشکالش اینه که از فضای خاکی بودن مرد عنکبوتی فاصله میگیره. به هر حال همه قهرمانان تو MCU یک متحدی یا رفیق ابرقهرمان دارن مرد عنکبوتی هم نباید بی نصیب میموند.
با این اوصاف در مجموع تام هلند هم از حیث پیتر پارکر و هم از حیث مرد عنکبوتی بهتر از آب در اومده.
ممنون بابت مقاله.
خدا رو شکر تا الان توی دنیای سینما اسپایدی تا به حال بازیگر بد نداشته. یعنی هر سه بازیگر اسپایدی در سینما جز بهترین بازیگران سینمای کمیک بوکی هستند و طرفداران زیادی دارند. که خب از این نظر طرفداران اسپایدی خوش شانس بودند. (که برای اونا که هی بدشانسی آوردن عجیبه!) اما همیشه بین طرفداران این سه بازیگر (که هر سه هم قبل از بازی در نقش اسپایدی خیلی شناخته شده نبودند) بحث بوده که کدوم بهتره؟ خب این جنگ تاریخی و تموم نشدنی (!) که گاها به درگیری های لفظی و فیزیکی هم کشیده میشه (!) تا الان هم ادامه داره. اما واقعا کی بهتره؟ بیاید بررسی کنیم!
توبی مگوآیر بازیگر توانمندی که وظیفه داشت اولین بار در سینما (که خب باید سریال مرد عنکبوتی شگفت انگیز رو فاکتور بگیریم.) نقش این قهرمان محبوب رو بازی کنه. خب کار آسونی نبود. اما او در به تصویر کشیدن یک پیتر پارکر معرکه ظاهر شد! (البته فیلمنامه قوی اون سری هم بی تاثیر نبود!) او بسیار دقیق تونست شخصیت ساده، بی آلایش و خجالتی پیتر پارکر رو به نمایش دربیاره که دیگه نگرانی در این باره نباشه. اما اسپایدرمنی که او ارائه میداد در حد عالی نبود. به عنوان مثال سبک مبارزه او خیلی به اسپایدی نمیخورد و ورجه وورجه ای هم نداشت. در کل در قسمت اول و دوم پیتر پارکر او بسیار عالی بود اما در قسمت سوم متاسفانه حضور سیمبیوت و به هم ریختن فیلمنامه باعث شد خیلی از این شخصیت لذت نبریم (در حالی که بازی مگوآیر پس رفت زیادی نداشت و هنوز هم زیبا بود.) اما اسپایدرمن او خیلی تجسم کمیک بوک نبود و جای بهتر شدن رو داشت. اما خیلی ها به عنوان اولین اسپایدی با او خاطرات زیادی دارند.
اندرو گارفیلد که تا ذهن هواداران تا مدت ها با اون سخنرانی زیباش در کمیک کان ثبت شد بازیگر بسیار خوبی هست. هیکل او هم بسیار به اسپایدرمن میخورد. اما شاید بشه گفت که کار گارفیلد خیلی هم آسون نبود! او در سری "مرد عنکبوتی شگفت انگیز" ظاهر شد که در مجموع خیلی در برآورده کردن انتظارات هواداران موفق نبود. اما بازی عالی جز نقاط قوت اون سری بود. در ضمن باید قبول کرد که شیمی که او با "اما استون" در نقش گوئن استیسی نقطه قوت اصلی این سری بود و در ضمن بسیار از کمیک فن ها اون رو بهترین رابطه در فیلم های کمیک بوکی میدونند. البته به نظر من اصلا اینکه پیتر پارکر از سمت "او" ایراد داشت. یعنی درسته که پیتر پارکر این سری ایراد های کوچک و درشتی داشت و بعضی از هواداران رو ناراحت کرده اما به نظرم خیلی تقصیر اندرو گارفیلد نیست. یعنی سونی خودش میخواست که یه پیتر پارکر متفاوت ارائه بده و برای همین خیلی چیز ها در او عوض شد اما اندرو گارفیلد تمام تلاشش رو کرد که ضعف های فیلم رو بپوشونه و هواداران رو راضی کنه. اما باید قبول کرد که اسپایدرمن او بسیار عالی بود! (اصلا با اون لباسش در فیلم "مرد عنکبوتی شگفت انگیز ۲" به تجسم واقعی اسپایدی در سینما تبدیل شد.) سبک مبارزه او خیلی چشمگیر بود و مدام هم ورجه وورجه میکرد که هواداران رو واقعا راضی کرد. در کل در سری مرد عنکبوتی شگفت انگیز که چیز هایی هواداران رو ناراحت کردند بازی گارفیلد باعث خرسندی هواداران شد و البته هوادارهای اسپایدی اون رو خیلی دوست دارند چون یک طرفدار واقعی اسپایدرمن هست و البته رقابت تنگاتنگی هم با توبی مگوآیر در این نقش داره که شاید بشه گفت گارفیلد کمی بازیگر بهتری بود.
اما جناب تاپ هالند! (ترکیب تام هالند با تاپ!) او هم کار آسونی نداشت. (انصافا کدوم بازیگر اسپایدی کار راحتی داشت؟! هر کدومشون یه سختی داشتند!) اما به خوبی از نقش اسپایدی بر اومد که همه هاج و واج بمونند که واقعا میشه کسی رو دست توبی مگوآیر و اندرو گارفیلد بلند بشه؟ در mcu داستان های با طراوت زیادی وجود داره و خیلی از هواداران اسپایدی رو خرسند کرده و بازی زیبای تام هالند که به خوبی یه پیتر پارکر نوجوان و دبیرستانی رو ارائه میده هم جز یکی از اون موارد هست. او هم پیتر پارکر بسیار خوبی بود و هم اسپایدرمن باحالی بود که یعنی ایده آل هواداران! شاید بشه گفت کمی (به نظر من فقط کمی!) در سایه تونی در دو فیلمی که داشت بود اما به راحتی فیلم رو مال خودش میکرد و به تماشاچی تحمیل میکرد که او شخصیت اول این فیلمه! برای همین میشه گفت که تام هالند بسیار بازیگر توانمند و خوبیه و شاید بهترین پیتر پارکر/ اسپایدرمن باشه.
با تشکر.
مقاله خیلی خوبی بود
یکی از چیزهایی که امیدواریم در هیچ راهی به خانه نیست ببینیم دیدن سه بازیگر مرد عنکبوتی در کنار هم است. بنظرم جالب میشه که شخصیت های مرد عنکبوتی اندرو گارفیلد و توبی مگوایر همون شخصیت پردازی سری های خودشون باشه اینطوری هم هم دیگر را تکمیل می کنند هم تفاوت های آن ها باعث ایجاد تعاملات جالب و متفاوتی رو خواهیم دید.
یه چنتا نکتس که تفاوت اسپایدی تام با توبی و اندرو فرق داره
۱:توبی و اندرو سن بیشتری موقعی که بعنوان بازیگر انتخاب شدن داشتن پس نمیتونیم اون حال و هوای دبیرستانی پیتر پارکر زیاد براشون متصور باشیم.
۲:تام فک کنم در کل موقع اسپایدی بودنش کمتر از توبی حتی شوخی کرد
۳:فضای فیلما کلا زمین تا آسمون با هم فرق دارن.
۴:باید امسال دید که توی یه فیلم واحد(به شرطی که به همشون به یک اندازه میدون داده بشه) دید که کدوم بهتر عمل میکنن.
در کل تعصب من روی توبی و اندرو یکم زیاده دیگه به بزرگی خودتون ببخشید
مقاله خوبی بود
در کل میشه گفت همه شون خوب بودن ولی تام مخلوطی نقاط ضعف و قوت قبلی ها بود
خیلی ممنون از مقالهٔ زیباتون.
فرو رفتن در نقشی مثل پیتر پارکر/اسپایدرمن قطعاً برای هر بازیگری خیلی سخت ـه و خداروشکر که تا به اینجای کار بازیگر بدی برای این نقش انتخاب نشده و هر سه بازیگر در نقش خودشون خوش درخشیدند. هر سهٔ اونها نقاط قوت و نقاط ضعف خودشون رو دارند و دوست دارم عملکرد هر سه بازیگر این نقش رو از نگاه خودم بررسی کنم. در ابتدا باید بگم که به نظر خودم شخصیت های خبیث که در مقاله و در مقایسهٔ سه بازیگر در نظر گرفته شده بودن چندان ارتباطی با عملکرد خود بازیگر و شخصیتی که ایفا میکنن ندارن و یه بازیگر میتونه با یه آنتاگونیست عالی بدترین پیتر پارکر/اسپایدرمن رو به اجرا بذاره و یه بازیگر هم با بدترین آنتاگونیست بهترین رو. و اینکه حال و هوای فیلم ها و دنیای اونها و تم اصلی هر سری خیلی با هم تفاوت دارن و بازیگر مورد نظر باید بتونه که خودش مستقلاً نقش‌آفرینی خوبی داشته باشه. حالا فرقی هم نمیکنه توی دنیایی وسیع و پر از قهرمان باشه یا برعکس و... و البته سنی که بازیگر ها در اون مقطع برای این نقش انتخاب شدن خیلی با هم متفاوت ـه و باید دید هر بازیگر با توجه به سنش چه عملکردی داشته. البته اینها نظر شخصی من ـه و قصد جسارت به نویسندهٔ مقاله رو ندارم.
توبی مگوایر قطعاً برای خیلی ها خاطره‌انگیز ـه و همه دوستش دارن. به نظرم توبی در کل خیلی بازیگر خوبی بود. یعنی کاملاً قادر بود که در یک ثانیه و تنها با میمیک صورتش چند احساس مختلف رو بیان کنه. بذارید براتون مثال بزنم... برای مثال صحنه‌ای که پیتر لباس های خودش رو به همراه کاستوم اسپایدرمنی میندازه توی لباسشویی و واسه همین هم همهٔ لباساش رنگی و قرمز و آبی میشه رو دوباره ببینید. میبینید مگوایر چطور در این لحظه تمام خستگیش از وظایف اسپایدرمن و اینکه لباس اسپایدرمن حتی به لباساش هم رحم نکرده و کم کم قرار ـه به قدری لباس و وضایف اسپایدرمنی بهش فشار بیاره که بیخیال همهٔ اونها بشه رو توی صورتش نمایان میکنه؟ اصلاً اون خستگی روحی توی چهرهٔ مگوایر موج میزنه. از این مورد ها خیلی زیاد هست و در کل خواستم بگم مگوایر کلا استعداد زیادی در بازیگری داره. (البته در کنار همهٔ اینها بعضی جاها هم خیلی مصنوعی بازی میکرد؛ مثل صحنه هایی که در اون گریه میکرد یا وقتایی که عصبی میشد و... که به نظرم یکم مصنوعی بودن) البته از یه طرف هم باید بگیم که فیلمنامهٔ درخشان فیلم های سم ریمی (به جز قسمت سوم) خیلی به درخشش بیشتر توبی کمک کرد و در واقع فیلمنامه درک بالایی از پیتر پارکر/اسپایدرمن داشت و همین هم به نقش‌آفرینی توبی تزریق شد تا شاهد پیتر پارکر قدرتمندی باشیم (منظورم از نظر شخصیتی ـه) و سن واقعی مگوایر برای نقش یک نوجوان رو فراموش کنیم. البته نقش‌آفرینی اون یه سری نقاط ضعف هم داشت که در مقاله بهشون اشاره شد و به نظرم برخی از طرفداران به شدت متعصب مگوایر (که برخی از اونها حتی برتری اسپایدرمن تام هالند رو هم له این خاطر زیر سوال میبرن) بیشتر به خاطر خاطره‌انگیز و نوستالژیک بودن اون و اینکه اسپایدرمن برای اولین بار با اون بود که براشون واقعی شد، از ایرادات نقش‌آفرینی توبی چشم پوشی میکنن.
به نظرم اندرو گارفیلد هم (که به شخصه خیلی دوستش دارم و یکی از بازیگران مورد علاقم هست؛ اما دوست ندارم تعصبی نسبت به اون در این مقایسه داشته باشم) در به اجرا گذاشتن این نقش خیلی موفق بود. به خصوص در هیبت اسپایدرمن که کاملاً ما رو یاد همون اسپایدرمن کمیک‌بوک ها مینداخت. بذله گویی در هنگام مبارزه (که در این زمینه کلاً یه پله بالاتر از مگوایر بود)، سبک مبارزه که درست مثل اسپایدرمن کمیک ها از تمام بدنش برای ضربه زدن استفاده میکرد (اون هم برخلاف اسپایدرمن مگوایر به مشت و لگد اکتفا میکرد) و... که همهٔ اینها اندرو رو به اسپایدرمنی تمام عیار تبدیل کرد (به خصوص با اون لباس واقعاً شگفت‌انگیز فیلم دوم که به قول دوستان با اون لباس به تجسمی واقعی از مرد عنکبوتی تبدیل میشد) من چند جای دیگه هم دیدم که میگفتن که توبی پیتر پارکر بهتری بود و اندرو اسپایدرمن بهتری و تام هم ترکیبی از این دو. ولی به نظرم من فارغ از تام، این نکته اصلاً برای اندرو صدق نمیکنه و من از پیتر پارکر اندرو هم مثل اسپایدرمنش لذت بردم و به نظرم برخلاف سنش خیلی در نقش پیتر پارکر خوب عمل کرده بود (قبول دارم توبی پیتر پارکر بهتری بود ولی قرار نیست که واسه همین بگم پیتر پارکر اندرو اصلاً خوب نبود) اون علاقه و شور و ذوق اندرو برای ایفای این نقش که یکی از آرزو هاش بود، کاملاً در نقش آفرینی ـش هُویداست و اگه هم کم کاری هایی در شخصیت پردازی پیتر پارکر انجام شده همش مربوط به ضعف فیلمنامه ست و اندرو چیزی کم نذاشته. (البته در رابطه با کمی مغرور و انتقام‌جو بودن پیتر پارکر اون موافقم) یعنی اگه فیلمنامه و ضعف های دیگهٔ فیلم های اون سری رو فاکتور بگیریم، بازیگری گارفیلد انصافاً خیلی خوب بود. به نظرم همون موقعی که توبی برای بازی در فیلم مرد عنکبوتی ۲ داشت عقب میکشید (حالا بعضیا میگن پول بیشتری میخواست یا کمر درد گرفته بود و ... حالا هرچی) و سونی هم رفت دنبال استخدام کسانی مثل جیک جیلنهال و توبی هم دست از پا دراز تر برگشت (اگه لحنم یه خورده تند بود معذرت میخوام) بهمون ثابت شد که توبی زیاد به پیتر پارکر/مرد عنکبوتی بودن علاقه نداره و این در حالی ـه که اندرو عاشق نقش‌آفرینی در این نقش بود (عجب تناقضی!) اتفاقاً استاد ترابی هم توی نقد و بررسی زیباشون برای فیلم مرد عنکبوتی شگفت‌انگیز ۲ هم گفتن که نقش‌آفرینی اندرو گارفیلد یک سر و گردن بالاتر از نقش‌آفرینی توبی مگوایر قرار داره (مایلم بدونم که ایشون بعد از گذشت این همه سال هنوز هم همین حرف رو میزنن یا نظرشون تغییر کرده) همچنین یادمه قبلاً یکی از کاربرا یه حرف جالبی زده بود که الان یادم نیست برای کجا بود (شاید آقا امیرحسین بتونه یکم کمک کنه
و اما تام هالند... این ستاره جوان هالیوود تا الان تونسته بهترین نقش آفرینی رو از این شخصیت محبوب داشته باشه. کسی که پیتر پارکرِ توبی مگوایر و اسپایدرمنِ اندرو گارفیلد رو با هم ترکیب کرد و بهترین چیز ممکن رو ارائه داد و امروزه داریم از نقش‌آفرینی اون در این نقش لذت میبریم. باید در نظر داشت که تام الان در بهترین موقعیت و سن برای این نقش ـه و به راحتی میشه با پیتر پارکر/اسپایدرمن نوجوان و دبیرستانی اون ارتباط برقرار کرد و انتخاب این بازیگر جوان نشون میده که حالا حالا ها قراره تام رو در این نقش و رشدش همراه با نقشی که داره رو شاهد باشیم. توی دنیای وسیعی مثل MCU که پُره از قهرمان های جورواجور، هالند به قدری خوب عمل کرده که به یکی از برترین شخصیت های این دنیا تبدیل شده. بعضی ها میگن که ضعف پیتر پارکر هالند این ـه که بیش از حد زیر سایهٔ تونی استارک/مرد آهنی ـه و به خودی خودش نمیتونه قهرمان موفق و مستقلی باشه؛ اما من با این حرف مخالف‌ـم و به نظرم نوجوانی با این سن طبیعتاً نمیتونه برای خودش دشمن بتراشه و طبیعیه که از طریق شخصیت بزرگی مثل تونی استارک این شخصیت ها رو بهش مربوط کنن و بعد دشمنی اونها رو شخصی کنن (ولی بازم میگم شخصیت خبیث ربطی به عملکرد خود بازیگر نداره) ولی با این که اسپایدرمن هالند بیش از حد با تکنولوژی و تجهیزات پیشرفته و... خو گرفته و این از اون زمینی و خاکی بودنش کم کرده موافقم (فارغ از اینکه در بازگشت به خانه ثابت شد که قهرمان بودن اون ربطی به لباس پیشرفته و تجهیزات نداره) البته باید گفت که از فیلم اول تا الان ما شاهد شیب نزولی این قضیه بودیم و احتملاً در ادامه کاملاً شاهد درست شدن این مشکل باشیم.
خب طبق چیز هایی که در بالا گفتم دوست دارم خودم هم یه جمع بندی مختصر داشته باشم:
قطعاً هیچ یک از بازیگران نتونستن یه نقش‌آفرینی بی‌نقص داشته باشن و نقش‌آفرینی هر کدوم نقاط قوت و نقاط ضعف خودش رو داشت. ولی بازم میگم که خداروشکر که تا الان بازیگر بدی برای این نقش انتخاب نشده. در کل اگه بخوام رتبه بندی کنم توبی مگوایر در رتبهٔ سوم، اندرو گارفیلد در رتبهٔ دوم و تام هالند در رتبهٔ نخست جای خواهد داشت. اما اگه بخوام به عنوان یکی از طرفداران اسپایدرمن نظرم رو دربارهٔ بازیگران این شخصیت بیان کنم، نظرم به این صورت ـه که...
_ توبی مگوایر "خاطره‌انگیز ترین" پیتر پارکر/اسپایدرمن...
_ اندرو گارفیلد "دوست داشتنی ترین" پیتر پارکر/اسپایدرمن...
_ و تام هالند "برترین" پیتر پارکر/اسپایدرمن...
...برای من ـه و در این مورد من چیزی رو میپسندم که به دلم میشینه و برام "دوست داشتنی" ـه.
s4.uupload.ir/.../...
امیدوارم که به سلیقه و علایق کسی توهین نکرده باشم و اگه اینطوره معذرت میخوام و قطعاً نظر هر کسی برای خودش محترم ـه.
باز هم تشکر میکنم از خانم عفتی بابت نگارش این مقالهٔ جذاب.
خسته نباشید!
سلام
اصلا نمیدونم چرا یادم نمیاد چون مطمئنم این جمله ای که گفتید رو یه جا توی سایت خوندم! دیگه از خودم نا امید شدم! خیلی هم گشتم ولی پیدا نکردم!
ببخشید.
نظرتون واقعا عالی بود. مخصوصا با جمع بندی و جملاتی که درباره سه بازیگر فیلم های اسپایدی گفتید کاملا درست بود. توبی مگوآیر خاطره انگیز ترین، اندرو گارفیلد دوست داشتنی ترین و تام هالند از نظر هنری بهترین بود!
ممنون و ببخشید که نتونستم کمکی کنم.
خیلی کامنت زیبایی بود و از استدلالهای منطقی تون لذت بردم.
اما اینو قبول ندارم که چون پیتر پارکر یا مرد عنکبوتی یک نوجوانه دشمن نداشته باشه. چرا که یهو یک ابرقدرت تو خیابون پیدا میشه و میخواد که بانک بزنه. پیتر پارکر در چنین موقعیتی نمیتونه کنار بایسته تا اون صحنه رو نظاره گر باشه. و اگه دو و سه بار مو دماغ طرف بشه طرفم کلافه میشه و تنها هدفش میشه له کردن مرد عنکبوتی. مخصوصا اینکه فضای کمیکهای کلاسیکش هم این شکلی بود که هر شخصی که به تازگی صاحب یک قدرت خارق العاده میشد معمولا تو نیویورک مرد عنکبوتی مسئول مهار کردنش میشد.
سلام. خیلی ممنون از لطفت.
و در اون رابطه هم نگران نباش. فدای سرت. من این کامنت رو پیدا کردم:
spidey.ir/.../...
واقعاً به نظرم یکی از بهترین جملات و دلایل برای استفاده در چنین مقایسه هایی همین جمله ست.
#12:
سلام
خیلی لطف دارید. ازتون متشکرم!
در رابطه با چیزی که گفتید خواستم بگم که حرف شما از یه طرف درست به نظر میاد و از طرفی دیگه نادرست. راستش به نظرم چیزی که شما گفتید یکم برای حال و هوای امروزی فیلم های اسپایدرمن قدیمی و البته کلیشه‌ای ـه. و خودتون هم در این رابطه کمیک های کلاسیک اسپایدرمن در دههٔ ۶۰ میلادی رو مثال زدید؛ ولی الان که دیگه مثل اون قدیما نیست که چنین چیزی همین‌طوری رخ بده. ما الان در قرن ۲۱ هستیم و طبیعتاً مارول و تیمش باید چیزی رو نشون بدن که برای مخاطب تازه و باطراوت جلوه کنه. و البته شما میگید که یه ابرقدرت میتونه بره بانک بزنه و بعد از چند بار روبه‌رو شدن با اسپایدی تبدیل بشه به دشمنش. ولی همون‌طور که گفتم این ایده دیگه الان قدیمی شده و شاید دلیل اینکه ویلن های MCU انقدر جذاب از آب در اومدن این ـه که سرگذشت‌شون با ویلن های سری های قبلی تفاوت داره (مثلاً فلینت مارکو/مرد شنی هم چنین سرگذشتی داشت) البته یه جورایی میشه چیزی که شما میگید هم در فیلم نشون داد و میتونم براتون اون دزد هایی که در ابتدای Homecoming و با ماسک اونجرز به بانک دستبرد زده بودند رو مثال بزنم. اما واقعاً معقول ـه که خبیث های بزرگی مثل والچر و مخصوصاً میستریو با اون همه پهباد و تیم و ارتش بزرگی که داشت چنین سرگذشتی داشته باشه؟ به نظر من که این اصلاً رئالیستیک و باورپذیر نیست؛ حداقل برای این مقطع از زندگی پیتر پارکر و این دوره از حرفهٔ کاری اسپایدرمن.
امیدوارم که حرف هام براتون قانع کننده باشه. از صحبت با شما بسیار لذت بردم. وقت بخیر!
به کلاسیک اشاره کردم چون از همون موقع ویلنهای برترش مثل گرین گابلین و دکتر اختاپوس و غیره و دشمنیهاشون با مرد عنکبوتی ماندگار موندن. این خصومتها هم تو همون فضای داستان مرد عنکبوتی به وجود اومدن و حتی منجر به تشکیل شش خبیث شد که الانم حضور دارن. اون بانک رو هم مثال کلی زدم و گرنه تو فیلمهای موفق مرد عنکبوتی کارگردانها به خوبی تونستن به واسطه هوش بالای پیتر پارکر و نرد بودنش یه لینکی بین ویلن اصلی و پیتر پارکر و مرد عنکبوتی بزنن که البته تو سری مارک وب هم این ارتباط خوب بود ولی متاسفانه ویلنها خوب از آب در نیومدن.
در کل منظورم این بود که ویلن از کجا ظاهر میشه با اینکه هدفش چیه جداس. آره باید یک سرگذشت منطقی برای قدرتهای ابر شرورها وجود داشته باشه و این قضیه حتما باید مدرن و جدید باشه اما چیزی که منجر با دشمنی مرد عنکبوتی میشه هدفاهشونه. همون مرد عنکبوتی بازگشت به خانه هم به واسطه همون دزدای بانکی فهمید که یکی داره سلاحهای مخرب میفروشه و داره خلافکارای خرده پا رو قویتر و مجهزتر میکنه و بعدا ماجرا رو پیگیری میکنه که همین پیگیریش در نهایت منجر به دشمن تراشی و حتی به خطر افتادن جان عزیزانش میشه. و مراد از اینکه به خبیثهای سری های مرد عنکبوتی اشاره کردم این بود که مرد عنکبوتی غالبا تعاملاتش با خلافکارها و ابر شرور ها شکل میگیره و میشه باهاش کیفیت کار بازیگر رو سنجید.
نظر شما بسیار درست و پخته بود و حیفم اومد بهش اشاره ای نداشته باشم
راستش من الان که فکرشو میکنم میبینم نوجوان های الان دیگه مثل سابق مشکل مالی ندارن که مثلا پیتر پارکر دهه ۶۰ داشت
یا لااقل نمیشه به طور مستقیم این قضیه رو نشون دادیعنی از یه طرف پیتر رو یه بچه پول پولدار مثل فلش نشونش نمیدن از طرفی هم تو هوم کامینگ وقتی با اون مغازه داره صحبت میکنه شما از لحن حرف زدنش و چیزی که سفارش میده متوجه میشی پیتر آدم متمولی نیست. و این یعنی به طور غیر مستقیم مساله رو نشون دادن
و خداییش الان کدوم نوجوونی پیدا میشه که تو پرداخت اجاره خونه به پدر و مادرش کمک کنه؟!
و البته کلا قضیه لباس تکنولوژیک و اینکه میگن پیتر زیر سایه تونی بود و ... اصلا برام مقبولیت نداره چون همون که پیتر خودش و له تنهایی با لباس اولیه خودش والچر و اون هواپیما رو تو جزیره زمین گیر کرد و شکستش داد کاملا نشون داد به خودش متکی است
سلام استاد.
از دیدگاهی که نسبت به نظرم داشتید خیلی خوشحالم. و کاملاً هم با حرفاتون موافقم. دوره و زمونه خیلی عوض شده و MCU هم سعی کرده این تغییر و تفاوت رو توی فیلم های اسپایدرمن نشون بده.
به نقل از mtm:
راستش استاد با شنیدن حرفاتون دربارهٔ مشارکت پیتر در ایدهٔ دیزاین کاستوم مقدس اسپایدرمن، یاد این صحنه از فیلم جذاب مرد عنکبوتی ۱ ساختهٔ سم ریمی افتادم... همون‌جایی که پیتر با استفاده از خلاقیتی که داره برای خودش یه کاستوم ابرقهرمانی طراحی میکنه (و شخصاً تا حالا نذیر این صحنه رو در هیچ فیلم کمیک‌بوکی دیگه‌ای ندیدم):
اولش چند تا طراحی ناموفق مثل این انجام میده:
s4.uupload.ir/.../...
بعدش با الهام از چیز هایی مثل رنگ های اون عنکبوت رادیواکتیویته و رنگ چشم و مو های مری جین و... به این گاستوم ایده آل میرسه:
s4.uupload.ir/.../...
واقعاً که این سکانس بی‌نذیره! یاد اون دورانی که برای اولین بار دیده بودمش بخیر!
از نظر من هر سه تاشون بهترینن.
در مورد قضیه بازیگرا که تو فیلمای کمیک بوکی نقش بازی میکنند ما باید به چهره های جدید عادت کنیم
جوکر هیث لجر و بتمن کریستین بیل و اندرو و توبی هم دیگه قرار نیست اینا نقش هار و بازی کنندو تموم شدن (هیث لجر که دیگه بنده خدا تو این دنیا نیستش خدا بیامرزتش ) ( البته در مورد اندرو و توبی هم فقط قرار تو قسمت ۳ ببینمشون)
( البته بگم فیلمی که از جوکر ساختن کمیک بوکی نبود و سینمایی بود و به نظر جوکر تو فیلم از نسخه کمیک خودش بهتر بود برای همینه که چند سالی دارن میگن جوکر برترین ولی تاریخه در حالی که به نظر قبل از بازی هیث لجر جوکر شخصیت مهمی نبود)
و البته در مورد بتمن هم باید ببینیم پتینسون تو نقش بتمن چیکار میکنه بگذریم پس باید به این چهره های جدید عادت کنیم و همش غر نزنیم چرا فلانی اینجوری من اونو میخام چرا اینا انتخاب کردن
در مورد لباس تام هالند که خب خودش لباسش طراحی کرد تو قسمت ۲ نباید انتظار داشته باشیم با نخ و سوزن پیتر لباسش بسازه و خب تو کمیک تونی بهش یه لباس پیشرفته داد حالا کاری ندارم بعدش پیتر و تونی به اختلاف خوردن و البته پیتر زیر دست و نوچه تونی نیست توی مبارزه آخرش با والچر پیتر خودش تنهایی شکستش داد پس پیتر نشون داد شخصیت مستقلی داره و حتی تونی پیتر بغل کرد پس تونی و پیتر پس پیتر نوچه تونی نیست البته من نمیدونم چرا تونی اون تکنولوژی داد دست یه بچه ؟؟
در مورد عشق پیتر بگم زندیا مرجین نیست اسم این شخص میشل هست و مقایسش با مرجین دنیای کمیک و فیلم سم ریمی کار اشتباهی هستش حالا نمیدونم چیشد پیتر یدفعه از میشل خوشش اومد من زیاد طرفدار این رابطه نیست ولی رابطشون خوبه
در مورد دشمنای پیتر تو سگانه سم ریمی که خب دکتر اختاپوس و گرین گابلین و ادی براک (ونوم ) تو کمیک به پیتر مربوط هستن
ولی به خاطره دخالت های سونی مرد شنی هم به قتل عمو بن مربوط شد در حالی که بهتر بود تو قسمت ۲ پرونده می‌بستند
حالا ویلین هایی که تو این دو قسمت دیدیم یه تونی مربوط میشدن اولش با تونی دشمن بودن ولی به خاطره دخالت های پیتر با اون دشمن شدن البته تو انیمیشن مرد عنکبوتی خارقلاده هم والچر به نوعی با نورمن دشمن بود ولی پیتر دخالت میکنه و باهم درگیر میشن اینجا تقریبا همونه و اومدن از ویلین استفاده کردن که قبلا تو سینما ندیدیم و ویلین خوبی هستن و البته مستریو فوق العاده بود خوب تونست سر ما و پیتر کلاه بزاره
در مورد تام هالند بازیگر خوبیه به مرور زمان همه تو ایران بهش عادت میکنند و برخلاف چرندیات برخی آقایون این دوقسمت یه اثر پاپ کورنی و فراموش شدنی نیست و همیشه به یاد ما میمونه و هرکی بگه این مرو عنکبوتی بده چیزی از شخصیت پردازی مرد عنکبوتی نمیدونه
اثر واتس میشه گفت عالی هستش به سم ریمی که دو قسمت اول شاهکار یاخته نمیسره ولی قسمت اول و دوم اثر تماشایی و عالی هستند
تشکر بابت مقاله
ببخشید استاد ترابی من دوتا سئوال داشتم که نمیدونستم چه جوری بیانش کنم و یکم صحبت طولانی باشه
اول از همه همنطور که خودتون گفتید و تو مقاله و تو گوشه و کنار سایت اشاره شد دشمن مرد عنکبوتی بیشتر مربوط به تونی میشدن ولی بعد از این که پیتر سر راهشون میستاد دشمن اون میشدن غیر منطقی بود که یه بچه برای خودش دشمن اختصاصی داشته باشه (برخلاف بقیه من مشکلی با این قضیه نداشتم برای من انگیز خبیث های فیلم مهم بود مستریو و والچر هردو انگیز درست و حسابی داشتن ) حالا میخواستم بدون استفاده از این قضیه تونی استارک تا چه زمانی استفاده داشته باشه خوبه
برای مثال ما توی فیلم های ریمی همه دشمن مشکل شخصی با پیتر داشتن توی فیلم های مرد عنکبوتی شگفت انگیز همه چیز مربوط بود به آزکورپ بنظرتون استفاده از قضیه تونی تا زمانی استفاده بشه خوبه یا بهتره توی فیلم های بعدی هم از این قضیه استفاده بشه چون پیتر یک بچه هستش
ولی سئوال دوم حقیقتش من تا چند وقت پیش خیلی با قضیه میشل جونز کنار نمیومد دلایل خوبی هم داشتم (با خودم گفتم چرا یه نفر شبیه تر انتخاب نکردن و ... برام سخت بود )و پذیرفتن این شخصیت به عنوان مریجین کمیک برام سخت بود تا این که نقد شمارو چند بار خوندن شخصیت پردازی دقت کردم با خودم گفتم شاید من به قول شما یا عمو مختار یه whining fanboy یا purist باشم با خودم گفت بهتره روی مسئله حساسیت به خرج ندم ولی توی سینما بارها دیده شده رنگ پوست و جنسیت تغییر میکنه برای مثال کمیسر گردون و زن گربه ای در فیلم مت ریوز یا تسک مستر تو فیلم بلک ویدو (وقتی این اتفاق بیفته تعامل و سرگذشته و شخصیت پردازی کارکتر هم تغییر میکنه چه کم و زیاد ) حالا میخواستم بدون مخاطب کمیک فن مثل من بهتره ذات و شخصیت پردازی در نظر بگیره و قیافه رو بیخیال شه برای مثال اگه پیتر سیاه پوست میشد اون موقع باید ما شخصیت پردازی در نظر می‌گرفتیم و ظاهر فراموش میکردیم ؟؟؟ (البته این مثال بود )
ببینید از نظر فنی اگر بخوایم نگاه کنیم تام بهترین اسپایدی هستش.چرا؟چون بقول خانم عفتی تمامی نقاط قوت دو بازیگر قبلی رو برامون تداعی کرد(یعنی توبی پیتر پارکر خوبی بود،اندرو اسپایدرمن خوبی بود و پیچش های دو فیلمش از یه پیتر پارکر خوب دورش کردن و تام ترکیبی از هردو بود)ضمن اینکه هیکلش و نوع بازیش کاملا واسه یه اسپایدرمن جوون مناسبه.مثلا توبی در نشون دادن احساسات عالی بود،ولی تام یه چیز دیگه اس به دو دلیل:۱.اینکه طرفدار واقعی اسپایدی بود(و توبی نبود)۲.او تقریبا هم سن پیتر هستش.یعنی اون قراره ۱۶ ساله باشه ولی فقط ۴ سال بزرگتره(واسه فیلم بازگشت به خانه)
نمیگم دو بازیگر قبلی بد بودن یا به پای تام نمیرسن(اینجا میرسیم به بحث قلبی.الان داشتیم مغزی میگفتیم،ولی اینجا قلبیه)چه بسا که بعضی ها اندرو رو برترین بازیگر اسپایدی بدونن(مثل من یا آقای ترابی و ...)ولی تام خیلی با استعداد،پشتکار بالا و با عشق بازی میکنه که یه پیتر پارکر/مردعنکبوت ی قدرتمند ازش ساخته(که تمامی اینا رو میشه در آخرین فیلمش یعنی راهی به خانه نیست دید)
#۲۲
با حرفت مخالفتی نمیکنم(تا بعضیا رو موجش سوار نشن!)و حرف خوبی هم زدی،اما فکر میکنم منظورت رو بد رسوندی.
خیلی ها با سری ریمی خاطره دارن(طوری که یه قشر خیلی زیادی از ایران رو در بر گرفتن)چرا چون هم نسلشون بود یا برای اولین بار محبوب ترین کاراکتر کمیک بوکی رو به تصویر کشید یا باعث شد بزرگتر ها و بقیه پیتر پارکر/مردعنکبوت ی رو بهتر درک کنن و ...(نمونه اش پدرم که هرچقدر میخوام سری جدید رو بهش معرفی میکنم میگه نه که نه،فقط توبی بذار بشینیم ببینیم)اما قشر الان تام رو میپسندن(نمونه اش تو دبیرستان ما.الان بپرسی کدوم فیلم های اسپایدی رو دیدی، یا فقط میگن تام و اسپایدر ورس یا میگن اصلا اسپایدرمن نگاه نمیکنم.اندرو که اصلا نمیبینن و توبی رو بخاطر کیفیت فیلماش نمیپسندن که اشتباهه)
بنابراین هرکسی با یه سری از اسپایدرمن خاطره داره و از فیلمای اون خوشش میاد که باعث میشه اگر فیلم دیگه ای دید بگه من از فلانی بیشتر راضیم(کلمه من خیلی مهمه چون نظر خودشو میگه)
در آخر هم ممنون بابت نگارش مقاله.
خوراک‌خوان (آراس‌اس) دیدگاه‌های این محتوا