اینها بازیگرانی هستند که باعث خلق شدن ویلن های کمیک بوکی بر پرده سینما شدند که با دیدنشان ترسیدیم، دلمون شور افتاد و حس بدی بهمون دست داد !
10- «جکسون ای. دان» در فیلم "بِرایت بِرن"
"برایت‌برن" (Brightburn) با نقدهای مثبتی مواجه نشد ولی نقش آفرینی «جکسون ای. دان» (Jackson A. Dunn) در این فیلم واقعا ترسناکه! در روی سطح، این فیلم بررسی میکنه که چه میشد اگه کسی مثل سوپرمن به جای اینکه قهرمان باشه، خبیث میشد. ولی اگر به عمق آن نگاه کنیم متوجه میشویم که این فیلم داره به این سئوال قدیمی اشاره میکنه که "آیا مردم ذاتاً بد به دنیا میان و نمیشه آنها را نجات داد یا اینکه همیشه بارقه ای از امید برای رستگاری آنها وجود داره؟". جکسون دان در نقش خود هولناک است که واقعا برای یک بازیگر نوجوان در یک فیلم ابرقهرمانی به طور خاصی دارک محسوب میشود. به سختی میتوان اون مدل سرد و بی روحی که باهاش به نامادری خودش نگاه میکنه (قبل از اینکه ببره تا بکشتش) را فراموش کرد یا مدلی که شکلات گاز میزنه در حالی که اطرافش را فاجعه ای فرا گرفته که خودش به بار آورده!
9- «استیون دُرف» در فیلم "بِلِید"
اگر از طرفداران پرو پا قرص فیلم "بلید" باشید، حتما این شخصیت خبیثِ جذاب و به یاد ماندنی رو میشناسید: «دیکن فراست» با بازی به یاد ماندنی «استیون درف» (Stephen Dorff)! . او معنی واقعی شرور بودن رو در فیلم نمایش داد: خوش آشامی ترسناک و نیرومند که حتی در میان خون آشام های دیگر هم منفور بود و اونقدر جاه طلب بود که بقیه هم نوعانش ازش میترسیدن! در واقع نوع شخصیت او به گونه ای بود که حتی خوش آشام های دیگه هم ازش حساب میبردن و او در راس قرار داشت. ویلینی که آقای درف برای "بلید" ساخت، به یک شخصیت تاریخی و به یاد ماندنی تبدیل شد و هرگز فراموش نمی شود و اونقدر جذاب از آب دراومد که میگن قرار بوده یه سه گانه مجزا با محوریت اش ساخته بشه!
8- «جان لگویزمائو» در فیلم "اِسپان"
«وایولیتر» از دشمنان شماره یک شخصیت محبوبی به نام «اسپان» (Spawn) میباشد (برای آشنایی با اسپان، این مقاله رو بخونید). در دنیای کمیک او مسن ترین در میان برادران "فلبیاک" (Phlebiac Brothers) است (آنها شیاطینی هستند که مادرشون انسان بوده). ظاهر شیطانی او دقیقا مطابقت چیزیه که باید از موجودی که در جهنم خلق شده انتظار داشت : دندان های تیز و بلند، چشمان قرمز و صورتی که کاملا وحشیانه و ترسناکه. خب این که زیاد اُریجینال نیست ! ولی هیبت انسانی او که حالت دلقک رو داره در فیلم "اسپان" محصول ناموفق سال 1997 عالی بود. در این فیلم تمام جزئیات جذاب ظاهر او به تصویر کشیده شد، از رنگ صورت تا قد کوتاه و شکم بزرگ! «جان لگویزمائو» هم واقعا عالی نقشش رو بازی کرد. در پسِ جوک‌های باد معده‌ای و شوخی‌های بیمزه، موجودی به شدت بدطینت و خشن پنهان شده. بازی آقای لگویزمائو ترکیبی از استعداد وی در استند آپ کمدی با رفتار چندش آور و تنفر برانگیز است. گفته میشه خیلی از کودکانی که این فیلم را دیده اند به خاطر این نقش آفرینی دچار تشنج و شب اداری شده اند! این باعث شده شخصیت وایولیتر در کنار امثال Pennywise در فهرست ترسناک ترین دلقک های تاریخ سینما قرار بگیرد.
7- «اِد هَریس» در فیلم "سابقه خشونت"
"سابقه خشونت" (History of Violence) توسط کارگردان صاحب نامی به نام «دیوید کرانبرگ» ساخته شد و یکی از هنری ترین اقتباس های کمیک بوکی هم به شمار میاد. این فیلم داستان مردی به ظاهر آرام رو روایت میکنه که در شهری کوچک رستوران دارد (با بازی «ویگو مورتنسن» ) ولی وقتی دو سارق را در هنگام دفاع از خود میکشه مجبور میشه با گذشته خشن خودش بار دیگر روبرو بشه. البته فیلمنامه نویس خیلی از چیزها رو تغییر داد. مثلا با وجود اینکه در کمیک "سابقه خشونت" به صورت فلش و به طور خیلی هم طولانی به سابقه شخصیت اصلی داستان و گروه خلافکاران اشاره میشه اما فیلم حالتی خطی داره. شخصیت پردازی و اُریجین شخصیت منفی فیلم هم خیلی فرق کرده. اما مهم نیست چون این شخصیت با نام «کارل فوگارتی» که نقشش را «اِد هریس» بزرگ بازی کرده یکی از ترسناک ترین خبیث های فیلم های کمیک بوکی از آب درآمده! از لحظه اولی که او را در فیلم میبینیم تا آخرین لحظه او خالق لحظاتی ناراحت کننده و مشمئز کننده ای برامون میشه. صورت زخمی او و رفتار زمختش کاملاً با فضای فیلم هماهنگ است و باعث شده شخصیت خبیثش تاثیرگذارتر شود به طوری که وقتی میمیره نفسی به راحتی میکشیم! اد هریس بابت این نقش آفرینی جوایز متعددی را نیز دریافت کرد.
6- «جکی ارل هیلی» در فیلم "واچمِن"
در کل کاراکتر «رورشاک» با بازی حیرت انگیز «جَکی اِرل هِیلی» (Jackie Earle Haley) ستاره اصلی فیلم "واچمن" (Watchmen) ساخته «زَک اسنایدر» بود. او تنها کاراکتر فیلمه که همه چیز برایش مطلقه؛تنها شخصیتی که براش هدف وسیله را توجیه نمیکند. به همین خاطره که حتی مرگش در این دنیای خاکستری بسیار تاثیرگذار از آب درآمده. آقای هیلی، رورشاک را با تمامی خصوصیات این ضدقهرمان همچون غیر قابل پیشبینی بودن، بی ثباتی روحی، بدبینی و حس سوءظن روی پرده سینما ایفا کرد. ظاهر او نیز کاملا شبیه به رُمان گرافیکی تحسین شده آقای «آلن مور» است و الان اگر دوباره دیالوگ های او را بخوانید حتما صدای یکنواخت، نامرتب، خفه و زمخت آقای هیلی در این فیلم تو سرتون تداعی میشه. آرامشی که آقای هیلی با اون نوسانات روحی و شخصیتی رورشاک را به تصویر میکشه باعث ترسناک شدن این شخصیت شده، به ویژه وقتی که ماسکش رو ازش میگیرن و فریاد میزنه: "صورتم رو بهم پس بدید!".
5- «جاش برولین» در فیلم های دنیای سینمایی مارول
واقعا چه میتوان درباره ثانوس در عالم سینما گفت؟ او چندی پیش در نظرسنجی نشریه امپایر به عنوان برترین خبیث سینمایی در سالهای گذشته شناخته شد. ثانوس ابر خبیثی است چند لایه و عمیق با انگیزه های محسوس و باور پذیر. کاراکتری کاملا تفکر برانگیز که یک سری قوانین و عقاید خاص و منحصر به فرد دارند که تا پای مرگ آن را دنبال میکنند! منظورم این است که ثانوس در فیلم های مارول خیلی روی اعتقادات خویش تاکید دارد و نگرش منحصر به فرد او باعث شده از ورژن کمیکی خودش سبقت بگیره. به طوری که او را درک میکنید و باهاش همذات پنداری میکنید، حتی ممکنه گاهی باهاش هم عقیده شوید ! او یک هیولای بی رحم و خبیثه؟ درست، اما به مرور میفهمید که چقدر کاراکتر عاطفی ای داره و میتونه با احساس باشه ! ولی اعتقادات او از هر چیزی برایش مهم تره و همین باعث شده ثانوس شخصیت ترسناک و بی رحمی بشه. در این میان آقای «جاش برولین» بهترین گزینه برای این نقش بوده. او نه به خاطر ظاهر ترسناک و کارهای چندش آور بلکه به دلیل خونسردی و سماجت در رسیدن به هدف از ثانوس شخصیتی ترسناک و غیر قابل توقف ساخته که وقتی در پایان فیلم "جنگ بینهایت" در واکاندا ظاهر شد تا سنگ ذهن را به دست بیاره واقعا دلمون ریخت و دچار دلهره شدیم!
4- «الیجا وود» در فیلم "شهر گناه"
وقتی اکثر مردم به حرفه بازیگری «الیجا وود» فکر میکنند به یاد آثاری همچون "ارباب حلقه ها" و یا سریال " آژانس کارآگاهی جامع دیرک جنتلی" میفتند. ولی نقش به یاد ماندنی تر او در فیلم "شهر گناه" محصول سال 2005 که از رمان های گرافیکی آقای «فرانک میلر» اقتباس شده بود ، رخ میدهد. او در این فیلم نقش قاتلی خونسرد و آدمخوار به نام «کوین» را ایفا میکند. فضای نوآر گونه این فیلم کمک کرده تا ماهیت ترسناک شخصیت کوین بیشتر به چشم بیاید و شیوه های که کارگردان نور را به چشمان و عینک این شخصیت انعکاس میده باعث شده تا تماشاچی بیشتر تحت تاثیر قرار بگیره. آقای وود جوری بازی کرده که حس میکنیم قراره وعده غذایی بعدی او باشیم! و از همه بدتر اونجایی هستش که به قطع شدن اعضای خود واکنش میده (خودتون باید ببینید تا متوجه بشید!).
3- «پیتر استورماره» در فیلم "کنستانتین"
نقش آفرینی آقای «پیتر استورماره» (Peter Stormare) در فیلم به یاد ماندنی "کنستانتین" (2005) هنوز هم یکی از بهترین و ترسناک ترین نسخه ها از شیطان در سینما محسوب میشه. "کنستانتین فیلمی نسبتاً دارک است که نمیشه گفت زیاد ترسناکه ولی آقای استورماره به معنای واقعی به شیطان جان میده. شیطانی که او به ما تحویل میده با اون چشمان پولاد مانند و صدایی که به طور ناخوشایندی چرب ناک به نظر میاد، بسیار مرعوب کننده است و یادمون نمیره شیوه ای که باهاش در نهایت جشن میگیره که روح کنستانتین را به تسخیر خودش درآورده. او تونسته به طور خلاقانه ای حرکات خودش را در فیلم پیش ببره و با بدنش بازی کنه که باعث میشه تماشاچی اذیت بشه.
2- «ویلم دِفو» در فیلم "مرد عنکبوتی"
«ویلم دفو» قطعا بهترین گزینه برای ایفای نقش نورمن آزبورن / گرین گابلین بود. همانطور که آگاه هستید گرین گابلین بزرگترین دشمن مرد عنکبوتی است و «سم ریمی» در اقدامی هوشمندانه از این شخصیت به عنوان خبیث در فیلم اول مرد عنکبوتی استفاده کرد. راستش انتقاد های زیادی از شخصیت او شده. مثلا اینکه جملات و دیالوگ های او در طول داستان اعصاب خورد کن و کلیشه ای هستند. یا اینکه لباس او بسیار مزخرف و مسخره است. اما همه میدونیم که شخصیت پردازی قوی فقط در این ویژگی ها خلاصه نمیشه زیرا دفو یک بازی بی نظیر از نورمن آزبورن ارائه داد. رفتارش، حرکاتش، لحن و نوع بازی او یک نورمن آزبورن واقعی رو خلق کرد. به زبان ساده تر؛ دفو موفق شد اون ذات درونی آزبورن رو به بینندگان القا کنه. به علاوه از زمانی که متوجه میشه پیتر همان مرد عنکبوتیه، دشمنی و کینه بین آن ها جذاب تر میشه و بیشتر حال و هوای دشمنیِ شخصی گرین گابلین - مرد عنکبوتی در دنیای کمیک بوک رو پیدا میکنه. اوج بازیگری دفو را در صحنه ای شاهد هستیم که که جلوی آیینه ایستاده و بسان داستان معروف «دكتر جكیل و مستر هاید»، تسلیم نیمه تاریك خود میشود و انگار گرین گابلین از اعماق ذهن او بیرون آمده و درون آینه تجلی میابد و نجواهای شیطانی در گوشش زمزمه میكند. دفو در این صحنه عملكردی حیرت انگیز دارد و به بهترین شكل تضاد شخصیتی نورمن را نشان میدهد. یا صحنه ای که «زن عمو می» دارد در اتاق اش دعا میكند كه ناگهان گرین گابلین حمله میكند و او را تا سر حد مرگ میترساند (تازه، گرین گابلین با گفتن "Finish it"، از زن عمو می میخواهد تا دعایش را تمام كند! ). انصافا، صحنه ترسناكی است. و شاید براتون جالب باشه که بدونید پسر خردسالم وقتی با من فیلم "مرد عنکبوتی" را تماشا میکرد همیشه هر وقت گرین گابلین را میدید هیجان زده میشد ولی هر وقت نورمن آزبورن را میدید چشمانش را از ترس میبست!
1- «هیث لجر» در فیلم "شوالیه تاریکی"
وقتی «هیث لجر» برای ایفای نقش جوکر در فیلم تحسین شده "شوالیه تاریکی" (Dark Knight) انتخاب شد خیلی ها با دیده تردید و احتیاط با آن برخورد کردند ولی بعدا معلوم شد که چقدر اشتباه میکردند چون نقش آفرینی او فوق العاده مسحور کننده بود به طوریکه وقتی در فیلم ظاهر میشد نمیشد ازش چشم برداشت. این جوکر افسار گسیخته بود و انگار بی هدف دنبال هرج و مرج میگشت. جوکری که مرحوم لجر به ما ارائه داد به حدی محشر بود که خیلی ها دوست داشتند به جای بتمن او را ببینند. آری، این همان جوکری بود که همه دوستش دارند. کسی که چاقو را به تفنگ ترجیح می دهد تا آدم شناسی کند و با گذشته های مختلفی که از خود تعریف می کند به کسانی که چاقو رو لبشان گذاشته بگوید:"چرا اینقدر جدی هستی؟". جوکری که او برایمان میسازد انسانی روان پریش است که انگار هیچ هدف خاصی جز نشان دادن نقاط ضعف بشریت در زندگی ندارد. کتک می خورد ولی همچنان می خندد. او انگیزه ای هم ندارد، نه پول نه ثروت نه احترام و نه قدرت و جاه و مقام. او فقط وقتی لذت می برد که جهان بسوزد و برای این کار هر کاری می کند. نقش آفرینی لجر به گونه ای بود که تماشاچی را مجبور میکرد حدس بزنه جوکر میخواد چیکار کنه. همین مساله باعث ترس و تنش میشد و البته از یاد نبریم که جوکر در این فیلم میتونست از چیزهای روزمره ای همچون مداد برامون اسباب وحشت ایجاد کنه!
مهدی ترابی مهربانی
این مطلب را به اشتراک بگذارید :
دیدگاه‌ها
هیث لجر که تکه !
رتبه بندی ها هم عالی بودن خسته نباشید
بعضی این این بازیگرا تو لیست قشنگ با شخصیتی که میخواستن بازی کنن یکی شده بودن.آدم خیلی سخت میتونست خودشو قانع کنه که واقعا دارن نقش بازی میکنن!!!!
خودم تو این لیست نقش آفرینی جاش برولین،ویلم دفو و هیث لجر رو بیشتر دوست داشتم.
به نظرم کارکتر "بین" هم میتونست تو این لیست باشه البته اگه از صداش فاکتور بگیریم
مقاله ی خیلی جالبی بود دستتون درد نکنه اقای ترابی فقط یک سوال داشتم در مورد مردگان متحرک که خب کمیک بوک دارن البته خودم این سریال رو ندیدم ولی میخواستم بدونم میتونست شخصیت های اون سریال در این لیست باشه؟همچنین جای پنگوئن با نقش آفرینی دنی دویتو اگه اشتباه نکنم و بین با بازی تام هاردی هم خالیه. ممنون
ممنون بخاطر مقاله
یکمی عجیبه گفتنش ولی یه شخصیت زمانی برای من کشش داره که منطق و عدله ای که بهش پایبند هست برای من قابل درک باشه.
این مقاله واقعا درسته چونکه ترسناک بودن رو از چندین بعد بهش پرداخته.ظاهر،اس تدلال ها و اعمالشون و غیره.
ولی من بنظر من نه ثانوس ترسناک بود نه جوکر چونکه همون جور که گفتم اصلا برام قابل هضم نبود.نمی دونم چرا واقعا بنظر من باید یه دلیلی منطقی پشت یه خباثت باشه.بخاطر همینه از جوکر خوشم نمیاد.یا منطق ثانوس خیلی مثال نقض داره.
ولی بنظر من توی شخصیت های کمیک یکی راس الغول برام ترسناک بود و صد البته رورشاک.
واچ من هرچقدر هم که ضعف داشته باشه ولی رورشاک خیلی عالی به تصویر کشیده شده بود .واقعا بازیگری و نوع شخصیتی که داشت خیلی برام لذت بخش بود.
ولی بخوام همه جوانب رو در نظر بگیرم با تک تک این شخصیت ها موافقم به جز شماره سه.قبول دارم ظاهر و نحوه حرف زدنش خیلی ترسناک بود ولی توی دقایق پایانی ما خباثتی ازش ندیدیم نقشش خیلی کم بود.کار خاصی نکرد بجز اینکه با گبریل درگیر شد.
ببخشید که من نقضتون میکنم ولی شما از دو فرد تو دنیا باید بترسی یکی اون که هدفی ندارن یکیم اونکه خیلی رو هدفش پایبنده در حالی که حذف خوبی ندارن.تو مورد اول من واقعاً جوکر برام ترسناک بود چون در هر زمانی یه نقشه داشت و در این حال این یک دیوانه بود . از اون ور هم هر وقت کتک میخورد می‌خندید . خداوکیلی شما وقتی جوکر تو زندان بود رو ببینید ، قطعاً به خودتون میلرزید
سلام نه اتفافا خیلی خوشحال میشم بحث کنم چونکه دوست دارم نظر دیگران رو بخونم و مسلما یاد میگیرم از طرف مقابلم
توی دنیای واقعیت ادم زمانی از کسی میترسه که شما خیلی چیزها برای حفظ کردن داشته باشید و طرف مقابل چیزی برای از دست دادن نداشته باشه.
اما توی فیلم و دنیای تخیل زمانی که انتاگونیست برای بنده ترسناک میشه که اون شخص یک هدف داشته باشه و به اون هدف پایبند باشه.اعمالی برای بنده ترسناک هست که پشت اون هدفش یک منطق و یک فلسفه قابل تامل و صد البته دیوانه وار باشه.وگرنه مگنیتو هم توی سری اول یک هدف داشته و چه بسا ترسناک بوده اما منطقی احمقانه پشت اون قضیه بوده .پس برای من چه ترسی و چه خوفی باید داشته باشه.
یه شخصیت خبیث زمانی برای من ترسناک هست که بتونم اونو درک کنم که خودمو بزارم جای اون و ایده الوژی شو لمس کنم.این که شما میگید ثانوس رحم نکرد به ثور خب ترسناک نیست برای بنده .
البته بستگی به دید افراد داره من خودم شخصیتم ادم خاکستری هستم و سفید و مشکی و خیر و شر رو قبول ندارم
بخاطر همین کشش و علاقم بیشتر به همین شخصیت هاست مثل همین پانیشر که اسم خودمو گذاشتم یا مگنیتوی فسنبندر.رورشاک و غیره .باید یه منطق پشت ایده لوژی طرف باشه که قابل لمس باشه.اینکه جوکر یه دیوانه هست که همش نقشه داره اصلا از منطق بدور هست.شما بنده رو توجیه کن جوکر چطور میتونی برای من ترسناک باشه که توی فیلم قشنگ میدونه دستگیر میشه و میدونه فرار میکنه و میدونه هاروی دنت چه بلایی سرش میاد.یک ادم عاقل هم اینجوری نیست بخاطر همینه میگم برام منطقی نیست.اصلا برای من کارهاش مهم نیست چرا که من قبولش ندارم کارهاشو.
یا ثانوس این که دلیل نمیشه که به خانواده خودش رحم نمیکنه برای من ترسناک باشه .ایده الوژی اون شخص هست که برای من باید ترسناک باشه.ثانوس چجوری میخواد عدالت رو توی دنیای برقرار کنه که یه کودک باید بدون والدینش زندگی کنه بخاطر بشکنش ولی یه خانواده دیگه بدون مشکل زندگی کنه.ثانوس معتقد هست عدالت باید رندوم و بر اساس شانس باشه.ایا واقعا عدل توی دنیای واقعی رندوم هست؟؟؟ اصلا یه سوال دیگه عدالت و نظم جهانی بعد بشکن درست مبشه که دیگه دست از خونریزی دست کشیده؟کسی که خودش رو انتهاب شده برای اجرای عدالت میدونه
نگید طرف دیوانه است .توی دنیای واقعیت بنده معتقدم انسانها دیوانه نیستن اون منطق هاشون هست که دبوانه وار میتونه باشه.اخه این چه منطقی هست که بعد نابود کردن میکه دیگه همه چی گل و بلبله من برم کشاورزی؟
ولی شما نگاه کنید راس الغول رو این فرد یه فلسفه پشتش هست دقیق یادم نیست این جمله از کیه یه بزرگی میگفت هیچ امپراطوری ای از بین نمیره مگر به دست خودش.دقیقا هدف این فرد هم همینه.میخواد ریشه ظلم رو به دست خود ظالم بخشکونه و از مرگ‌ادم های بی گناه هم ابایی نداره اینه که برای من ترسناک هست.
یه ادم‌گیاه خوار حیوان دوست از کارهای انسانهای معمولی نمیترسه .از افکار اونها میترسه که فکر میکنن هر جانداری برای خدمت به انسانها افریده شدن.
من معنی ترس رو توی افکار میبینم بازم نظر شخصی من اینه.
ولی گفتم من با این مقاله بغیر از مورد سه موافقم اکر بخوام تمام وجهه ها رو بررسی کنم ولی نظر شخصیمم گفتم .
موفق باشید.
سلام.
با اجازه میخواستم که نظر شخصی خودم رو بگم قطعا حرف شما قابل احترام هست و درست اما من چیزی که در جوکر هیث لجر دیدم دقیقا این بود که چیزی برای از دست دادن نداشت و میخواست چیز های قابل حفاظت بتمن یعنی گاتهام رو بگیره و دلیلش هم منطق های شخصی غیر قابل باور جوکر برای بیننده بود و جذابیتش هم به همین بود یعنی اگه میخواست منطقی رو به نمایش بزاره که برای ما قابل باور بود میشد عین جوکر خواکین فینیکس که ما باهاش همدردی کنیم و اونموقع دیگه جوکری هم در کار نبود و در مورد تانوس این رو بگم که چند سال پیش موقعی که جمعیت کره زمین به 2 میلیارد رسید میگفتند که اگه به چهار میلیارد برسه زمین از جمعیت زیاد نابود میشه و غذا و آب به انسان ها نمیرسه و میخواستن یکسری انسان هارو بکشن که تعداد افراد زمین کم بشه و هیچ فردی قطعا نمیخواد بمیره این ایده تانوس بود حالا که هیچ کس نمیخواد بمیره من رندوم میکشم یعنی ایده خیلی خوف اور و آینده نگرانه اما بی منطقیش اینجا بود که میخواست با کشتن مردم یک قهرمان باشه و این ترسناکه.
ببخشید امیدوارم جسارتی نکرده باشم و فقط نظر شخصیم بود ممنون.
مردگان متحرک که سریاله این مقاله درباره دنیای سینماست
بین هم که والا از ماسکش گرفته تا صداش و نقشه ش برای من مضحک و خنده دار بود تا ترسناک
پنگوئن هم بیشتر چندش آور و گوتیک بود تا ترسناک
این پایین که نوشتیم سایت نویسنده جدید بخواد اعلام میکنه. پس چرا مزاحم میشید؟
سلام
خیلی دلایلی که اوردید خوب بود.خیلی خوشم اومد خوندم.
ولی واقعا میگم همیشه توی زندگیم دنبال یه منطق بودم.اگر از یه شخصیت خوشم نمیاد دلیلی نمیشه اون کاراکتر ضعیف‌باشه.اتفاق ا جالبه بدونید که بخوام بگم فیلم های مورد علاقم چی هست توی تاپ تن من در خصوص فیلم های کمیکی یکی دارک نایته دوتای دیگه هم قسمت سه و چهار اونحرز هست که بصورت کلی بنده نظر میدم ولی اگر بخوام توی جز نقل انتاگونیست حرف بزنم اون بحثش همونی میشه که عرض کردم.من از جوکر فینیکس خیلی خوشم اومد با اینکه بازیگری به پای لجر نمیرسید و کاراکتری اثر از کمیک وام داری نکرده ولی اون حس همذات پنداری رو تونست خوب کار کنه با اینکه میدونیم و میدونید یکی از وجهه های متمایز و خاص بودن جوکر توی همین بی منطقی است که توی هیچ قاموسی نمیگنجه . یا کیل مانگر برای من بهترین خبیث mcu هست بنا به دلایلی که خودتون متوجه شدید.
ولی سوای از این حرف ها دلایلی که فرمودید خیلی خوب بود و نمیشه بگی من قبولش ندارم ازش خرده بگیرم
پ.ن:ببخشید استاد من فکر میکردم پسرتون باید ۱۰،۱۱ سالشون باشه ولی با چیزی‌که تو مقاله گفتید باید ۲۰ سالش باشه الان!!!
نه ! کوچکتره. پسر من سنش به اندازه سن سایتمه
خدا ایشالا پسرتون و خودتون را حفظ کنه این سایت بهترین سایت کمیک ایران است
تو دنیای واقعی بله ولی وقتی میرسیم به دنیای کمیک قضیه فرق میکنه راستش من نه از جوکر ترسیدم نه از تانوس به نظرم گرین گابلین باید جایگاه اولو می‌گرفت . در مورد حرفتون به نظرم ترس بیشتر از تو ذهن تو صورت ادمه چون تا وقتی به یه نفر نزدیک نشی نمیتونی افکارشان بفهمی و این ترسناکه.تنها دلیلی که جوکر تا حدودی ترسناک میشد این بود که ما نمیتونستیم بفهمیم کار بعدی که میخواد بکنه چیه.تو دنیای واقعی من به شخصه از شخصیتی مثل پانیشر بیشتر از یه دیوانه میترسم. بازم ببخشید اخه حس میکنم ازتون کوچکترم.
رندوم میکشه رو خوب اومدی
مقاله درباره ی ترس از خبیث های کمیک بوکی بود و به نظر من ترس چیز ساده ای نیست و خیلی پیچیده است و دلایلی مختلفی برای ترس وجود داره . برای همینه که آدما از چیز های مختلف میترسن چون روحیاتشون با همدیگه فرق داره . به نظرم کاملا جایگاه لجر درست بود و بعد از اون طبیعتاً باید دفو قرار بگیره . بازم خسته نباشید .
به نقل از mtm:
خدا پسرتون رو براتون حفظ کنه . جسارتا یه سوال :
پسرتون هم به اندازه ی خودتون به دنیای کمیک و مرد عنکبوتی علاقه داره ؟ ( ببخشید جسارت کردم
بله پسرم به شدت کمیک بوکیه. الان بیشتر از هر چیزی به اکشن فیگور های اسپایدرمن علاقه پیدا کرده!
به به عجب مقاله ای بود
عین همیشه خیلی بیشتر از انتظاراتم بود.
خسته نباشید.
.10.وقتی خوندمش واقعا ترسیدم و خیلی ازش خوشم اومد پسری که مشکلاتی در زندگی خود داشته و این مشکلات سخت روی اون تاثیر گذاشته و حالا میخواد انتقام لحظات سختشو بگیره.مبینید؟حت ی خوندنش هم ترسناکه چه برسه به دیدنش!
.8. دلقکی که وظیفه اش خنداندن است و اما مانند بسیاری از دلقک های دیگر به به وحشت انداختن مردم تمایل بیشتری دارد(وویی بدنم مور مور شد).
.7.یه سوال دارم بجای نقد:ایشون چیکار میکردن که تونستن اینقدر هولناک و وحشت آور باشن؟(من چون اطلاعاتم در مورد ایشون در حد صفر هست پس ببخشید).
.5.ثانوس فردی که زاده ی دو تا از برترین نژاد های خلقت هست و عاشق تجسم فیزیکی مرگ شده و برای اون میخواد سنگ های بینهایت رو جمع کنه و با استفاده از یک دستکش که توسط سازنده های چکش ثور درست شده و یک بشکن!نیمی از افراد دنیا را پودر کنه.
وقتی این توضیحات رو دربارش میخونیم به عمق شخصیت اون پی میبریم و یکم به خودمون میلرزیم.
این از شخصیت حالا فرد سازنده ی چهره ی سینمایی او باید چیزی رو خلق کنه که هم به کمیک ها وفادار باشه و هم سختی هایی رو که ثانوس کشیده رو به نمایش بزاره و از طرفی به نوعی مدرن و غیر زمینی باشه که بیننده رو جذب کنه.
از نظر من این ظاهر سینمایی ای که ما از ثانوس میشناسیم تمام این فاکتور ها رو داراست.
.2.نورمن آزبورنی که بین این همه از دشمنان متنوع مرد عنکبوتی تونسته لقب بدترین و برترین رو بگیره حالا باید شخصی رو برای اون انتخاب کنیم که شرارت در صورتش موج بزنه و از طرفی بتونیم سیاست رو هم در شخصیت اون به وفور تشخیص بدیم.
از نظر من مارول تونسته شخصی رو یعنی آقای دفو رو برگزینه که این فاکتور ها رو به خوبی بازی کنه و در اجرا کردن بازی هایی مانند دو شخصیتی بودن کم نیاره.
.1. جوکری که به طور خفنی مجنون هستش و در حالی که هیچ ترسی از کشت و کشتار نداره بلکه از اون لذت هم میبره.
خب حالا باید گریمی روی فردی صورت بگیرد که هم به کمیک ها وفادار باشه و هم بتونه لایق لقب بدترین دشمن نقش اول دی سی یعنی بتمن باشه و از طرفی دل بینندگان رو بدست بیاره و بتونه تا حدی اونها رو بترسونه که از نظر من هیث لجر و گریمش در بین تمامی اقتباس ها از روی شخصیت جوکر(که کم هم نیستند!) در داشتن این فاکتور ها موفق تر و بهتر بوده.
******
خیلی ازتون ممنونم استاد بخاطر این مقاله ی قشنگ که واقعا باهاش حال کردم.
راستی امیدوارم پسرتون همیشه سالم و سرحال باشه و از اونجایی که خودتون گفتید بشدت کمیک بوکیه این ضرب المثل برای شما و پسرتون صدق میکنه:
پسر کو ندارد نشان از پدر
بازم برای پسرتون آرزوی سلامتی و آینده ای خوب در زندگی اش میکنم.
خسته نباشید
ولی منم مثل اون دوستمون جوکر رو ترسناک نمیدونم
چون آدم دیوونه دیوونه است . از آدم دیوونه هر کاری برمیاد. همین باعث میشه قابل انتظار همه چی ازش داشته باشیم
این به نظرم همچین آدمی رو قابل پیش بینی میکنه
نظرت عالی بود
به نظرم ویلم دفو کارش از بقیه بهتر بود چون کاری کرد که تو یک لباس مسخره تهدید آمیز به نظر برسه
ولی بقیه همچین کاری نکردن
۸- حرف از فیلم Spawn شد، پیتر دیوید در نقد خودش از این فیلم مطلبی رو گفته که خوندنش خالی از لطف نیست:
I think part of the problem for me was an element that was also the film’s greatest strength: The make-up. When one is portraying someone who is transformed into a grotesque, it helps tremendously if there is still some visible connection to the lost humanity. It makes the loss that much more poignant.
ترجمه: به نظر من یکی از مشکلات اصلی فیلم، موضوعی بود که یکی از نقاط قوت اصلی فیلم هم به شمار می اومد: گریم شخصیت ها. زمانی که می خوایم شخصیتی رو به تصویر بکشیم که تبدیل به یک هیولا شده، خیلی مهمه که یک نماینده ی بصری از انسانیت از دست رفته ی اون شخصیت مشاهد بشه. این طوری از دست رفتن انسانیت اون شخصیت، تاثیرگذارتر و غم انگیز تر می شه.
۵- به نظر من جاش برولین بار، وزن و کاریزمایی به این شخصیت تزریق کرد که معمولاً در شخصیت های منفی کمیک بوکی دیده نمی شه. معمولاً وقتی یک شخصیت منفی ظاهر تماماً cgi داشته باشه خیلی مصنوعی و توخالی به نظر میاد (مثل شخصیت منفی suicide squad و justice league) ولی تانوس خلاف این موضوع رو اثبات کرد.
۲- به نظر من خیلی از منتقدین در حق گرین گابلینِ فیلم های سم ریمی اجحاف کردن. درسته که costume و ظاهر مسخره ای داشت اما از نظر شخصیت پردازی و نقش آفرینی خوب بود.
۱- واقعاً درباره ی جوکرِ هیث لجر نمی شه حرفی زد که قبلاً گفته نشده باشه. در یک کلام فوق العاده بود.
به به ببین کی اینجاست! حسین آقای خودمون
با تک تک رتبه بندی ها موافق بودم
البته خودم فقط نقش آفرینی های 5 و 2 و 1 رو دیدم
الحق که هیث لجر ، ویلم دفو و جاش برولین بهترین و ترسناک ترین خبیث های سینما رو ارائه کردن
من که هر وقت یاد اون سکانس خود دردگیری بین نورمن و هویت گابلینیش رو میبینم موی تنم سیخ میشه
جوکر هیث لجر هم که دیگه نیازی به تمجید نداره . این جوکر به جوکز کمیکا میگه زکی
تانوس هم که دیگه همه میدونید
همه چیز داشت : خباثت ، احساس ، اباهت خبیثانه(!) ، ترسناک ، اراده . خدایی کی میتونه رو دست تانوس جاش برولین بلند شه؟
ممنون از استاد ترابی بابت تهیه این مقاله
کاشکی تو ایران هم هالووین داشتیم
واقعا اقای ترابی این اخلاق شما رو همیشه برا خودم الگو قرتر دادم، با اینکه طرفدار اسپایدی و مارول هستید ولی رتبه یک رو درست انتخاب کردید و علاقه‌تون تاثیری تو رتبه ها نداشته (کجان اونایی که میگفتن اقای ترابی و سایت اسپایدی، دی‌سی رو تحویل نمیگیره؟)
خوراک‌خوان (آراس‌اس) دیدگاه‌های این محتوا