مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست لحظات بامزه و خوشحال کننده کم نداشت، اما این فیلم صحنه های احساسی به یاد ماندنی زیادی نیز دارد که به معنی واقعی کلمه بیننده را به گریه وا می‌دارد!
هشدار: این مطلب حاوی اسپویلر است و داستان فیلم "راهی به خانه نیست" را لو میدهد.
مقدمه: راهی به خانه نیست از بسیاری جهات یک پیروزی تمام عیار است. این فیلم نقطه اوج سه گانه اسپایدرمنِ MCU و همچنین یکی از بهترین فیلم های تاریخ مرد عنکبوتی است که طرفداران قدیمی و جدید مرد عنکبوتی از تماشای آن نهایت لذت را می‌برند. اگرچه این فیلم همچون پایانی است بر اولین آرک داستانی اسپایدرمن در MCU ، اما خوشبختانه میتوان به این فیلم، به چشم یک شروع تازه نگاه کرد. مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست دارای تعادل فوق‌العاده ای در زمینه های مختلف است. این فیلم هم دارای لحظات فان و خنده دار است، هم لحظات حماسی و هیجان انگیز و هم لحظات شادی آور. اما از همه مهمتر، این فیلم مملو است از صحنه های احساسی و عاطفی‌ای که نه تنها در سه گانه اسپایدرمن در MCU ، بلکه در کل فیلم های مرد عنکبوتی هم نظیر ندارند. این صحنه ها بارها چشمان مخاطبان را نمناک کرده و اشک آنها را جاری میسازد؛ حالا یا اشک از سر ناراحتی یا اشک شوق! اکنون در این مقاله قصد داریم که به بررسی ده تا از احساسی ترین صحنه های فیلم راهی به خانه نیست بپردازیم.
برای دانلود فیلم راهی به خانه نیست با زیرنویس فارسی به اینجا و برای خواندن نقد سایت اسپایدی به اینجا بروید.
10- حال و روز غم انگیز نورمن آزبورن
یکی از جذاب ترین جنبه های "راهی به خانه نیست"، این است که این فیلم علاوه بر اینکه ابرشروران فیلم های قبلی را بازمیگرداند، آرک داستانی آنها را نیز ادامه میدهد. ماجرای هیچکدام از این ابرشرور ها به اندازه زمانی که نورمن آزبورن به تازگی سر از MCU در آورده، غم انگیز نیست. بدون شک نورمن ویلین اصلی این فیلم است. او به شدت سنگ‌دل، فریبکار و بیرحم است، اما دوگانگی شخصیتی او باعث شده که او برخلاف همتای کمیک بوکی‌اش، به یک ابرخبیث سمپاتیک تبدیل شود. هنگام ورود نورمن به MCU ، او متوجه میشود که نه تنها در این جهان خبری از آزکورپ نیست، بلکه انگار پسرش هری هم وجود ندارد. او در تمام صحنه های ابتدایی حضورش، غمگین، گیج و تنهاست. همچنین بازی معرکه ویلم دفو موجب شده که درد نورمن واقعی و ملموس جلوه کند به طوری که یک لحظه تلخ و ناراحت کننده واقعی رقم میخورد؛ به ویژه زمانی که او در نهایت تسلیم شخصیت گرین گابلین میشود.
9- خداحافظی پیتر با دکتر استرنج
حضور «بندیکت کامبربچ» در نقش دکتر استرنج کاملا به اندازه و مناسب است. پیتر و دکتر استرنج در این فیلم رابطه پر فراز و نشیبی دارند. اگرچه دکتر استرنج بیشتر طول فیلم در گرند کنین (ژرف‌دره ای که میان آن رودخانه کلرادو و در ایالت آریزونا قرار دارد) گیر افتاده بود، اما خوشبختانه او در یک لحظه عاطفی زیبا در پایان فیلم حضور داشت. وقتی که استرنج میگوید که یک فاجعه عظیم در شرف وقوع است، پیتر پیشنهاد میکند که برای جلوگیری از این اتفاق، طلسم فراموشی مجددا اجرا شود. جالب اینجاست که استرنج در ابتدا با این ایده مخالفت میکند چون اجرای طلسم، هزینه سنگینی برای پیتر خواهد داشت زیرا باعث میشود یاد و خاطره پیتر پارکر عملا از ذهن مردم پاک شود. به عبارت دیگر دکتر استرنج اعتراف میکند که واقعا پیتر را دوست دارد. البته او هم در آخر مثل پیتر به این نتیجه میرسد که با وجود عواقب اجرای طلسم، مجبور به انجام آن است. تماشای مکالمه احساسی این دو به بسیار لذت بخش و دلنشین است. این خداحافظی دراماتیک، در آخر با اشاره دکتر استرنج به شوخی مستمر فیلم، یعنی نحوه صدا زدن دکتر استرنج، خاتمه می‌یابد.
8- بازگشت مردان عنکبوتی
یکی از هیجان انگیزترین لحظات فیلم، زمان بازگشت توبی مگوایر و اندرو گارفیلد است. لحظه ورود آنها به MCU باورنکردنی است و چیزی را به ما نشان میدهد که مدت ها برایمان ناممکن و در حد خواب و آرزو بود. صحنه ای که این بازیگران بازمیگردند، به گونه‌ایست که انگار تمام خاطرات فیلم های قبلی که با آنها بزرگ شدیم و برایمان عزیز هستند در یک ثانیه از جلوی چشممان میگذرد. این صحنه در کنار حس نوستالژی‌اش دقیقا همان چیزی‌ست که بی‌اختیار اشک شوق ما را روانه میسازد (هیچ نسخه پرده ای از این فیلم نیست که در آن تماشاچیان با دیدن این دو بزرگوار کف و سوت نزنن!) در ضمن هرگز نمیتوان لحظه بامزه ای را که ام‌جی به سمت اندرو نان پرت میکند تا حس عنکبوتی‌اش را فعال کند، فراموش کرد. استاد ترابی قبلا در نقد خودشان از فیلم راهی به خانه نیست گفتند که "به خدا وقتی توبی از داخل اون پورتال اومد بیرون دلم ریخت. به خودم گفتم این پسر هم مثل خودم پیرتر شده. اصلا یه حالی شدم. این همونیه که اولین بار 20 سال پیش تو نقش محبوب ترین شخصیت تخیلی زندگیم دیدمش و حالا نیگاش کن. زیر چشماش چروک شده. موهاش رو هم معلومه رنگ کردن. توبی چرا این شکلی شدی؟ چرا این شکلی شدم؟ ولی همون آدمای 20 سال قبلیم و ذره ای از ارادتمون به مرد عنکبوتی کم نشده."
7- تجدید دیدار مرد عنکبوتی توبی مگوایر با دکتر اختاپوس
یکی دیگر از صحنه هایی که اشک را در چشمان‌مان جمع میکند، لحظه ملاقات توبی مگوایر با دکتر اختاپوس است. دکتر اختاپوس ابرشرور فیلم "مرد عنکبوتی 2" بود و رابطه نزدیک و جالبی با پیتر پارکر داشت. او به نوعی الگو و مرشد پیتر پارکر بود بنابراین پیتر از رابطه بین آنها، به عنوان تنها راه آزاد کردن دکتر اختاپوس از کنترل بازوهای شیطانی اش استفاده کرد. به علاوه آیا میتوان دیالوگ های ماندگار آنها، به ویژه گفتگوی آنها در نبرد نهایی‌شان را فراموش کرد؟ بدین ترتیب تعامل بین این دو، به یکی از جذابیت های "مرد عنکبوتی 2 " تبدیل شد. دیدار مجدد این دو، آن هم بعد از 17 سال لحظه بسیار احساسی را رقم میزند، به خصوص زمانی که اتو نشان میدهد که به پیتر پارکر، که حالا مسن‌تر شده، واقعا افتخار میکند. خوشبختانه درمان شدن اتو باعث شد که وقایع مرد عنکبوتی 2 به گونه دیگری اتفاق بیفتند. پس اکنون با زنده ماندن اتو، او میتواند وقت بیشتری را با پیتر بگذراند.
6- همکاری و خداحافظی مردان عنکبوتی
قرار گرفتن سه مرد عنکبوتی در یک فیلم کار ساده ای نیست و به راحتی میتوانست باعث ایجاد شدن اثری شلخته و بی‌ربط شود. اما خوشبختانه شیمی و رفاقت جذاب و دلچسبی میان این سه برقرار بود که قطعا یکی از نقاط قوت فیلم می‌باشد. یکی از جالب ترین لحظات فیلم وقتی است که اندرو گارفیلد میگوید که همیشه دلش برادر میخواسته. خوشبختانه او خیلی حسرت به دل به دنیای خودش برنگشت چون این سه مردعنکبوتی در فیلم شبیه برادر هستند که توبی برادر بزرگ‌تر که عاقل‌تر از بقیه است. اندرو برادر وسط که احساس میکند به اندازه کافی به او توجه نمی‌شود که بسیار به شخصیت پیتر او می‌نشیند و در نهایت تام برادر کوچکتر. همکاری شگفت انگیز این سه برای درمان شرورهایی که میخواهند آنها را بکشند به طرز باور نکردنی خیره کننده است. این صحنه کاری میکند که هر طرفدار اسپایدرمن، صرف نظر از اینکه با کدام فرنچایز مرد عنکبوتی بزرگ شده یا به کدام یک علاقه دارد، از خوشحالی جیغ بکشد و اشک شوق بریزد! همچنین لحظه به آغوش کشیدن این سه نفر در انتهای فیلم، صحنه ای بسیار احساسی و فراموش نشدنی است.
5- مرد عنکبوتیِ اندرو گارفیلد از گوئن استیسی میگوید
یکی از غم انگیزترین صحنه های فیلم زمانی‌ست مرد عنکبوتیِ توبی مگوایر و اندرو گارفیلد برای اولین بار با تام هالند دیدار میکنند. در این صحنه مردان عنکبوتی روی پشت بام دبیرستان قرار دارند و تام هالند که به تازگی زن عمو می را از دست داده، به شدت غمگین و سوگوار است و خودش را مقصر مرگ او میداند. سپس توبی و اندرو سعی میکنند با گفتن خاطرات غم انگیز زندگی‌شان، به تام کمک کنند که با اوضاع کنار بیاید و کار درست را انجام دهد. در ابتدا توبی از خاطره تلخ مرگ عمو بن میگوید. سپس در صحنه ای دردناک تر، مرد عنکبوتی شگفت انگیز خاطره مرگ گوئن استیسی را به یاد می‌آورد. ممکن نیست که از دیدن اینکه اندرو اشک می‌ریزد و توضیح میدهد که بعد از مرگ گوئن چقدر غمگین، عصبی، و بدعنق شده، ناراحت نشوید. بدون شک مرگ گوئن یکی از ناراحت کننده ترین مرگ ها در تاریخ فیلم های کمیک بوکی بود و سخنان اندوه‌بار اندرو، بمانند نمک ریختن روی این زخم است. همچنین بازی اندرو در این سکانس معرکه است و ما را به یاد زمانی می‌اندازد که در فیلم "مرد عنکبوتی شگفت انگیز 2" به شکل تلخ و دردناکی پیکر بی‌جان گوئن را در آغوش گرفته بود و اشک میریخت.
4- مرد عنکبوتیِ توبی مگوایر جلوی مرد عنکبوتیِ تام هالند را میگیرد
نبرد نهایی اسپایدرمنِ MCU و گرین گابلین فوق العاده نفسگیر و پرتنش بود. در نهایت پیتر که به دنبال مرگ زن عمویش، مصمم است که از نورمن انتقام بگیرد، با خشونت به او حمله میکند تا به زندگی‌اش خاتمه دهد. اما در آخرین لحظه اسپایدرمنِ توبی مگوایر وارد عمل شده و نمی‌گذارد که دستان پیتر، به خون آلوده شود. این صحنه به خوبی عقلانیت و باتجربگی اسپایدرمن توبی مگوایر را نشان میدهد و همچنین درس مهمی را به پیتر پارکر تام هالند می‌آموزد. بعد از اینکه اسپایدرمن توبی ـ که اسپایدی تام هالند گابلین رو بکشه و بعد گابلین از پشت بهش خنجر میزنه. اين مساله به نوعی اون اون ویژگی " آدم توسری‌خور که هیچ وقت کسی قدرش رو اونطور که باید بدونه نمیدونه رو ادامه میده. یعنی مرد عنکبوتی مگوایر هرگز جایزه ای بابت انجام کار درست دریافت نمیکنه و حتی بابتش مجازات هم ميشه که اين خنجر خوردن نشانه ای از آن است ولی هرگز بر اعتقاداتش برای انجام کار درست تاثیر نمیذاره. ضمن اينکه در پایان اين سکانس وقتی میبینه پیتر پارکر تام هالند تصمیم میگیره به جای کشتن از اون علاجی که درست کردن علیه گابلین استفاده کنه ، خوشحال ميشه و لبخندی حاکی از رضایت بر لبانش نقش میبنده. همه این ها در کنار بازی فوق العاده توبی مگوایر و تام هالند، و همچنین موسیقی معرکه فیلم، صحنه ای احساسی و تاثیرگذار را خلق میکند که بدون شک درخشان ترین لحظه اسپایدرمنِ توبی مگوایر در طول فیلم است.
3- مرد عنکبوتی اندرو گارفیلد ام‌جی را نجات میدهد
بهترین و احساسی ترین لحظه اسپایدرمن اندرو گارفیلد، در نبرد پایانی رقم خورد. بعد از اینکه گرین گابلین مانع تام هالند شد که ام‌جی را نجات دهد، اندرو سعی کرد کار ناتمام او را تمام کند. او در کسری از ثانیه اقدام به نجات ام جی میکنه (انگار که قبلا بارها و بارها صحنه رو تو ذهنش مرور کرده و فکر کرده که کاش فلان حرکت رو انجام میداده). در نتیجه بزرگترین اشتباه خودش رو جبران میکنه و حالا سرانجام میتونه به زندگی عادی خودش برگرده. این صحنه به نوعی پایانی عالی رو رقم زد برای فرنچایز "مرد عنکبوتی شگفت انگیز" که سونی از ما دریغ کرد (بغضی که وقتی با ام جی فرود اومدن در او میبینیم و نوع نگاه حزن انگیزی که به او میکنه فوق العاده است).
2- آخرین دیدار پیتر پارکر با دوستانش
یکی از غم انگیز ترین لحظات فیلم وقتی رخ میدهد که پیتر متوجه میشود که برای نجات جهان، دکتر استرنج باید طلسم پاک شدن پیتر از یاد و خاطره دیگران را اجرا کند. این بدان معناست که دیگر هیچکس پیتر را به یاد نخواهد آورد. بنابراین او بعد از یک در آغوش کشیدن به یاد ماندنی با دیگر مردان عنکبوتی، پیش ند لیدز و ام‌جی میرود تا با آنها خداحافظی کند. در این صحنهٔ بسیار اشک درآور، پیتر و ند دست دادن خاصشان را اجرا میکنند و پیتر قول میدهد که بعد از اجرای طلسم خاطراتشان را به یادشان خواهد آورد. همچنین او یک گفتگوی دلخراش و ناراحت کننده با ام‌جی انجام میدهد و در حالیکه اشک در چشمان هر سه تای آنها حلقه زده، پیتر آنها را ترک میکند تا بعدا خاطراتشان را احیا کند. اما بعدتر، وقتی که پیتر زخم روی پیشانی ام جی را می‌بیند متوجه میشود که دوستی با مرد عنکبوتی عواقب خطرناکی برای دوستانش دارد. بنابراین او از تصمیم قبلی‌اش صرف نظر میکند و تنهایی را انتخاب میکند. مطمئنا این تصمیم پیتر، بلوغ شخصیتی و مسئولیت پذیری او را به نمایش می‌گذارد. در نهایت فیلم به شکل غم انگیزی پایان می‌یابد و پیتر تنها و بی کس وارد منزل جدیدش میشود. صحنهٔ تاثیر گذارِ آخرین دیدار پیتر با صمیمی ترین دوستانش، بی‌شک بار عاطفی زیادی دارد و توانسته خیلی ها را به گریه بیندازد!
1- مرگ زن عمو می
از زمان اولین حضورش در فیلم "کاپیتان آمریکا: جنگ داخلی"، مریسا تومی یک زن عمو می معرکه بوده است. او یک شیمی مادر-پسری قدرتمندانه با تام هالند برقرار میکند و شوخ طبعی خاصی هم به نقش تزریق کرده بود. او مرکزیت اخلاقی در "راهی به خانه نیست" را تشکیل میدهد زیرا اعتقاد راسخش در دادن شانس دوباره به دیگران باعث بلوغ پیتر ميشود. بدون شک تکان دهنده ترین و غم انگیز ترین صحنه فیلم راهی به خانه نیست، صحنه مرگ زن عمو می است. او در ابتدا سعی میکند گابلین را درمان کند اما سرم درست کار نمیکند. در ادامه با وجود اینکه پیتر از می میخواهد که فرار کند، او جسورانه سر جایش می‌ایستد و مورد اصابت ضربه ناجوانمردانه گلایدر گابلین قرار میگیرد. او علی‌رغم اینکه میداند که چیزی تا مرگش نمانده و بی‌توجهی پیتر به هشدار های دکتر استرنج عامل مرگ اوست، اما باز هم اعتقادش به دادن شانس دوباره را از دست نمی‌دهد و هنوز باور دارد که پیتر کار درست را انجام داده. او همچنین قبل از مرگش جمله نمادین "قدرت زیاد مسئولیت زیادی به همراه دارد" را میگوید. تماشای اینکه پیتر با بازی بی نقص تام هالند، بی توجه به ماموران پلیس با چشمان اشک آلودش بهت زده به جنازه می خیره شده و نامش را تکرار میکند، به معنای واقعی کلمه قلب آدم را می‌شکند و او را به مجبور به اشک ریختن میکند. این اتفاق قطعا عذاب آور ترین بلایی بود که تاکنون بر سر پیتر پارکر MCU آمده. بی‌تردید این صحنه به عنوان یکی از احساسی ترین و غم انگیز ترین لحظات فیلم های مرد عنکبوتی و تمام فیلم های کمیک بوکی، در جایگاه نخست این مقاله قرار میگیرد.
کیارش یارویسی
(Kia Iron Man)
منبع: screenrant
All rights reserved © Spidey.ir 2022
(هرگونه كپی‌برداری و نقل قول از اخبار و مقالات این سایت تنها با ذكر منبع و نام نویسنده مجاز می‌باشد)
مطالب مرتبط:
رتبه بندی 10 غافلگیری برتر در فیلم "مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست"
رتبه بندی 10 تا از کاراکتر های "مردعنکبوتی: راهی به خانه نیست" از نظر قدرت و زور بازو!
رتبه بندی 10 نقش آفرینی برتر در فیلم "اسپایدرمن: نو وی هوم"
10 موضوعی که ممکن است پس از "راهی به خانه نیست" در فیلم های آینده مرد عنکبوتی به کار گرفته شوند
10 اشتباهی که شخصیت ها در فیلم "اسپایدرمن: راهی به خانه نیست" مرتکب شدند
"مرد عنکبوتی : راهی به خانه نیست" ثابت میکند گرین گابلین از جوکر خبیث بهتری است
10 چیزی که طرفداران دوست دارند در سه گانه بعدی مرد عنکبوتی در MCU ببینند
نقد و بررسی فیلم "مرد عنکبوتی به خانه نیست" (SPIDER-MAN: NO WAY HOME)
10 فن تئوری درباره "مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست" که کاملا اشتباه از آب درآمدند!
معرفی 10 داستان برتر مرد عنکبوتی برای کسانی که از فیلم "راهی به خانه نیست" خوششان آمده است!
پاسخ به 10 سئوال درباره حفره های داستانی در فیلم "مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست"
داغ داغ! لینک دانلود نسخهٔ پرده ای با کیفیت بسیار بالا فیلم مردعنکبوتی راهی به خانه نیست منتشر شد + زیرنویس فارسی!
10 ویژگی برتر آثار ابرقهرمانی در فیلم "مرد عنکبوتی" راهی به خانه نیست"
معرفی همه 7 لباس مرد عنکبوتی در فیلم "راهی به خانه نیست"
10 سوالی که پس از دیدن "مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست" برایمان پیش آمد
رتبه بندی قوی ترین شخصیت های " مردعنکبوتی: راهی به خانه نیست" از نظر توانایی مبارزه
اولین واکنش‌ها به فیلم "مردعنکبوتی راهی به خانه نیست" منتشر شد
7 نقطه قوت و 1 نقطه ضعف فیلم "مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست"
10 چیزی که باید قبل از دیدن فیلم "اسپایدرمن راهی به خانه نیست" بدانید
10 اسپویل بزرگ فیلم مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست
هر آنچه که درباره "مرد عنکبوتی 4" می‌دانیم
داغ داغ! داستان فیلم "مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست" لو رفت!
تحلیل و بررسی دومین تریلر فیلم "مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست" + نکات جدید تبلیغات
تحلیل و بررسی نخستین تریلر فیلم "مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست"
10 تئوری برتر هواداران پس از انتشار نخستین تریلر فیلم «مردعنکبوتی: راهی به خانه نیست»!
داستان لو رفته از فیلم "مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست" که ممکن است واقعی باشد!
این مطلب را به اشتراک بگذارید :
دیدگاه‌ها
ممنون بابت مقاله.
هیچ جایی برای مقاومت کردن در برابر "مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست" وجود نداره. هر طوری هم که بخوایم خودمون رو نگه داریم، بازهم این فیلم احساسات ما رو درهم میشکنه. اشک های ما رو سرازیر میکنه و بعضی وقت ها باعث میشه که در کنار غمگین بودن، به اون لحظه افتخار کنیم. راهی به خانه نیست مجموعه ای از تمام احساسات رو در خودش داره. چه خوشحالی و خنده، ناراحتی و گریه، ترس و وحشت، هیجان و کِیف و... کلی صحنه های احساسی و بیادماندنی توی فیلم وجود داره که ما اونا رو بارها میبینیم و توی ذهنمون مرورشون میکنیم. صحنه هایی که بعضاً قلب ما رو میشکنه و باعث میشه تا این شخصیت ها رو بیشتر دوست داشته باشیم. این صحنه ها نه تنها توی فیلمنامه لحظه های مهم و احساسی هستند بلکه بازی بازیگران عالی فیلم هم باعث شده تا بهتر و ماندگارتر بشن. اما کدوم صحنه ها از بقیه احساسی تر بودند؟ کدوم ها ماندگارتر بودند؟ کدوم ها ما رو مجبور به اشک ریختن کردند؟
درسته که همهٔ ما اعتقاد داریم نورمن آزبورن خبیثی هست که همه چیز و همه کارهای گابلین تقصیر اونه و از خودش سرزده اما داخل فیلم به خاطر ضرورت فیلمنامه تغییراتی به وجود آمد و نورمن به عنوان قربانی گابلین به تصویر کشیده شد. البته به شخصه اعتقاد دارم که نورمن در این فیلم هم قربانی نیمهٔ تاریک خودش شده و خیلی هم آدم خوبی نیست اما به هر حال این درماندگی نورمن در فیلم بعضی وقت ها واقعا ناراحت کننده به تصویر کشیده میشد. مخصوصا با توجه به بازی عالی ویلم دفو که بازی اون توی فیلم حیرت انگیز بود.
خداحافظی نهایی پیتر با دکتر استرنج واقعا عالی بود. یعنی به شخصه این صحنه رو واقعا دوست داشتم و البته برام خیلی غم انگیز بود. جا از بازی عالی بندیکت کامبربچ و تام هالند در این صحنه، این لحظه نکات بسیار جالبی داره. اولش اینکه در ابتدا استرنج پیتر رو به چشم یه بچهٔ بی مسئولیت نگاه میکرد و در همون لحظه هم با نیش و کنایه بهش گفت:"اونا میان، به خاطر تو." اما بعد از اینکه پیتر اون ایده رو به دکتر استرنج میگه همونجا اولش دکتر استرنج مخالفت میکنه و بهش میگه که این تصمیم چه تبعات بدی داره که نشون میده دکتر استرنج باز هم پیتر رو دوست داره و نمیخواد این اتفاق بد براش بیفته. دوم اینکه ما اینجا اون دودلی برای این تصمیم سخت رو در چشم های پیتر میبینیم. سوم اینکه اونجایی که دکتر استرنج به پیتر میگه:"من رو استیون صدا بزن." صمیمیت زیبای بین استرنج و پیتر رو نشون میده که استرنج متوجه میشه که چقدر این پیتر مسئولیت پذیره. این صحنه واقعا زیباست. و البته اون صحنه ای که پیترِ تام برای آخرین بار با دوستانش خداحافظی میکنه بسیار زیباست و دیالوگ هایی که بین اونا رد و بدل میشه واقعا ناراحت کننده است. واقعا این صحنه باز هم "مصائب پارکر" رو به ما یادآوری میکنه که چقدر این کار سخت و عذاب آوره.
لحظهٔ ورود مردان عنکبوتی به دنیای mcu لحظهٔ بسیار احساسی و غرورآمیزی بود. واقعا باهاش کیف کردم و لپ تاپم رو به جلو کشیدم و از خوشحالی داد و هوار کردم! چقدر صحنهٔ ورود اونا زیباست. چقدر اون معرفی پیترِ اندرو گارفیلد با اون نون و خزیدن روی دیوار باحال بود و چقدر ورود پیترِ توبی مگوآیر با اون طرز صحبت کردن و اون خجالت همیشگیش زیبا بود. واقعا این صحنه ما رو حسابی سرکیف آورد و اون همه خاطرات رو از این پیترها از جلوی چشم های ما رد کرد. و البته چقدر این پیترها لحظات احساسی فوق‌العاده زیبایی داشتند. صحنهٔ گفت و گوی بین توبی و اوتو اکتاویوس که حس بسیار استاد و شاگردی زیبایی داره، همکاری و خداحافظی بین اسپایدرمن ها که مثل سه تا برادر بودند و لحظهٔ فوق‌العاده زیبایی بود. جایی که مرد عنکبوتی اندرو گارفیلد از گوئن استیسی حرف میزنه که باعث میشه ما خیلی ناراحت بشیم و البته اونجایی که با بغض و اندوه ام جی رو نجات میده و ما اون نگاه محزونش رو میبینیم باعث میشه تا غم های این پیتر به یاد ما بیاد. لحظهٔ فوق‌العاده عالی که مرد عنکبوتیِ توبی نذاشت دست پیتر آلوده به خون بشه که باعث جلوگیری از انتقام گیری تام شد، همهٔ این صحنه ها زیبا هستند که باعث شدند حضور توبی و اندرو مهم بشن.
صحنهٔ مرگ زن عمو می که نه تنها احساسی ترین صحنهٔ فیلم راهی به خانه نیست، هست(و البته صحنه های بعد از اون مثل وقتی که پیتر روی یکی از بیلبوردها گزارش جی جونا جیمسون رو میبینه یا اون صحنه ای که با جی جونا جیمسون تماس میگیره)، بلکه یکی از احساسی ترین صحنه های فیلم های کمیک بوکیه. اول اینکه توی این فیلم بیشتر از فیلم های قبلی به شخصیت می پرداخته شد و ما چیزهای بیشتری رو از اون دیدیم که باعث شد مرگ او خیلی سوزناک بشه. درواقع مِی توی این فیلم الگوی پیتر بود و بارها درس های مهمی رو به او یادآوری کرد. دوم اینکه مرگ او خیلی شوکه کننده بود که تا چند لحظه قبل حالش خوب بود اما یهو بر زمین افتاد. سوم اینکه مرگ او به شیوه ای رقم خورد که همه چیز برمیگرده به اون طلسم لعنتی و حواس پرتی پیتر که باعث میشه او تا همیشه خودش رو مقصر مرگ زن عمو می بدونه. چهارم اینکه دیالوگ های رد و بدل شده مثل دیالوگ افسانه ای "قدرت زیاد، مسئولیت زیاد به همراه دارد." از زبان زن عمو می واقعا در جای درستی بودند و بسیار عالی رقم خوردند و باعث شدند که اون صحنه غم انگیز تر هم بشه. پنجم اینکه بازی تام هالند و مریسا تومی توی اون صحنه محشر و معرکه بود. هم مریسا تومی با اون غمی که توی چشم هاش هست و نصیحت های زیبایی که به پیتر میکنه و هم تام هالند که وای وای... جایی که اون هی میگه"مِی، مِی. داری چیکار میکنی مِی؟....متاسفم. ..متاسفم مِی... بسیار بسیار ناراحت کننده بود و ما رو واقعا غمگین کرد و همهٔ این موارد باعث هرچه احساسی تر شدن این صحنه شدند. در کل این مقاله بسیار عالی بود و خوندنش حس خوبی داشت.
با تشکر.
دست طلا واقعاً توی این امتحانات نوشتن این کار خیلی سختیه.
دمتون گرم آقای یارویسی! چه کردید!
به نظرم رتبه بندی کاملا دقیق و بی نقص بود. فقط به نظرم (برای خودم به شخصه) گزینه ی ۲ حتی از گزینه ی ۱ هم عاطفی تر بود! انصافا کلی باهاش گریه کردم.
به هرحال خسته نباشید.
به نقل از Ehsan Spider:
خوشحال شدم نظرتو درباره رتبه بندی گفتی ولی تهش شد همونی که از اول میخواستم
بازم ممنون بابت مقاله
[quote name="Ehsan Spider"]
فکر کنم امتحانات باعث شده کمتر نظر بدن ولی این چیزی از ارزش های مقاله عالی شما کم نمیکنه
من سرطان انگشت هم بگیرم باز هم نظرم رو میفرستم!
مقاله خیلی خوبی بود دقیقا همه رتبه بندی ها به جا ؛ دستتون درد نکنه آقای یارویسی خسته نباشید
فقط به نظرم جای یکی از صحنه ها خیلی خالی بود و حتی میتونست تو رتبه دوم یا اول قرار بگیره ؛ صحنه ای که پیتر وارد خونه جدیدش میشه ، یه جای سوتو کور تکو تنها و داره مظلومانه نگاه میکنه . واقعا اون لحضه قلبم به درد اومدو کلی گریه کردم . دقیقا اون لحضه تمام صحنه های فیلم های قبلی اومد جلو چشمم ، جاهایی که پیتر چقدر خوشحال بود و دورش شلوغ. زن عموی که حکم مادرشو داشت، ام جی عشق زندگیش، ند بهترین دوستش ، هپی و تونی استارک ( البته خب تونی قبلش مرد )... تازه داشت براش کلی اتفاق خوب میوفتاد عضو اونجرز شده بود ، خودش و خانوادش در خوشحال ترین حالت ممکن و یهو همه چی ازش گرفته شد. و حالا باید زندگیشو توی اون آپارتمان کوچیک بدون اینکه کسی کنارش باشه ادامه بده و روی پای خودش وایسه. هیچ کس هم اونو به یاد نمیاره.
برای من اینجا احساسی ترین قسمت فیلم بود
ممنونم که نظرمو خوندین.
به نقل از AM SM BM SM:
یه جوری میگی من بدبخت حضوری دارم مگه ماا انلاین داشتیم
که تام هالند به دوستانش یاد اوری نکرد که قبلا چه اتفاقاتی افتاده
خوراک‌خوان (آراس‌اس) دیدگاه‌های این محتوا