وب سایت spidey.ir یکی از مهم ترین "تای این" (Tie-in) های رویداد بزرگ "کارنیج مطلق" را تقدیم شما میکند که مطمئن هستیم از خوندنش لذت خواهید برد!
برای خوندن قسمت های قبلی و بعدی این کمیک به اینجا بروید.
Absolute Carnage: Miles Morales #1
مترجم: محمد صالح حیدری
ناظر ترجمه: مهدی ترابی مهربانی
ادیتور، گرافیست و طراح کاور: علی نامور مطلق
لینک دانلود غیر مستقیم (مدیا فایر)
لینک دانلود غیر مستقیم (آپلودر)
Absolute Carnage: Miles Morales #2
مترجم: محمد صالح حیدری
ناظر ترجمه: مهدی ترابی مهربانی
ادیتور، گرافیست و طراح کاور: علی نامور مطلق
لینک دانلود غیر مستقیم (آپلودر)
لینک دانلود غیر مستقیم (مدیافایر)
Absolute Carnage: Miles Morales #3
مترجم: محمد صالح حیدری
ناظر ترجمه: مهدی ترابی مهربانی
ادیتور، گرافیست و طراح کاور: علی نامور مطلق
لینک دانلود غیر مستقیم (آپلودر)
لینک دانلود غیر مستقیم (مدیافایر)
نظر خودتون رو درباره داستان و طراحی های این کمیک با ما در بخش نظرات در میان بذارید.
برای خوندن دیگر کمیک هایی که ترجمه کرده ایم اینجا را کلیک کنید.
مطالب مرتبط:
چگونه در كامپیوتر یا سیستم اندروید كمیك بخوانیم؟
رویداد بزرگ ونوم در سال 2019 (کارنیج مطلق/ABSOLUTE CARNAGE) - کامل + لینک دانلود
کمیک "کارنیج مطلق" (ABSOLUTE CARNAGE) ترجمه شد + لینک دانلود
15 حقیقتی که باید درباره مایلز مورالز (MILES MORALES) بدانید
كمیك "مایلز مورالز: مرد عنكبوتی نهایی" ترجمه شد + لینك دانلود
کمیک "سرگذشت ونوم" (WEB OF VENOM) ترجمه شد + لینک دانلود
نویسنده کمیک بوک های VENOM به مرگ تهدید شد!
معرفی تمام سیمبیوت (SYMBIOTE)ها در کمیک های مارول
داستان کمیک بوکی "دنیای ونومی" (VENOMVERSE) به زبان فارسی (کامل)
قسمت آخر از کمیک "کمپانی ونوم" (VENOM INC) ترجمه شد + لینک دانلود
5 چیزی که همیشه در كمیك های کارنیج یافت میشود!
20 ضد قهرمان (ANTI-HERO) برتر در دنیای کمیک بوک
نگاهی به VENOM های مختلف کمیک های مرد عنکبوتی
10 تا از برترین، خشن ترین، عجیب ترین و باحال ترین مبارزات ونوم!
20 حقیقتی که باید درباره شخصیت ونوم (VENOM) بدانید
75 لحظه ماندگار در كمیك های مارول – قسمت دوم
این مطلب را به اشتراک بگذارید :
دیدگاه‌ها
خواستم اولین کامنتم رو یک موقع مناسب بزرام و چه موقعی بهتر این.
اول از همه خواستم ازتون تشکر کنم بخاطر این که این همه کمیک ترجمه میکنید و بالا ترین کیفیت،به شخصه اکثر کمیک های مهم و باحال رو مثل الد من هاکای و الدمن لوگان و کمیک های اسپایدی رو از سایت شما خوندم و خیلی هم دوست داشتم و امیدوارم همیشه موفق باشید؛فقط اگه امکانش هست از Dc هم کمیک بیشتر ترجمه کنید.
بالاخره آقای حیدری هم وارد کار شدن ایول
انشاءالله فردا یک نقد درست حسابی واسش می نویسم
طبق قولم ، شرمنده بابت تاخیر.
داستان
این شماره داستان هیجان انگیزی داشت اولش قرار نبود با مایلز مورالز کاری داشته باشن چون تا حالا با یک سیمبیوت پیوند نخورده بود ولی بعدش به خاطر اون حس مسئولیت پذیری که همه مردعنکبوتی ها اون رو دارن به کمک عقرب رفت و همین موضوع نشون از شخصیت پردازی درست مایلز میده که الان بیشتر توضیح میدم.
شخصیت پردازی همه مردعنکبوتی ها در همه دنیا ها تقریبا مثل هم هست یعنی همشون اون جمله قدرت زیاد مسئولیت زیاد به همراه رو داره میشناسن و تلاش می کنن تا بهش عمل کنن و همین موضوع هست که همه منتقدان و هواداران رو انگشت به دهان نگه داشته و اگر نویسنده ای بخواد تغییری در این شخصیت پردازی بده ریسک زیادی کرده که نویسنده این شماره یعنی صلاح الدین احمد(تا حالا اسمشون رو نشنیدم!) این ریسک رو انجام نداد و همین موضوع باعث شد تا گل سر سبد شخصیت پردازی این شماره مایلز مورالز باشه.
این از موضوع شخصیت پردازی
داستان هم به خوبی وقایع بعد از شماره 1 و 2 کارنیج مطلق رو پوشش میداد و نشون میداد که مایلز چطوری وارد این قضیه میشه و به خاطر حس مسئولیت پذیری با عقرب تیم آپ می کنه و در نهایت عقرب بهش خیانت میکنه و حواس پرتی ونوم باعث میشه که مایلز برای اولین بار با یک سیمبیوت پیوند بخوره و اونم چه سیمبیوتی (کارنیج!!!!!!!)
نتیجه گیری داستان
نویسنده این شماره رو اصلا نمیشناختم اگر کسی میتونه درباره ایشون به من اطلاع بده ممنون میشم.
اما با این حال خیلی خوب ازپس یک داستانی که اسم سنگین کارنیج مطلق و اسپایدرمن روشه بر اومد و به خوبی مخاطب رو با خودش همراه کرده بود در طول 22 صفحه ی این داستان و به خوبی آدم رو در انتظار شماره 3 کارنیج مطلق و شماره 2 این کمیک گذاشت.
نمره به داستان : 10 از 10
طراحی
طراح این قسمت رو هم نمیشناختم بازهم اگر کسی اطلاعات داره درباره اش بهم بگه ممنون میشم(فدریکو ویسنتینی)
و برعکس نویسنده اصلا طراح رو دوست نداشتم.
طراحی های این کمیک برعکس داستانش بسیار بد و ضعیف بود و طراح اصلا نتونسته بود مثل رایان اسگمن یا اوتلی طراحی کنه این ضعف طراحی به خصوص در چهره ونوم و عقرب خیلی بیشتر خودش رو نمایان کرده بود.
ونوم در این شماره توی یک پانل حضور داشت و توی همون یک پانل طراح خیلی ضعیف اون رو کشیده بود و بیشتر انگار یک هیولای احمق هالووینی هست تا یکی از بهترین ضدقهرمان های تاریخ اسپایدرمن!!!
چهره عقرب هم همین وضعیت رو داشت.
طراحی کاستوم عقرب اصلا خوب نبود(خیلی سطحی و ساده برخلاف کمیک امیزینگ اسپایدرمن) و باعث شد من فقط دنبال یک پانل بدون حضور این شخصیت باشم تا یکم نفس عمیق بکشم از طراحی های بد آقای ویسنتینی!
نتیجه گیری طراحی
اولین بار بود که یک طراحی از این آقای ویسنتینی دیدم و توی همین اولین بار از طراحی های ایشون اصلا خوشم نیومد امیدوارم برای شماره های بعدی این موضوع اصلاح بشه و حداقل چهره این دو تا شخصیت (عقرب و ونوم) بهتر بشه.
در این شماره داستان بیشتر از سهم خودش بود یعنی موضوعی که باعث جذابیت این کمیک شده فقط و فقط داستانش نه طراحی در حالی که در یک کمیک نرمال باید هر دو به یک اندازه خوب باشن مثل داستان و طراحی های کیتس-استگمن که سهم شون 50-50 هست در موفقیت یک کمیک.
ولی در این شماره 98 درصد بار کار روی دوش نویسنده بود و اون 2 درصد هم فقط به خاطر این بود که اسمش بشه کمیک یا کتاب مصور وگرنه میشد که این شماره یک رمان باشه!!
همه این توضیحات و دلایل فقط برای این بود که شما رو آماده این نمره کنم :
نمره به طراحی : 4.5 از 10
ترجمه و ادیت
مدت ها بود منتظر آقای حیدری بودم که دست به کار بشن و طبق حرفی که گفته بودن یکی از عناوین فرعی رو برای ما ترجمه کنن که خب در این کمیک به وقوع پیوست.
خسته نباشید جانانه به مترجمان : محمد صالح حیدری و مهدی ترابی مهربانی.
ادیت آقای نامور مطلق هم خوب بود کلا همه ادیتور های سایت کار درستن از رجب قرقی گرفته تا آقای نامور مطلق و آقای داوری نیا و بقیه عزیزان.
نمره به ترجمه وادیت : 10 از 10
نتیجه گیری کلی
این کمیک کمیکی هست که داستان بسیار خوب و جذابی داره ولی طراحی هاش بسیار بد هستن ولی داستان کمک کرده که اون طراحی های بد مخاطب رو آزرده خاطر نکنه و ترجمه و ادیت خوب این کمیک هم باعث شده که اصلا طراحی ها توی ذوق مخاطب عادی نزنه ولی خب منتقد دیگه قضیه اش فرق داره.
خوندن این کمیک رو به همه پیشنهاد می کنم فقط و فقط به خاطر داستان ، ترجمه و ادیت خوبش.
نمره کلی به کمیک(میانگین داستان و طراحی) : 7.25 از 10
که با ارفاق به خاطر بارسنگینی که نویسنده به دوش کشید میشه : 8.75
موفق و پیروز باشید.
Pooya-Spidey
1398/06/12
Absolute Carnage:Miles Morales:
ابتدا سلام و عرض ارادت خدمت تمای عزیزان و اعضای سایت و به ویژه آقای حیدری،آقای نامور مطلق و صد البته استاد ترابی که دیگه هرچی تشکر کنیم کمه(لایک داری استاد ترابی
داستان یک جور حالت مقدمۀ اتفاقات نهایی شماره دوم کمیک Absolute Carnage رو داشت.به نظرم برای نقد این کمیک باید یه نیمچه نگاهی هم به انتهای کمیک شمارۀ دوم کارنیج مطلق داشته باشیم.
داستان ابتدا با هدف ساده ای آغاز میشه و کم کم که جلو میره تعلیق و تنش به صورت تصاعدی افزایش پیدا میکنه تا اینکه با اتمسفر سنگین،دارک،نفسگ یر و مایوسانه Absolute Carnage پیوند میخوره و درنهایت به یک پیچشی داستانی جالب(که البته برایمان اسپویل شده بود!!) ختم میشه!!!
نویسنده در ابتدای داستان سعی میکنه که ملموس و خاکی بودن کاراکتر مرد عنکبوتی به نمایش بذاره و ما در ابتدای کار و در همان صفحۀ اول با یکی از اصلی ترین Theme های داستان های مرد عنکبوتی بر می خورم که همون دست و پنجه نرم کردن با بی پولی و نداری هستش!!
راستش ابتدا برام سوال شده بود که چرا مایلز یکی از tie-in های این رویداد را به خودش اختصاص داده است زیرا قبلا تا به حال با هیچ سیمبیوتی پیوند نخورده بود.اما با منتشر شدن جلد کمیک به جواب سوالم رسیدم:جناب مک گارگن ملقب به اسکورپین!(چون مک قبلا سیمبیوت ونوم را به تن کرده بود!)
همان طور گفتم داستان ابتدا با هدف ساده ای جلو می ره و سپس آهسته ماجرا پیچیده تر میشود!!
مایلز قبلا سر و کله زدن با ونوم رو تجربه کرده بود هم توی دنیای خودش(یعنی Earth-1610) که به مرگ مادرش منتهی شد و هم توی دنیای اصلی(یعنی Earth-616) که در آرک اول ران دانی کیتس قصه اش روایت شد(همون قضیه کنال و اون اژدهای سیمبیوتی باستانی یعنی گرندل!!). اما عمو کارنیج یه چیز دیگه است! کارنیج حرف و حساب کتاب سرش نمی شود پس یعنی ....
هشدار اسپویل برای کسانی که این کمیک و شماره دوم کمیک Absolute Carnage را نخوانده اند:
....
...
..
اگر بخواهیم اتفاقاتی که برای مایلز می افتد از لحاظ تاثیر مثبت و منفی معرفی کنیم قضیه به این حالت در می آید(توجه کنید که این بررسی هم بر اساس این کمیک و هم اتفاقات نهایی شماره دوم Absolute Carnage صورت گرفته است):
مایلز و رفیقش گانکه برای خرید بیرون آمده اند(مثبت)،مایلز پول کافی ندارد تا کتونی مورد علاقه اش را بخرد(منفی)،عقرب وارد ماجرا می شود(منفی)،مایلز سعی میکند جلوی او را از سرقت بگیرد(مثبت)،زد و خورد صورت میگیرد(منفی)،اس کورپین خسته میشود(مثبت)،سر و کله دار و دستۀ عمو کارنیج پیدا میشود(منفی)،هر دو با هم تیم آپ میکنند تا جلوی آن ها بگیرند(مثبت)،ام ا کارنیج ها زیادند و قدرتمند(منفی)،م ایلز می فهمد که پشت سر قضایا چه کسی قرار دارد و از مک میخواهد به کارنیج ها صدمه نزند(مثبت)،اما مک کله شق از این حرف هاست(منفی)،مک به مایلز نارو میزند و او به عنوان یک طعمه اسیر کارنیج ها میشود(منفی)،ونو م وارد میشود و مک را دوباره به طرف میدان مبارزه برمی گرداند(مثبت)،نو رمن آزبورن کبیر با سیمبیوت کارنیج! وارد میدان میشود(شدیدا منفی!)،مک اسیر نورمن میشود و نورمن قصد دارد ستون فقرات مک را برای به دست آوردن Codex سوارخ کند(منفی)،مایلز می تواند مک را نجات دهد(مثبت)،اما مک به دلیل صدماتی که دیده،ظاهرا فلج شده(منفی)،ونوم به مک کمک می کند تا از میدان مبارزه جان سالم به در ببرد(مثبت)،اما در نهایت نورمن می تواند مایلز را اسیر خود کرده و او را به سیمبیوت کارنیج آلوده کند!!(منفی اندر منفی!!!)
و اکنون مایلز یکی از اعضای دار و دسته عمو کارنیج است!!!
در نهایت تصویری از مایلز کارنیجی شده!!!:
uplooder.net/.../...
به نظرم این مثبت و منفی ها پیچیدگی و تعلیق و تنش کمیک رو افزایش می دهند در نهایت می توانم بگویم به عنوان یه کمیک tie-in به نظرم این کمیک توانست لیاقت خود را به عنوان یکی از داستانک های فرعی رویداد جذاب و نفسگیر Absolute Carnage ثابت کند.
پایان ؟
ممنونم از نقدت.
در مورد نویسنده، آقای «صلاح‌الدین احمد» (Saladin Ahmed) مثل دانی کیتس، تقریباً نویسندهٔ تازه‌کاری محسوب میشه.
ایشون اولین سری‌ای که نوشت، سری معرکهٔ Black Bolt بود که حتی آیزنر هم بُرد!
uplooder.net/.../...
و البته ایشون در حال حاضر نویسندهٔ سری اصلی مایلز یعنی Miles Morales: Spider-Man هم هست.
در کل نویسندهٔ خوبی هست.
و اما در مورد طراحی، دقت کنین که این سری یک عنوان فرعی رویدادی بزرگ‌تر محسوب میشه. پس نباید توقع داشت که وظیفهٔ طراحی به برترین طراح‌های کمپانی سپرده بشه!
این سری، اولین کار «فدریکو ویسنتینی» برای مارول هست و واقعاً یه طراح تازه‌کار هست! طبیعی‌ـه که در حد استگمن یا اوتلی کار نکنه!
ولی جدای از این، بنظر من طراحی بد نبود اصلاً. یعنی طراحی چهره‌ها خوب بود و اکشن‌ها ها پویا و قابل‌فهم بود؛ اما در حد خودش.
یک سری موارد مستقیماً برمی‌گرده به سبک طراح. برای مثال، سبک «هامبرتو راموس» طوری‌ـه که آناتومی واقعاً اهمیتی نداره توش! طراحی چهره‌ها هم چندان با حزئیات نیستن و ... . اما این‌ها به نظر من نقطه ضعف نیستن؛ چرا که سبک طراح این‌طور هست. (البته نمی‌گم هر سبکی خوبه‌ها!
اینجا طراح یه سبک کارتونی‌ای داره (مثل رایان اوتلی) که یه مقدار در آناتومی‌ها بی‌قاعده‌ست.
بنظرم طراحی‌ها کاملاً مناسب یک عنوان فرعی بودن.
ابتدا باید یک تشکر ویژه کنم از سایت اسپایدی که اینقدر خوب تونست بین مترجمان و ادیتور ها هماهنگی ایجاد کنه ، این کمیک تقریبا همزمان با قسمت دوم "کارنیج مطلق" تو سایت قرار گرفت و باعث شد بلافاصله بریم سراغ ماجراهای قبل از اون قسمت ...
داستان کمیک پیش درآمد قسمت دوم رویداد هستش و هدف مشخصی هم داره : چی شد که ما مایلز و گارگن رو تو قسمت دوم در کنار هم دیدیم ؟ . کل داستان برپایه ی همین هست و سعی داره تا یکسری حفره هارو پوشش بده . اتمسفر این کمیک در حد و اندازه ی "کارنیج مطلق" نیست و نمیتونه حس آخرالزمانی و ناامیدی رو اونطور که باید منتقل کنه (( البته ممکنه بگید که "کمیک فرعی هست و طراح هم تازه کار پس نمیشه انتظار زیادی داشت . " اما چه بخوایم چه نخوایم توی ذهنمون این مقایسه صورت میگیره . مخصوصا بخش های پایانی داستان که مستقیما قسمت دوم کارنیج مطلق رو روایت میکنند . )) من ابتدا از ایده ی اومدن مایلز به دنیای اصلی استقبال نمی کردم ! (( کلا اون موقع خیلی روی اسپایدرمن دنیای آلتیمیت تعصب داشتم ، پایان باشکوهی هم براش رقم خورده بود اگه از اون ضدحال توی کمیک های مایلز مورالز و زنده موندن اسپایدرمن فاکتور بگیریم ! )) اما الان که نگاه میکنم میبینم که چندان بد هم نیست . در واقع مایلز کم تجربه و خام هست و سعی داره که اون اعتبار مرد عنکبوتی اصلی رو به دست بیاره ولی کسی چندان جدی اش نمیگیره ، اینو میشه از تقابل عقرب با مایلز مورالز فهمید . کمیک هاش رو دنبال نکردم و نمیدونم چه کیفیتی دارند اما در اینجا با اسپایدرمن قابل قبولی طرف هستیم ...
شخصیت پردازی ها برای یک کمیک فرعی خیلی خوب و جمع و جور هستند . در واقع کل شخصیت پردازی حول مایلز میچرخه . پسری نوجوون و بی تجربه که خودش رو درگیر یک حادثه ی بزرگ میکنه ، به قول معروف "لقمه ی بزرگ تر از دهانش بر میداره". از این جسارتش خوشم اومد ، علاوه بر اون حس شوخ طبعی خوبی هم داره . یه جورایی منو یاد پیتر خودمون میندازه ، بذله گو و کله شق ! تیم آپش با گارگن جالب بود و شباهت زیادی به تیم آپ مرد عنکبوتی با ونوم داشت . مرد عنکبوتی ها سعی میکنند تا در نبرد ها یکسری ارزش ها و خط قرمز ها رو رعایت کنند ولی ونوم و گارگن به اینجور چیزا چندان اهمیتی نمیدند ، کلا از اینجور تیم آپ های اجباری بین دو شخصیت که هنجار های متفاوتی دارند خیلی خوشم میاد ! باعث میشه کرکتر هارو بهتر بشناسیم .
طراحی ها در خلق یک اتمسفر راضی کننده بدجوری لنگ میزنند . از سبک طراحی زیاد بدم نیومد ، من رو یاد رایان اوتلی مینداخت اما سعی نمیکرد یک اتمسفر نفس گیر ارائه بده ، کافیه صفحه ی آخر این کمیک رو با صفحه ی آخر کمیک "کارنیج مطلق" مقایسه کنید (( که دقیقا یک چیز مشترک رو روایت میکنند ! )) ببینید چه قدر با هم فرق دارند . درسته که کمیک فرعی هست ولی حداقل باید بتونه نصف اتمسفر کمیک اصلی رو انتقال بده . الان کمیک های "خانواده ی کارنیج" و "اسکریم" هم فرعی هستند ولی اتمسفر نفس گیر و خوبی دارند ((حالا اگه نگیم بی نقص )) اما متاسفانه این طراح نتونست انتظاراتم رو برآورده کنه علاوه بر اون جزئیات هم یکم تو ذوق میزنند . ولی از کاور کمیک خیلی خوشم اومد ، برخلاف خود کمیک خیلی تهدید آمیز بود .
نمره به داستان : 10 از 10
نمره به طراحی : 7.8 از 10
نمره به ترجمه و ادیت : 10 از 10 (( خیلی خیلی ممنونم از تیم ترجمه و ادیت این کمیک ، آقای حیدری عزیز که ترجمه شون مثل همیشه روان و بی نقص بود و آقای علی نامور که معلومه زحمت بسیار زیادی برای ادیت این کمیک کشیدند تا اینقدر فوق العاده در بیاد . البته استاد ترابی رو هم از یاد نبریم که با نظارت عالی شون کمیک هارو با بهترین کیفیت ممکن و به زبان فارسی تقدیم ما میکنند . خسته نباشید
ممنون از اطلاعاتتون
ولی من خودم یک عقیده دارم و اون هم اینه که طراحی چهره ها همیشه باید قابل قبول باشه حالا چه سری اصلی باشه چه سری فرعی
متاسفانه توی این کمیک طراحی به دل من ننشست و به نظرم یک تقلید ناموفق از رایان اوتلی بود.
و به قول آقای Mehran-Spidey فقط کافیه صفحه آخر این کمیک با صفحه آخر شماره 2 کارنیج مطلق رو مقایسه کنید که هردو دارن یک چیز رو روایت می کننن.
به نظر من حتی برای یک عنوان فرعی هم باید با ارفاق نمره 6 رو بگیره حالا من سخت گیر تر بود پایین تر دادم
Bingo!
نمیدونم چرا شما و آقا مهران خیلی استقبال نمی‌کنید از طراحی‌ها.
به نظر من طراحی‌ها برای یک کمیک فرعی واقعاً خوب بودن.
اتفاقاً خیلی از منتقدان معتبر از طراحی‌ها و Visual Style اون توی نقدشون تعریف کردن.
بذارید مستقیماً نقل قول قول کنم ازشون:
به نقل از منتقد Newsarama:
به نقل از منتقد Monkeys Fighting Robots:
به نقل از منتقد AiPT!:
به نظرم واقعاً به نکات درستی اشاره کردن: اکشن‌ها گیج‌کننده نیستن، اتمسفر طراحی‌ها پرانرژی و درگیرکننده‌ست و ...
و البته همه هم از سبک بصری طراحی تعریف کردند!
خداوکیلی بی‌انصافی‌ـه که بگیم طراحی‌ها کپی رایان اوتلی هستن! من ایشون رو بخاطر سبک کارتونی‌ای که داره مثال زدم، مگرنه فقط اوتلی نیست که چنین سبکی داره!
بنظرم این طرز فکر اشتباهی‌ـه که یه طراحی رو توی ذهنمون "خوب" در نظر بگیریم و هر طراحی دیگه‌ای رو که در مقایسه با اون پائین‌تر دیدیم، "بد" خطاب کنیم...
بهتون پیشنهاد میکنم یک‌بار دیگه بدون هیچ پیش‌زمینهٔ ذهنی‌ای کمیک رو بخونید و خودتون قضاوت کنید.
سبک طراحی خیلی خوب بود ولی من با اتمسفر مشکل داشتم ، به دیدگاه من اگه قراره این قدر مستقیم لینک بشه به رویداد اصلی پس باید بتونه یک اتمسفر سنگین ارائه بده . بقیه ی کمیک های فرعی خیلی خوب تونستند فضای تاریک و آخرالزمانی رو به تصویر بکشند ، اسکریم که واقعا عالی بود و خانواده ی سیمبیوتی هم فضاسازی مناسبی داشت . حتی ددپول که یکی از متفاوت ترین Tie in های این رویداد هست در خلق یک محیط ترسناک و مناسب عملکرد خوبی داشته . اما از نظرم این کمیک اصلا اینطوری نبود ! اگه به عنوان یک کمیک مجزا حساب کنیم خوبه ، ولی این قراره یک عنوان فرعی برای رویداد بزرگ "کارنیج مطلق" باشه بنابراین باید بتونه یه سری المان هارو از این رویداد در خودش جا بده . البته بحث سلیقه هم در میون هست و منم نسبت به اتمسفر حساسیت شدیدی دارم ! به همین دلیل سخت گیری بیشتری میکنم ...
موافقم که طراحی‌ها به اندازهٔ سری اصلی AbsCar دارک نیست؛ اما این رو باید توجه داشت که این کمیک در عین اینکه کمیک «کارنیج مطلق» هست، کمیک «مایلز مورالز» هم هست! پس باید یه تعادلی برقرار باشه بین این دو...
و یه مورد دیگه، اینکه صرفاً دارک بودن در اتمسفر داستان تأثیرگذار نیست... چیزی که برای من مهم هست اینه که طراحی‌ها مخاطب رو با خودش همراه میکنه و میتونه حس نفسگیر بودن اکشن‌ها رو القاء بکنه به مخاطب.
مثل اون‌جایی که مایلز یکه و تنها مونده جلوی یه لشگر هیولای کارنیجی! دیالوگ‌نویسی احمد به همراه طراحی‌های ویسنتینی کاملاً اون احساس تقلاهای مایلز رو میرسونه.
در کل من راضی هستم از طراحی‌ها...
آقای حیدری عزیز مشکل من با این طراح در این هست که نتونسته طراحی ای رو انجام بده که من باهاش ارتباط برقرار کنم.
و این نکته خودش موضوع مهمی هست.
به عنوان مثال بقیه طراح های این ایونت و بقیه ایونت ها یا حتی آرک های کمیکی اخیر در انجام ماموریت همذات پنداری موفق بودن.
ولی به نظر من این طراح تازه کار در خلق یک فضای Real و \پویا موفق نبوده.
یعنی برخلاف بقیه Tie-In ها که فضا کاملا Real و واقعی بود این کمیک ناموفق بوده در این زمینه.
من با این سبک طراحی کارتونی که یک مقدار از آناتومی فاصله میگیره یک مقدار مشکل دارم چون به شخصه معتقدم که طراحی چهره باید خوب باشه و اگر طراحی آناتومی و چهره فدای سبک کارتونی بشه اون موقع هست که کلا طراحی از چشمم میوفته!
رایان اوتلی بین این دو تا توازان برقرار کرده یعنی هیچکدوم رو فدای یکی دیگه نکرده ولی بازهم بعضی جاها یک خطایی رو انجام داده.
اگر توی نقد های شماره های اخیر ASM که نوشتم دقت کنید روی چهره پیتر ازش ایراد گرفتم به خصوص در شماره 25.
ولی در کل طراحی هاش رو زمین نزدم و به نظرم اوتلی طراح خیلی خوبی هست چون تونسته در این سبک کارتونی یک تعادل خوب بین آناتومی و طراحی چهره و سبک کارتونی برقرار کنه.
اما از اون طرف طراح این کمیک یعنی آقای فدریکو ویسنتینی اومده طراحی چهره رو فدای سبک کارتونی خودش کرده و همین موضوع باعث شد که طراحی رو نپسندم و هرکاری هم کردم نتونستم باهاش ارتباط برقرار کنم واقعا میگم!
این دومین بار هست که طراحی یک کمیک انقدر برام گنگه و نمیتونم همذات پنداری کنم فقط حباب ها رو میخونم و میرم.
اولین بار همچین مشکلی رو با کریس باچالو در چند تا شماره از ASM داشتم و حالا هم که با فدریکو ویسنتینی این مشکل رو دارم.
ببینید "هم‌ذات‌پنداری" مختص کاراکتر هست؛ نه طراحی.
فکر میکنم منظورتون "همراه‌کردن مخاطب با خود" هست که به نظر من این کمیک بین tie-inها اگه بهترین نباشه، جزو بهترین‌هاست!
شما هیچ‌گاه موقع دنبال کردن پانل‌ها گیج نمی‌شی. و البته طراحی‌ها پشت‌شون احساس دارن و آدم انگار داره همه‌چیز رو "حس" میکنه... [نقد AiPT رو بخونید.]
این مورد که شما از یه سبک طراحی خوش‌تون نمی‌آد بحث سلیقه‌ست و جداست بحث‌ش. از خودتون بپرسید که آیا این سبک به داستان آسیب زده؟! آیا با سبک داستان ناهماهنگ هست؟!
برای مثال، من شخصاً هیچ علاقه‌ای به سبک طراحی «کریس باچالو» ندارم. سر کمیک‌های ASM یا PP:SSM هم به زور تحمل می‌کردم طراحی‌هاش رو! اما بنظرم کارش در اون سری Doctor Strange که با «جیسون آرون» در سال ۲۰۱۶ آماده کرد عالی بود! چون سبک‌ش کاملاً جور در می‌آد با این فضاهای جادویی.
نمیشه کار یک طراح رو بخاطر سبک‌ش زیر سؤال برد... باید دید که آیا با اون سبک کمیک جور درمی‌آد یا نه.
بنظر من طراحی‌ها خوب بودن؛ طراح فضایی متعادل بین یه عنوان Absolute Carnage و یه عنوان Miles Morales به‌وجود آورده. سبک‌ش با هر دو عنوان جور درمی‌آد.
به بقیهٔ نقاط قوت هم بالاتر اشاره کردم...
بله حرف شما کاملا درسته
درباره اون موضوع سبک من هم منظورم این بود که سبک این آقای ویسنتینی با فضا جور در میاد ولی طراح نتونسته به درستی از سبک استفاده کنه.
این بود که این مشکل رو به وجود اورد وگرنه اون سبک با اینکه ازش خوشم نمیومد ولی مناسب این فضا بود.
این بی تجربگی آقای ویسنتینی رو میرسونه و به خاطر همین از این سبک نتونست بیشترین بهره وری رو بگیره.
ولی خب بازهم هرکسی نظری داره و نظرش محترمه
دیدم بحث طراحیه گفتم منم ی نظری بدم
ببینین ی طراح واقعی همیشه یجور طراحی نمیکنه باید انعطاف داشته باشی وگرنه نمیتونی کمیک طراحی کنی... مثلن واسه کمیکای ترسناک باید رئالیستی تر عمل کنی یا ب جزییات یه توجه خاص تر داشته باشی... این بحث سبک ک میگین در واقع نظر یا ذهنیت طراح راجب اون کمیک هست... مثلن شاید یه طراح تشخیص بده واسه ی کمیک ترسناک طراحیا باید حالت کارتونیزه داشته باشن ک میتونه دلایل زیادی داشته باشه... یه نمونه ازین نطقه دید واسه کمیکای واکینگ دد هس ک طراحیشونو دوس دارم... ی موضوع دیگه هم هس ک سلیقه ها فرق داره اگه شما دید طراح نسبت ب فضای داستانیو قبول نداشته باشید طراحی واسه شما بد جلوه میکنه یا ناخودآگاه ازش بدتون میاد ولی وقتی سعی میکنین باهاش کنار بیاین یا از دید طراح بهش نگاه کنین شاید نظرتون عوض شه یا بگین شاید اونقدرام بد نبوده... ی چیز دیگه م تو کامنتا دیدم ک بحث تعادل سبک رئالیسم و فانتزی بود این تقریبن یکی از کارای سخت واسه طراح هاست... ببینین هر چی باشه دارین کمیک میخونین انتظار نداشته باشین همه چی رئالیسم باشه شخصن ازین جور کمیکا خوشم نمیاد... بعد بعضی از شخصیتا انگاری تو ی فاز گیر کردن واقعن نمیشه رئالیسم کشیدشون یا اگه رئالیسم بکشی ب آلمان های ظاهریشون ضربه میزنی جوری ک انگار شخصیتو تغییر میدی... نمیدونم چجوری توضیح بدم خودتون باید بکشید
بله تعادل برقرار کردن سخته ولی رایان اوتلی موفق بوده در این زمینه هرچند که اشتباهاتی هم داشته ولی باز نسبت به بقیه خیلی بهتر بوده.
طراحیای مدرن تر بیشتر با مانگا تلفیق شدن ک خیلی وقتا طراحیای واقعن زیبایی ازشون درمیاد جوری که آناتومی کاملن رئالیسمه صورتا هنوز ی حالت کارتونی توشون ب چشم میاد چشاشونم درشته... این سبک واقعن داره همه گیر میشه جوری ک اگه واسه تنوع یا فضای داستانی خاص نباشه همه ی طراحیایی ک میبینیم اینجورین... کلن ازین سبک جدید خوشم میاد میتونه با هر فضایی ترکیب بشه و کاملنم متعادل باشه... اون ب کنار از بین طراحا واقعن کارای آقای بگلی رو دوس داشتم
اگه طراحی این سری دستش بود واقعن گل میکاشت...
هرچند طراح فعلی این ایونت واقعن فضای طراحیش توی این کمیک حرف نداره ی حالت استرس یا آخرالزمانی یا بحران یا تراژدی و میشه تو تک تک پانل ها دید واقعن دمش گرم کارشو ب شدت قبول دارم
بله کاملا درسته
ماشاالله بچه های سایت انقدر اطلاعات دارن که آدم از بحث کردن لذت می بره
اگر این بحث رو با دوستای خودم انجام میدادم 90 درصدشون به خاطر دانش پایین کمیک بوکی حرفم رو تایید می کردن بقیه هم بعد از یکم مخالفت کنار می کشیدن
ولی اینجا نه همه اطلاعاتشون بالاست و همین باعث میشه که همه از بحث کردن لذت ببرن.
موفق و سلامت باشید.
مرسی عزیزم همچنین
من 4 ساله عضو سایتم
به شخصه خودم از مرد عنکبوتی سیاه پوست(مایلز مورالز)خوشم نمیاد ولی به دلیل مرتبط بودن با کارنیج مطلق این کمیک را دانلود و خواندم و یه درخواست دارم اون هم این است که لطفا کمیک ددپول علیه کارنیج مطلق 3 رو ترجمه بفرمایید☺
سبک طراحی این کمیک خوب بود ولی یه نمونه افتضاح تر نسبت به کمیک بوک های ونوم کمیک های دنیای ونومی است که من از داستان خیلی خوشم اومد اما طراحی ها افتضاح بود مخصوصا قسمت سوم لبه دنیای ونومی که در سایت همه این قسمت ها ترجمه شده....
خوراک‌خوان (آراس‌اس) دیدگاه‌های این محتوا