از به تصویر کشیده شدن دردناک مرد عنکبوتی توسط تام هالند تا نقش آفرینی مخوف گابلین به دست ویلم دفو، "راهی به خانه نیست" سرشار از بازی های عالی است.
هشدار: این مطلب حاوی اسپویلر است و داستان فیلم "راهی به خانه نیست" را لو میدهد.
مقدمه: مخاطبین به دلایل فراوانی به تماشای فیلم های مارول میروند که از میان آنها میتوان به میل به تماشای صحنه های اکشن، بامزه، احساسی، عاطفی، حماسی، اشارات هوشمندانه، بازی های خوب، قصه درگیر کننده و .. اشاره کرد. کلا تماشای ابرقهرمانان که با ابرشروران نبرد میکنند خیلی حال میده ولی "مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست" از این مزیت اضافه برخورداره که چهره های آشنا از فرنچایزهای قبلی سینمایی/کمیک بوکی در آن برمیگردند و الان تقریبا همه منتقدین بر این عقیده هستند که این ایده اش رو به طور خارق العاده ای به اجرا گذاشته است (در حالی که ایده مولتی ورس و آمدن نسخه های مختلف شخصیت های قهرمان و خبیث از دنیاهای موازی میتونه خیلی سخت اجرا بشه). ولی چیزی که باعث شده "راهی به خانه نیست" اینقدر خوب جواب بده اینه که تمرکز خودش رو به طور کامل روی این ایده و ملاقات مردان عنکبوتی مختلف با هم نمیگذاره و بر روی داستان روی شخصیت ها و حدیث نفس آنها متمرکز میشه و این سبب شده تا بازیگرانی مثل تام هالند، زندایا و ویلم دفو نقش آفرینی های بی نقصی از خود ارائه دهند و ما در این مقاله به رتبه بندی 10 تا از بهترین بازی ها در این فیلم میپردازیم.
برای دانلود فیلم راهی به خانه نیست با زیرنویس فارسی به اینجا و برای خواندن نقد سایت اسپایدی به اینجا بروید.
10- جیمی فاکس در نقش الکترو
الکتروی جیمی فاکس ظاهرِ جدیدِ باحالی در "نو وی هوم" داره که خیلی نسبت به اون پوست آبی رنگش در "مرد عنکبوتی شگفت انگیز 2" به دنیای کمیک وفادار تر است ولی خودش و شخصیتش در طول فیلم به حاشیه میره. با این حال استعداد ذاتی او به او عنوان یک بازیگر استند آپ بهش کمک کرده به خوبی از پس تک جمله های طعنه آمیز متداول در فیلم های دنیای سینمایی مارول بربیاد. مثلا اون جایی که با لحن خشک خودش در سیاه چال دکتر استرنج وقتی به ندِ دیرباور میگه که درخت زندانی شده فقط یک درخته! ولی کلا من شخصا یک مقدار تناقص در شخصیت پردازی او نسبت به فیلم قبلی دیدم که برایم کمی آزار دهنده بود. مثلا او یکدفعه خیلی جسور تر، بذله گو تر و با اعتماد به نفس تر شده بود که به نظر عجیب می آمد.
9- جیکوب باتالون در نقش ند لیدز
مثل همیشه جیکوب باتالون به عنوان بهترین دوست پیتر یعنی ند لیدز خیلی خنده دار است. باتالون تقریباً تمامی صحنه های خودش را با یک شاه بیت بامزه خاتمه میدهد. بانمک ترین لحظه در فیلم اونجایی هستش که توبی مگوآیر از داخل پورتال میاد تو و او با نا امیدی میگه: "وای چه عالی. فقط یه آدم معمولیه"! او انقدر باحال و دوست داشتنیه که آدم نمیتونه تصور کنه برخی میگفتن تو این فیلم قراره به «هاب گابلین» تبدیل بشه. ولی دوست داشتم بیشتر پس از از دست دادن زن عموی پیتر باهاش همدردی کنه. ولی اون صحنه ای که در انتها با پیتر اون دست دادن منحصر به فرد خودشون رو اجرا میکنن واقعا عالی بود. ضمن اینکه او به خوبی در دیگر لحظات فیلم نقش دستیار فنی اسپایدرمن رو ایفا میکنه.
8- بندیکت کامبربچ در نقش دکتر استرنج
در صحنه های اولیه فیلم که قرار بود اون منازعه مولتی ورسی را زمینه چینی کنه، دکتر استرنجِ بندیکت کامبربچ به عنوان شخصیتِ نقطه عکس بانمک برای پیتر عمل میکنه. او در اکثر لحظات فیلم در گرَند کَنیِن (Grand Canyon) که یک ژرف‌دره است که میان آن رودخانه کلرادو و در ایالت آریزونا، آمریکا قرار دارد، گیر میفته و بنابراین در اکثر صحنه های عاطفی فیلم غایب است ولی همچنان یک سکانس زیبای دراماتیک در فینال مربوط به "مجسمه آزادی" داره که شامل گفتن آخرین خداحافظی با پیتر میشه (قبل از اینکه او را یادش بره). او حتی دوباره به شوخی اولیه فیلم اشاره میکنه و از پیتر میخواد او را استیون صدا بزند. کامبربچ به عنوان بازیگری که از نمایش های تئاتری برخواسته صدای فوق العاده ای دارد که در این فیلم هم به خوبی از آن در صحنه هایی که میخواهد به پیتر توصیه و نصیحت کند بهره میگیرد. ضمن اینکه جذب بالایی از خود نشان میدهد که با برخی صحنه های ابتدایی او کمی در تضاد قرار میگیرد.
7- آلفرد مولینا در نقش دکتر اختاپوس
آلفرد مولینا یکی از نخستین بازیگرانی بود که حضورش در نقش دکتر اختاپوس در این فیلم تایید شد. او همان ترکیبی قبلی از ظرافت دراماتیک و خباثت کلاسیک را به نقش تزریق میکند که پیشتر با آن استاندارد تازه ای از ابرشروران سینماتیک را در "مرد عنکبوتی 2" بر جای گذاشته بود. با وجود آنکه او در فینال فیلم به رستگاری میرسد و به کمک قهرمانان داستان می آید ولی به اندازه فیلم قبل تاثیرگذاری نیست. شاید چون برامون مشخص شده که او آدم خوبی میشود و ما این آرک را به طور بهتری در "مرد عنکبوتی 2" شاهدش بودیم. در واقع او آنقدر در "مرد عنکبوتی 2" خوب بود و در اوج بود که در این فیلم هر کاری میکرد نمیتونست روی دست خودش بلند بشه و انگار already همه لحظات فوق العاده اش رو قبلا دیده بودیم و دیگری جایی برای درخشش بیشتر برایش در این فیلم متصور نبود!
6- زندایا در نقش ام جی
زندایا در این فیلم همچنان خودش را به عنوان جالب ترین و دوست داشتنی ترین عشق سینمایی در فرنچایز مرد عنکبوتی در MCU مطرح میکند. او شیمی رومانتیک ملموسی با تام هالند دارد (که با عقل هم بیشتر جور در می آید زیرا آنها در دنیای واقعی هم با هم علاقه رومانتیک دارند). او مثل همیشه تک جمله های کنایه آمیز و بدبینانه خودش را عالی ادا میکند و در اون سکانس اشک آور پایانی که باید با این حقیقت که قراره عشقش رو فراموش کنه کنار بیاد عالیه و خداحافظی معرکه ای باهاش داره و ما هرگز اون جمله ش رو فراموش نمیکنیم که گفت "من از جادو متنفرم". کلا در حق زندایا در این فرنچایز ظلم شد و جنجالی که به خاطر رنگ پوستش بر پا کردند باعث شد به اون چیزی که استحقاقش رو داره نزد هواداران نرسه ولی در این فیلم سرانجام به بخشی ازش دست پیدا میکنه.
5- اندرو گارفیلد در نقش پیتر پارکر/مرد عنکبوتی
اندرو گارفیلد پس از اون بخش معرفی خنده دار که نوعی حالت معذب هم چاشنی اش کرده بود، به تماشاچی ها گوشه ای از چیزی که "مرد عنکبوتی شگفت انگیز 3" ممکن بود چطور باشه را نشون داد. او مونولوگ قدرتمندی درباره اینکه پس از مرگ گوئن چه رخ داد ارائه کرد: سعی کرد یک مرد عنکبوتی ِ دوست خوب محله باشد ولی خشم و عذاب وجدان وی را به جاهای تاریکی کشاند. این نسخه از اسپایدی لحظه از رستگاری که قلب آدم رو گرم میکنه داره (اون جایی که ام جی رو از سقوطی که تجربه میکنه نجات میده و او را به یاد صحنه مشابه مرگ گوئن استیسی میندازه). او در کسری از ثانیه اقدام به نجات ام جی میکنه (انگار که قبلا بارها و بارها صحنه رو تو ذهنش مرور کرده و فکر کرده که کاش فلان حرکت رو انجام میداده). در نتیجه بزرگترین اشتباه خودش رو جبران میکنه و حالا سرانجام میتونه به زندگی عادی خودش برگرده. این صحنه به نوعی پایانی عالی رو رقم زد برای فرنچایز مرد عنکبوتی شگفت انگیز که سونی از ما دریغ کرد (بغضی که وقتی با ام جی فرود اومدن در او میبینیم و نوع نگاه حزن انگیزی که به او میکنه فوق العاده است).
4- مریسا تومی در نقش زن عمو می
از زمان اولین حضورش در فیلم "کاپیتان آمریکا: جنگ داخلی"، مریسا تومی یک زن عمو می معرکه بوده است. او یک شیمی مادر-پسری قدرتمندانه با تام هالند برقرار میکند و شوخ طبعی خاصی هم به نقش تزریق کرده بود. او مرکزیت اخلاقی در "راهی به خانه نیست" را تشکیل میدهد زیرا اعتقاد راسخش در دادن شانس دوباره به دیگران باعث بلوغ پیتر میشود. مرگ غم انگیز او بدون شک حزن انگیز ترین لحظه در کل فیلم است و راهی خلاقانه بود برای استفاده از جمله نمادین "قدرت زیاد، مسئولیت به همراه دارد". او خیلی خوب هم نقش یک زن قوی و جسور رو بازی میکنه و به شخصه عاشق اون جایی هستم که پیتر بهش میگه فرار کن ولی باقی میمونه و چوب به دست میگیره تا با گابلین مبارزه کنه ولی او نامردی میکنه و از پهلو با گلایدر بهش ضربه ای ناجوانمردانه میزنه.
3- توبی مگوآیر در نقش پیتر پارکر/مرد عنکبوتی
توبی مگوآیر به طور کاملی خودش را دوباره در قالب نقش پیتر پارکر در این فیلم فرو میبرد. او سنش بالاتر رفته و مشخصه عاقل تر شده ولی مگوآیر همچنان قادر است این نقش را به صورت آدمی شیرین، مهربان، سالم، دست و پا چلفتی و کاملا خوش بین است مثل لوک اسکای واکر یا سوپرمن. او مثل یک مرشد خردمند برای دو مرد عنکبوتی جوان تر از خودش عمل میکند و بهشون عقلانیت را یاد میدهد. او همچنین نمیگذاره که اسپایدیِ تام هالند گابلین رو بکشه و بعد گابلین از پشت بهش خنجر میزنه. این مساله به نوعی اون اون ویژگی " آدم توسری‌خور که هیچ وقت کسی قدرش رو اونطور که باید بدونه نمیدونه" رو ادامه میده. یعنی مرد عنکبوتیِ مگوایر هرگز جایزه ای بابت انجام کار درست دریافت نمیکنه و حتی بابتش مجازات هم میشه که این خنجر خوردن نشانه ای از آن است ولی هرگز بر اعتقاداتش برای انجام کار درست تاثیر نمیذاره. ضمن اینکه در پایان این سکانس وقتی میبینه پیتر پارکرِ تام هالند تصمیم میگیره به جای کشتن از اون علاجی که درست کردن علیه گابلین استفاده کنه ، خوشحال میشه و لبخندی حاکی از رضایت بر لبانش نقش میبنده.
2- ویلم دفو در نقش گرین گابلین
گرین گابلین پس از 19 سال با نقش آفرینی در حد جایزه اسکار آقای ویلم دفو در این فیلم برمیگردد و آدم بد اصلی داستان است. او بدون ماسک حتی ترسناک تر جلوه میکند و ویلم دفو در آن صحنه ای که مشت میخورد ولی همچنان میخندد حقیقتا اعصاب خرد کن و در عین حال به طور تاریکی بامزه است. او درست مثل دیگر نقش های برجسته خود ، خودش را به طور کامل غرق در نقش میکند. شاید تنها جمله ای که خودش از آن راضی نباشد اونجایی باشد که جمله معروفش از فیلم اول مرد عنکبوتی را عینا تکرار کرد و گفت "منم یه جورایی یه دانشمندم" (I’m something of a scientist myself) چون تا حد زیادی لوس جلوه کرد. اما در بقیه لحظات خودش را با جون و دل وقف شخصیتی خبیث کرد که نماینده همه آن چیزهایی است اسپایدرمنِ تام هالند مخالفشه (برای آشنایی بیشتر با زیر و بم نقش آفرینی ویلم دفو در نقش گابلین در این فیلم، حتما این مقاله را بخوانید).
1- تام هالند در نقش پیتر پارکر/مرد عنکبوتی
یکی از چیزهایی که باعث شده اجرای ایده واقعا جاه طلبانه مولتی ورس در "راهی به خانه نیست" اینقدر خوب به اجرا دربیاد اینه که روی مرد عنکبوتی تام هالند متمرکز میمونه و نقطه اوج حدیث نفس او در MCU. نوعی حس اختتامیه در این فصل از حضور او به چشم میخوره: او زن عمو می را از دست میده، دوستانش فراموش میکنند کیه و در صحنه پایانی فصل کاملا جدیدی را شروع میکنه. تام هالند همه اینا رو خارق العاده بازی کرده و تمامی بار عاطفی از فیلم های قبلی را به نقطه جوش رسانده است. هالند در این فیلم چالش های عاطفی زیادی برای بازی کردن داشت. او زن عموی در حال مرگ خودش در حالی که مامورین امنیتی دارن به سمتش میان در آغوش میگیره و کاملا آدمی رو به ما نشون میده که بدترین لحظات عمرش رو داره تجربه میکنه. بازی اش در سکانسی که میخواد گابلین رو بکشه و مگوآیر بهش اجازه نمیده فوق العاد است زیرا جوریه که واقعا درد و رنج و خشم او را حس میکنیم و باور میکنیم میخواد بکشتش. و شاید نقطه اوج نهایی زمانی باشه که در انتهای فیلم سراغ ام جی میره تا همه چی رو به یادش بیاره ولی با دیدن چسب زخم روی پیشانی او تصمیم میگیره این کارو نکنه تا از آسیب های احتمالی به او در آینده جلوگیری بشه. نوع نگاهی که به ام جی در این صحنه میکنه و اون حالت چشمانش دربرگیرنده احساسات پسریه که دیگه بزرگ و مسئولیت پذیر شده. او در این فیلم بی عیب و نقصه و مثل ویلم دفو لیاقتش رو داره که کاندید جایزه اسکار بهترین بازیگر امسال بشه.
خب نظر شما چیست؟ آیا با این رتبه بندی موافق هستید؟
مهدی ترابی مهربانی
All rights reserved © Spidey.ir 2021
(هرگونه كپی‌برداری و نقل قول از اخبار و مقالات این سایت تنها با ذكر منبع و نام نویسنده مجاز می‌باشد)
مطالب مرتبط:
10 موضوعی که ممکن است پس از "راهی به خانه نیست" در فیلم های آینده مرد عنکبوتی به کار گرفته شوند
10 اشتباهی که شخصیت ها در فیلم "اسپایدرمن: راهی به خانه نیست" مرتکب شدند
"مرد عنکبوتی : راهی به خانه نیست" ثابت میکند گرین گابلین از جوکر خبیث بهتری است
10 چیزی که طرفداران دوست دارند در سه گانه بعدی مرد عنکبوتی در MCU ببینند
نقد و بررسی فیلم "مرد عنکبوتی به خانه نیست" (SPIDER-MAN: NO WAY HOME)
10 فن تئوری درباره "مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست" که کاملا اشتباه از آب درآمدند!
معرفی 10 داستان برتر مرد عنکبوتی برای کسانی که از فیلم "راهی به خانه نیست" خوششان آمده است!
پاسخ به 10 سئوال درباره حفره های داستانی در فیلم "مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست"
داغ داغ! لینک دانلود نسخهٔ پرده ای با کیفیت بسیار بالا فیلم مردعنکبوتی راهی به خانه نیست منتشر شد + زیرنویس فارسی!
10 ویژگی برتر آثار ابرقهرمانی در فیلم "مرد عنکبوتی" راهی به خانه نیست"
معرفی همه 7 لباس مرد عنکبوتی در فیلم "راهی به خانه نیست"
10 سوالی که پس از دیدن "مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست" برایمان پیش آمد
رتبه بندی قوی ترین شخصیت های " مردعنکبوتی: راهی به خانه نیست" از نظر توانایی مبارزه
اولین واکنش‌ها به فیلم "مردعنکبوتی راهی به خانه نیست" منتشر شد
7 نقطه قوت و 1 نقطه ضعف فیلم "مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست"
10 چیزی که باید قبل از دیدن فیلم "اسپایدرمن راهی به خانه نیست" بدانید
10 اسپویل بزرگ فیلم مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست
هر آنچه که درباره "مرد عنکبوتی 4" می‌دانیم
داغ داغ! داستان فیلم "مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست" لو رفت!
تحلیل و بررسی دومین تریلر فیلم "مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست" + نکات جدید تبلیغات
تحلیل و بررسی نخستین تریلر فیلم "مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست"
10 تئوری برتر هواداران پس از انتشار نخستین تریلر فیلم «مردعنکبوتی: راهی به خانه نیست»!
داستان لو رفته از فیلم "مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست" که ممکن است واقعی باشد!
این مطلب را به اشتراک بگذارید :
دیدگاه‌ها
لیست کاملا درسته و واقعا همه جایگاه درسته ولی به نظرخودم جای اندرو گارفیلد و توبی باید برعکس میبود حقیقتش نمیدونم چرا شاید من اینطوری بود برام و مشکل از منه یا شایدم برا بقیه هم اینطوری باشه ولی این توبی اون توبی قدیم نبود
واقعا بعضی جاها طوری رفتار میکرد که باور نمیکردم این همون توبی قدیمه نمیخوام بگم افتضاح بود ولی خوبم نبود اخه خیلی جاها وقتی به دیالوگا و بعد چهره توبی نگاه میکردم احساس میکردم هیچ برخورد خاصی نداره ولی در عوض اندرو واقعا ترکوند و نشون داد که واقعا چه توانایی در ایفای نقش اسپایدرمن داره و واقعا من از قبل هم بیشتر مجذوبش شدم و واقعا خوشحالم دوباره به این نقش برگشت و خب در هر صورت توبی توبیه و بازم خوشحالم که بودش چون واقعا نوستالژی.
در اخر هم بگم که کاملا جایگاه ها درسته و فقط بنظرم جای توبی و اندرو باید عوض بشه و بگم که این نظر بنده است و نظر اقای ترابی و بقیه کاملا محترمه.
تشکر مجدد بابت نوشتن مقاله و خسته نباشید.
نکات همگی به خوبی و درستی بیان شده بودن.
میخواستم نظرم رو در مورد رتبه بندی بگم، ولی دیدم واقعا نمیشه رتبه‌بندیشون کرد... واقعاً همه عالی بودن و نکاتی که در مورد بازیشون ذکر شده واقعاً درستن. به شخصه نتونستم نظری در مورد رتبه‌بندی ها بدم
حنه‌های احساسی فیلم به لطف بازیگرا عالی بودن... صحنه مرگ زن عمو می که جزو دردناک ترین ها بود... و یا جایی که اسپایدرمن اندرو ام جی رو نجات داد واقعاً دردناک بود... همونطور که در مقاله هم گفته شده، واقعاً اون بغض و درد توی نگاه اندرو بی نظیر بود... واقعاً اشکم در اومد.
شاید باورتون نشه ولی من اونجایی که ند و پیتر در فینال فیلم و موقع خداحافظی دست دادن مخصوص‌شون رو انجام دادن بیشتر از صحنه خداحافظی با ام جی گریه کردم
خلاصه که این فیلم از همه لحاظ عالی بود... دقیقا همون چیزی که یک طرفدار اسپایدرمن میخواد... دقیقا همون چیزی که یک مخاطب عامه میخواد. دقیقا همون چیزی که میتونه یک منتقد رو راضی کنه. به معنای واقعی کلمه عالی بود...
بازم ممنونم بابت مقاله استاد
مقاله بسیار عالی بود اما من روی رتبه بندی ویلیم دفو و تام هالند هم عقیده نیستم و اگه خودم مقاله رو می نوشتم جاشون رو عوض میکردم.
بازی تام هالند تو این فیلم فوق العاده بود و احساس میکنم اگه میخواست تو رتبه اول قرار بگیره باید بازیش تو سه فیلم مقایسه میشد.
اون رشد و بلوغ شخصیتی که در طول سه فیلم مشاهده کردیم شگفت انگیز بود و هیچ کدوم از پیتر پارکر های قبلی اینو بهمون نشون ندادن.
ولی اگه بخوایم فقط و فقط این فیلم رو در نظر بگیریم باید بگم که زیاد موافق رتبه اول بودن تام هالند نیستم و بنظرم رتبه دوم مناسب تره.
ویلیم دفو به طرز شگفت انگیزی منو جذب خودش کرد.
هیچ صحنه ای نبود که بازیش غیر قابل باور باشه.
تضاد شخصیتی نورمن و گرین گابلین رو هم خیلی خوب درآورد.
و اون صحنه کتک خوردنش و خندیدنش برای من تداعی گر گابلین کمیک بود. اولین بار که این صحنه رو دیدم با خودم گفتم وااااای این همون گابلین دنیای کمیکه. و چقدر خوب که ماسکش رو هم برداشتن چون هم باعث میشد حس و حالش رو مثل این فیلم به مخاطب نشون بده هم اینکه مجبور نشه بخاطر اون ماسک حرکات سر غیر قابل باوری از خودش دربیاره(چرخش های سرش تو نسخه ریمی خیلی شبیه پاور رنجرز بود)
اون صحنه رو من هنوزم که هنوزه دارم میبینم.
دفو خیلی بالاتر از اون چیزی که انتظار میرفت ظاهر شد.
البته این موضوع بسیار سلیقه ای هست.
بازم آقای ترابی دست تون درد نکنه.
حقیقتا من از بازی ویلم دفو تو این فیلم خیلی خوشم اومد، اون لحن ترسناک همیشگی، خنده های که لرزه به تن آدم میندازه، لحظه ای خوب لحظه ای خبیث و...
بنظرم ویلم دفو از این فیلم بهترین نقش آفرینی رو داشت و از آخرین باری که این نقش رو بازی کرده بود کوچیک ترین افتی نکرده بلکه در بعضی موارد خیلی بهتر هم ظاهر شد.
سلام استاد، خسته نباشید، مثل همیشه یه مقاله بی نقص
فقط در مورد نه، خط چهار تا مونده به آخر، جمله رو با (ولی) شروع کردین، حمله قبلش هم با (ولی) شروع شده، خودتون یه دور نگاه کنید متوجه میشین.
بازم خسته نباشید.
ممنون بابت مقاله.
راهی به خانه نیست فیلمی است که کلی نقاط قوت داره و هواداران رو حسابی خوشحال کرده. از داستان عالی و دیالوگ های زیبا و پیچش های جذاب بگیر تا موسیقی زیبا و گوش نواز آقای مایکل جاکینو و صحنه های اکشن حیرت انگیز این فیلم. اما یه نکته هست که توی هر فیلمی خیلی مهمه. یعنی شما حتی اگر بهترین فیلمنامه و داستان فیلم های اون سال رو هم داشته باشی، نباید توی یه چیز کوتاهی کنی و اون هم انتخاب بازیگر و کار روی بازیگران هست. بازیگران از لحاظ تاثیری که دارند میتونند حتی با داستان برابری کنند. اونا یکی از چیزهایی هستند که فیلم رو از کتاب و ادبیات جدا میکنند. اونا تجسم واقعی شخصیتی هستند که درون داستانه و الان باید اون رو نشون بدن و نمایان کنند. یه بازیگر خوب میتونه حتی نقاط ضعف فیلم رو بپوشونه و اونا رو کمتر توی دید قرار بده و یه بازیگر بد هم میتونه یه فیلم با داستان بسیار عالی رو تا حد خیلی زیادی پایین بیاره و اون رو به یک فیلم معمولی تبدیل کنه. بازیگری اصلا کار راحتی نیست(البته نه بازیگری معمولی که من موندم بعضی از بازیگران کاملا معمولی ایران که کار خیلی سطح بالایی هم نکردند، چطور میان و میگن بعد از کار معدن، بازیگری سخت ترین کاره! منظورم بازیگری در سطح بالا و درجه یک و مهمه که البته هر کاری به اندازه خودش سخته). بازیگری یعنی سخت یک آدم جدید. سخت یک شخصیت جدید. خلق یک موجود و ادا کردن حرکات و افکار و رفتار و کردار اون شخص. بازیگری یعنی ساختن شخصیتی که ممکنه ۱۸۰ درجه با شخصیت خودت تفاوت داشته باشه و شبیه تو نباشه و تو باید اون رو نشون بدی. بازیگری یعنی کاری که هزاران نفر تو رو میبینند و قضاوت میکنند و تو باید بهترینِ خودت باشی. بازیگری فقط این نیست که یه دور فیلمنامه رو بخونی و بری جلوی دوربین ادا و اطوار دراری و کلی هم بهت پول بدن. اولین مرحله بازیگری شاید سخت ترینش باشه. تو باید کاری کنی که کار منتقدها و تحلیل گر های بزرگ هست. یعنی درک کردن و شناختن جزء به جزء و کامل کامل اون شخصیت و کل فیلم. یعنی که تو باید درک کنی که الان کاری که داری میکنی یعنی چی و چه مفهومی داره. تو اول باید اون شخصیت و افکار و کاراکترش رو درک کنی تا بتونی نسخه ای از اون رو به نمایش بذاری. غیر از این باشه، همه چیز به جای اینکه طبیعی باشه، مصنوعی میشه و ما احساس میکنیم انگار داریم پارودی اون فیلم اصلی رو نگاه میکنیم، نه خود فیلم اصلی رو. خوشبختانه فیلم "مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست" از این نظر کاملا سربلند بیرون میاد و کار بازیگران عالیه. اصلا میتونم به جرئت بگم که از نظر بازیگری ما بهترین فیلم مرد عنکبوتی رو شاهد هستیم چون با این متن سخت و سنگین، بازیگرها کارشون رو خیلی خوب انجام دادن. درواقع شما نمیتونید بازیگر بد توی فیلم پیدا کنید چون همه کارشون درسته و عالی هستند. از جیمی فاکس که با وجود کم و کاستی هاش باز هم الکتروی قابل قبولی رو به نمایش گذاشت، تا جیکوب باتالون که فوق‌العاده بانمکه. اون شیرینی خاصی به رابطه بین پیتر و ند لیدز میبخشه و بار بخش زیادی از طنز فیلم رو بدون اینکه لوس باشه، به دوش میکشه. مثلا اونجایی که درباره سرنوشت هری آزبورن در دنیای توبی مگوآیر که منجر به خبیث شدن و برگشتن و در نهایت مرگ او شد(در حالی که قبل از این داشت فکر میکرد که مثلا ند لیدز در دنیای موازی چطوری هست و دوستی بین اون و پیتر چه فرقی داره!) و بعد کلا حال و هواش عوض میشه و وقتی هم که میخواد بره اون کار جادوگری رو انجام بده، به پیتر قول میده که خبیث نشه و سعی نکنه بکشتش! از بندیکت کامبربچ که کارش بسیار عالی هست و به همراه دیگر بریتانیایی های مارول مثل تام هیدلستون و پائول بتانی که گروه "صدا (و تصویر) قشنگ های مارول" رو تشکیل میدن که بعضی وقت ها جوری تئاتری بازی میکنند که فکر میکنی داری یکی از نمایشنامه های شکسپیر رو میبینی! کامبربچ مثل همیشه توی کارش عالیه و من اگر بخوام بهترین بازیگر رو برای نقش دکتر استرنج بگم قطعا اون شخص کامبربچ هست و مارول بهترین انتخاب رو کرده. به شخصه اونجایی که پیتر میگه که اون رو از حافظه کل جهان پاک کنه و استرنج تحت تاثیر قرار میگیره و بهش میگه "من رو استیون صدا بزن." رو خیلی دوست دارم و کامبربچ و تام هالند اونجا کارشون عالیه تا آلفرد مولینا که باز هم برگشته تا کاری که توی مرد عنکبوتی ۲ انجام داد رو باز هم به نمایش بذاره. شاید راهی به خانه نیست چیز خاصی به شخصیت دکتر اختاپوس اضافه نکنه (چون خب ما همه چیز رو به طور کاملا دقیق و تمرکز شده ای درباره دکتر اختاپوس دیدیم و تقریبا چیزی نبود که به شخصیتش اضافه بشه) اما به هر حال بازی آلفرد مولینا لطف خودش رو داره. زندایا که نشون میده از دور از خانه تا حالا سعی میکنه پیشرفت داشته باشه و در این کار موفقه و در راهی به خانه نیست هم نشون میده که مهارت بازیگری خیلی خوبی داره. مخصوصا اون صحنهٔ های پایانی که مرد عنکبوتی میخواد ازشون خداحافظی کنه چون اونا دیگه پیتر رو به یاد نمیارند که زندایا به بهترین نسخه از خودش تبدیل میشه(آقا توی اون صحنه همه بازیگرها عالی هستند، راضی شدید؟). یا مریسا تومی که بالاخره بعد از دو فیلم مرد عنکبوتی، توی راهی به خانه نیست فرصت درخشش خوبی بهش داده میشه و اون هم از این فرصت نهایت استفاده رو میکنه و ما بالاخره میتونیم اوج بازیگری عالی اون رو ببینیم. مریسا تومی باعث میشه که شخصیت زن عمو می درون فیلمنامه هم توی فیلم پیشرفت کنه و عمق عالی رو به اون میبخشه. اندرو گارفیلد و توبی مگوآیر هم نشون میدن که نه تنها انتظارات ما رو ناامید نمیکنند، بلکه میتونند پس سال ها فراتر از اون ظاهر بشن. اندرو گارفیلد که با اون صحنه های بامزه اش، صحبت غم انگیزش درباره گوئن استیسی و جایی که ام جی رو نجات میده و به شکل غم انگیزی اون رو نگاه میکنه که ای کاش میشد گوئن رو هم همینطور نجات میداد غوغا میکنه و همون چیزی هست که ازش انتظار داریم. و البته اون نشون میده که هنوز هم اسپایدرمن خیلی خوبی هست و با اون جنب و جوشی که داره و البته اینکه مثلا وسط مبارزه به دکتر کانرز سلام میکنه (!) باز هم ثابت میکنه که بازگیر بسیار خوبی برای نقش پیتر پارکر/مرد عنکبوتی هست. توبی مگوآیر هم که کارش خیلی عالیه. چقدر هم عالی که فیلمنامه به این خوبی به بازیگران فرصت درخشیدن میده وگرنه کار اونا به چشم نمیومد. صحنه هایی مثل جایی که اون جمله "قدرت زیاد مسئولیت زیاد به همراه دارد" رو کامل میکنه، شوخی تارهای ارگانیک او، شوخی اینکه اصلا انتقام‌جویان چی هست و صدالبته جایی که جلوی پیترِ تام رو میگیره همه و همه صحنه هایی هستند که توبی اونا رو بسیار عالی ادا میکنه. نکته جالب درباره بازی توبی این هست که اون همون پیتر پارکر ۱۹ سال پیش هست. نمیدونم بعد از این همه سال توبی چطوری تونسته این کار رو انجام بده(راستش قبل از دیدن فیلم درباره بازی توبی و اندرو نگران بودم و میترسیدم که چون به اجبار اومده باشن، بازیشون خیلی خوب و دلی نباشه اما خوشبختانه اینطور نشد) اما از همون صحنه اول که اون از پورتالی که ند باز کرده و از همون اول که دهنش رو باز میکنه و سلام میکنه، شما دقیقا (یعنی دقیقا) همون پیتر پارکر سه گانه ریمی رو میبینید که حالا فقط با تجربه تر شده. وگرنه دقیقا از همون صحنه و شکلی که حرف میزنه و سلام و احوال پرسی میکنه و چیزهایی رو که با کمی چاشنی خجالت میگه، ما همون پیتر پارکری که قبلا باهاش زندگی کردیم و دوستش داریم رو میبینیم. بازی توبی و البته اندرو میتونستند بازهم خیلی خوب باشند ولی وقتی ما اونا رو میدیدیم میگفتیم که "درسته که بازی اونا خیلی خوبه ولی یه چیزی اشتباهه، اینا همون پیتر پارکر هایی که من میشناسم نیستند." اما بازی هر دوی اونا دقیقا همون چیزی هست که باید باشند. اما بدون شک گل سرسبد بازیگران این فیلم ویلم دفو و تام هالند هستند که کارشون اعجاب انگیزه. درواقع بارها گفتم و باز هم میگم که کار اونا اونقدر در این فیلم عالی هست که حداقل (تکرار میکنم حداقل، یعنی کَمِ کَمش) باید نامزد اسکار بشن و حتی شانس برنده شدن این جایزه رو هم دارند. ویلم دفو نشون میده که از بازی او در مرد عنکبوتی ۱ نه تنها ها ذره ای، حتی ذره ای اُفت نکرده بلکه در بسیاری از جهات بهتر و عالی تر شده و کارش رو خیلی عالی انجام میده. از این به بعد وقتی که به گرین گابلین (خارج از دنیای کمیک) فکر کنیم کنار خنده‌های ترسناک استیو بلام در "مرد عنکبوتی خارق العاده" بازی آمیخته به خشم و ترسناک بودن و عجیب بودن و حتی در قالب نورمن مهربان بودن و آرام بودن ویلم دفو توی ذهن ما نقش میبنده. اگر دکتر اختاپوس بعد از حضور فوق‌العاده اش در مرد عنکبوتی ۲ دیگه جای بهتر شدن نداشت، اتفاقا گرین گابلین باز هم میتونست بهتر باشه(هم به دلیل اینکه حضور گرین گابلین در مرد عنکبوتی ۱ از حضور دکتر اختاپوس در جایگاه پایین تری قرار میگیره هم اینکه کلا گرین گابلین نسبت به دکتر اختاپوس خبیثی هست که پتانسیل بیشتری داره) و در این فیلم از همه نظر ما گرین گابلین بسیار بهتری رو میبینیم که دیگه غایت اون چیزی هست که ما از ویلم دفو انتظار داریم. از دفو گذشته تام هالند اوج بازیگریش رو در راهی به خانه نیست نشون میده. کجان اونایی که میگفتن تام بچه است و بده و لوسه و فلانه و بهمانه؟ چرا هیچ اثری دیگه ازشون نیست؟ نه تنها فیلمنامه توی راهی به خانه نیست خیلی بهتر شده، بلکه در کنار اوت تام هالند هم طیف وسیعی از استعداد های ناب خودش رو به نمایش میذاره که باعث میشه حسابی از دیدن بازی اون لذت ببریم، هیجان زده بشیم، اشک بریزیم، بخندیم و جیغ و داد بکشیم. تام هالند در اینجا اونقدر بازی عالی داره که صحنه های زیبای فیلم رو بهتر از قبل میکنه، همه شون رو. اینقدر هم فرصت برای درخشیدن داره که من میترسم اگر اسم ببرم بعضی از مهم هاشون جا بمونند! اما دیگه اوج و نهایت بازیگری اون در پایان فیلم هست که از دکتر استرنج درخواست میکنه اون طلسم رو انجام بده و بعدش اون پیش ند و ام جی میره اما تصمیم میگیره قضیه رو بهشون نگه و در نهایت با لباس جدیدی که برای خودش درست میکنه میره سراغ یه ماجراجویی دیگه. اینجا تام هالند کارش رو بسیار خوب انجام میده که هرچی دربارش بگیم کم گفتیم. در کل بازیگران فیلم "مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست" کارشون رو واقع عالی انجام دادن(حتی جی کی سیمونز که با وجود به حضور کمی که داره، اما باز هم کارش رو مثلا در اون صحنه ای که از جایی که زن عمو می میمیره گزارش میگیره، بسیار خوب انجام داده حتی جان فارو در صحنه مرگ سوزناک زن عمو می وقتی که به پیتر میگه فرار کن کارش بسیار عالیه که خب جا نشد که این بازیگران هم در مقاله قرار بگیرند) و این مقاله هم خیلی لذت بخش بود.
با تشکر.
ولی توبی واقعا خیلی پیر شده مردعنکبوتی ۳ کجا این کجا ولی بازم هر کجا که نقش مردعنکبوتی رو بازی کنه میترکونه
ببخشید بابت اسپم
استاد سایت کمیک marvel's westelanders : hawkeye رو ترجمه میکنه چون ادامه old man hawkeye هستش .
یکم جایگاه اندرو تو این لیست اذیتم میکنه چون انصافا نقش یه مرد_عنکبوتی ضربه دیده رو عالی بازی کرده بود. واقعا شاهکار بود! مثلا جای اندرو و توبی اگه تغییر میکرد میشد چون اصلا توجه به اصلی واریانت ها رو اندرو بود و خیلی تاثیرگذاری بهتری داشت.
خسته نباشید
حقیقتا رتبه اندرو گارفیلد کم لطفیه جز تاپ ۳ لیسته با توجه به تایم کمی که تو فیلم بوده عالی بازی کرده با تشکر.
اندرو تو صحنه هایی که بغض و غم و اندوه داشت عالی بود ولی تو صحنه های دیگه احساس کردم کمی جو گیر و مصنوعی بازی میکنه
ولی توبی به نظرم به طور پیوسته همونی بود که باید باشه
دقیقا این مشکلو منم داشتم با توبی. خیلی معمولی بود بازیش از نظرم. ادم حس میکرد به زور گفتن بیا بازی کن و برو. اصلا اون حسی که توی بازیش تو 3 گانه خودش میدیدم رو توی این فیلم نمیدیدم. بخوام رتبه بندیش کنم میذارم شماره 10 واقعا. اصلا بازیش به دل من ننشست توبی. از طرفی هم واقعا حس نمیکردم این توبی اسپایدرمنیه که چندین سال از اخرین فیلمش گذشته و شخصی با تجربه شده و یکوچولو قوی تر از بقیه و ... یعنی انگار همون پیتر اسپایدرمن 3 رو اورده بودن فقط یکم پیرتر شده از نظر ظاهری. مثلا اونجایی که میخواستن برنامه بریزن وسط جنگ که چیکار کنن و کار تیمی کنن واقعا انگار نه انگار بعد از اسپایدرمن 3 اتفاقی افتاده و تجربه ای کسب کرده. والا توی همون قسمت سوم خودشم یکم کار تیمی کرده بود حداقل کمترین چیزی از همونم باید یاد میگرفت. برعکس اسپایدرورس که پیترش واقعا حس میکردی که طرف بزرگ شده و کلی تجربه کسب کرده از اتفاقات دنیا و کارشو بلده.
از اون طرف اندرو واقعا عاشق بازیش شدم. قشنگ حس غم و ناراحتی که برای کنسل شدن قسمت 3 خودش داشت اینجا جبران شد و تونست پس از سال ها دوباره لباس اسپایدرمنو بپوشه و واقعا بازیش دوست داشتنی بود. همون پیتری که میخواستم. ولی خب توبی راضی نبودم اصلا اما به هر حال حضورش واقعا تو این فیلم خیلی به دلم نشست چون بچگیام با همین بشر گذشت و کلی خاطره دارم ازش.
به نظرم همه بازیگران تونستن نقش خودشون رو در این فیلم به خوبی بازی کنن و در بین این ها نقش آفرینی تام هالند و ویلم دفو عالی بود ، تام هالند در این فیلم نشون که از هر نظر برای ایفای نقش مرد عنکبوتی مناسبه.
ممنوننم
فقط کاش جای اندرو و توبی عوض میشد بنظرم توبی مگوایر یکم زیادی پیر بود و اندرو خیلی بهتر بازی کرد....
ویلم دفو و تام هالند و مریسا تومی بنظرم بهترین بازیگرای فیلم بودن ممنون از مقاله
بله واقعا با سن کمی که داره سکانس مرگ می رو به بهترین نحو اجرا میکنه ^_^
بنظرم لایق جایگاه ۳ یا ۲ بود
خوراک‌خوان (آراس‌اس) دیدگاه‌های این محتوا