این شما و این ۱۰ لحظه از اسپایدرمن در MCU که نشان میدهد چرا او خاص و دوستداشتنی است...
مقدمه: خُب در کشاکش درگیری‌های بین سونی و دیزنی بر سر اسپایدرمن و حضورش در دنیای سینمایی مارول، بین‌هواداران در فضای مجازی و غیرمجازی سخنانی رد و بدل شد و مردم و رسانه‌ها به کند و کاو در خصوص اهمیت این شخصیت محبوب برای دنیای سینمایی مارول پرداختند. اما حالا که خدا رو شکر دعواها (البته اگر واقعا دعوایی بوده باشه) خوابیده و دیزنی و سونی بر سر حضور اسپایدرمن در دنیای سینمایی مارول به توافق رسیده‌اند و ما هم از ساخت اسپایدرمن۳ اطمینان داریم، بر آن شدیم تا در طی این مقاله به بررسی و رتبه‌بندی 10 لحظه و صحنه‌ای از اسپایدرمن در MCU بپردازیم که ثابت می‌کند او خاص است و هواداران باید خیلی بابت استمرار حضور او در این یونیورس سینمایی خوشحال باشند. با ما همراه باشید...
همچنین پیشنهاد می‌دهم برای آشنایی با ۱۵ لحظه برتر اسپایدرمن در MCU ، این مقاله را بخوانید.
10- متلک انداختن به استارلُرد
همه ما فکر میکردیم تونی استارک استاد دیالوگ‌گویی و متلک‌اندازی در MCU است؛ اما استارلرد در "اونجرز: اینفینیتی‌وار" موفق شد این مقام رو به چالش بکشه، ولی درخشش اون هم فقط تا جایی دوام آورد که جلوی پیتر بحث فیلم footloose رو مطرح کرد.استارلرد که فکر میکرد footloose هنوز بهترین فیلمیه که روی کره زمین پخش شده، وقتی با واکنش پیتر مواجه شد که بهش گفت footloose هرگز حتی فیلم خوبی هم نبوده ، کاملا خشکش زد. اینجا بود که هواداران متوجه شدند اسپایدرمن بالاخره تونست همونطور که همیشه دلش میخواست از تونی تقلید کنه و این کار رو با متلک فوق‌العاده‌ای که به استارلرد انداخت انجام داد.
9- اولین صحنه ابرقهرمانی او در MCU
این صحنه، صحنه‌ای بود که همه چیز را درباره شرایط تینیجری اسپایدی بروز میدهد؛ یک تینیجر که سرش درد میکنه واسه پریدن تو خطر! این روحیه باعث شد علی‌رغم توضیحات تونی و تذکرات او، اسپایدی به دل ماجرا شیرجه بزند و علاقه‌مند به حضور و نقش حداکثری در این نزاع داشته باشد. این صحنه همچنین موردانتظارترین صحنه فیلم برای هواداران بود، چرا که آن‌ها منتظر دیدن ابرقهرمان محبوبشان در لباس و قهرمان‌بازی‌های خاص خودش بودند و خوش‌بختانه تمام این تلاش‌های تیم سازنده هم عالی از آب درآمد و ما شاهد جوش و خروش اسپایدی در نبرد عظیم فرودگاه بودیم که مبارزه فانتزی‌ای را نیز شکل داد. اما خاص بودن این ماجرا این است که یک نوجوان در اولین اقدام و فعالیت در قامت یک ابرقهرمان بیاد و در خطیرترین و سخت‌ترین نبرد ابرقهرمانی (جنگ‌های داخلی همیشه سخت‌تر هستند) که حتی برخی قهرمانان بزرگسال هم یارای شرکت درش را ندارند یک همچین حضور با اعتماد به نفسی رو داشته باشد. مسئله‌ای که نشان میدهد اسپایدی با همه قهرمانان متفاوت است.
8- او نمی‌خواست بمیرد!
خب تا قبل از فیلم جنگ بی‌نهایت هواداران مطمئن نبودند که چه حسی باید نسبت به پیتر داشته باشند، اما وقتی در این صحنه تلاش‌های پیتر و اون لحن گریانش که میگفت من نمی‌خواهم بمیرم را شنیدند ناگاه خودشان را در وضعیتی دیدند که اشک در چشمانشون حلقه زده و نمی‌خواهند پیتر را پودر شده ببینند. برخلاف دیگر ابرقهرمانان پودر شده تلاش و تقلای بی‌فایده پیتر برای زنده ماندن خیلی مخاطبان را منقلب کرد. پیتر حتی در آخرین لحظات هم نمی‌خواست تونی را ناامید کند. این روحیه پیتر که حتی در آخرین لحظات هم نمی‌خواهد دست از تلاش برای اثبات خود بر دارد قطعا همه ما را میخکوب کرد و او را به قهرمانی خاص و انسانی و دوستداشتنی برای ما بدل کرد.
7- اولین حضور حقیقی او در MCU
خب اگر به انبار ذهنتان مراجعه کنید و فیلم مردآهنی۲ را بازیابی کنید حتما اون پسربچه معروف رو به یاد میاورید، بچه‌ای که مشخص شد کودکی پیتر پارکر خودمون بوده. در اون صحنه پیتر کاری کرد که نشان داد او از همان روزهای کودکی‌اش روحیه ابرقهرمانی داشته؛ وقتی که نمایشگاه استارک توسط هامر درون‌ها محاصره شد، همه مردم در تکاپوی فرار از مهلکه بودند به جز پیتر؛ او ماسک مرد آهنی را به صورت گذاشته بود و با دستانش ادای تیر در کردن مردآهنی را در می‌آورد تا اینکه بالاخره تونی از راه رسید و اون رو نجات داد در حالی که در مواجهه با مرگ حتمی بود. چیزی که این صحنه و پیتر را خاص می‌کند این است که نشان میدهد پیتر از همان کودکی و زمانی که هیچ نیروی خاص فوق بشری‌ای نداشته روحیه ابرقهرمانی خاص خود را دارا بوده و این خاص بودن پیتر را می‌رساند که ثابت می‌کند روحیه ابرقهرمانی داشتن مقدم بر قدرت ابرقهرمانی داشتن است.
6- نجات همه در بنای یادبود واشنگتن
شاید این مورد برای هر ابرقهرمان دیگری عادی باشد اما برای مردعنکبوتی این یک مورد خاص است چرا که وقتی مرد عنکبوتی برای نجات هم‌کلاسی‌هایش داشت خود را به بالاترین نقطه برج یادبود واشنگتن می‌رساند این برای او بدان معنی بود که باید در معرض دید عموم قرار بگیرد و بزرگترین خطر برایش محسوب میشد چرا که او تا قبل از آن با چالش پنهان هویتش تا این حد درگیر نشده بود، از طرفی او در طول این عملیات بارها تا معرض شکست خوردن پیش رفت ولی دقیقا همین نقطه خاص شخصیت ابرقهرمانی اسپایدرمن است چرا که اشتباهات و تجربیات او همواره باعث رشدش میشد و قرارگیری او در این چالش‌ها همواره او را خاص می‌کند.
5- در آغوش گرفتن تونی استارک
در طول این سالها در کتاب اول مارول ما شاهد لحظات زیبای زیادی بودیم، صحنه‌هایی که مملو از لحظات زیبای بین کاراکترهاست. اما جالبه بدونید هیچکدوم از این لحظات زیبا شامل در آغوش گرفتن کاراکترها نمی‌شود ( به جز صحنه خداحافظی کپ در آخر اندگیم). یعنی مثلا شما هیچ وقت به‌یاد ندارید که تونی یا تور یا کپ یکدیگر را در آغوش گرفته باشند. همین امر باعث میشود تا در آغوش گرفتن پیتر توسط تونی به امری خاص بدل شود. شاید تا قبل از این صحنه سخنانی مبنی بر اینکه تونی پیتر را مثل پسر خود دوست دارد وجود داشت اما بیشترشون در حد توهمات و تئوری‌های طرفداران بود و چیزی که بیشتر میشد استنباط کرد این بود که تونی بیشتر دیدی تجاری به ماجرای اسپایدرمن دارد(پایان فیلم بازگشت‌به‌خانه را به یاد بیاورید). اما این تئوری‌ها با در آغوش گرفتن پیتر در "پایان بازی" جامه حقیقت به تن کرد؛ درست بر خلاف اون صحنه در بازکردن تونی در بازگشت به خانه که دیدیم او تمایلی به این کار نداشت. پس این کار ضمن این که الفت و علاقه پدرانه تونی به پیتر را نشان داد این را هم نمایان کرد که پیتر بالاخره توانست تایید و ستایش تونی را به دست بیاورد.
4- غلبه بر توهم نهایی میستریو
حتی اگر پیتر مقصر مرگ تونی استارک نبود اما به نوعی یک جور احساس گناه را در درونش احساس میکرد، برای همین تو اون صحنه جگرسوز هنگامی که بالا سر تونیِ نصف جون رسید با گریه و زاری به او گفت متاسفم و از او عذرخواهی کرد؛ در این اوضاع که پیتر در یک ناامنی ذهنی قرار داشت میستریو خواست تا با القای این که او مسئول مرگ تونی است روان او را له کند و اینجا هم اشاره کردیم تا حدودی موفق شد و حس عنکبوتی پیتر را هم ناکارآمد کرد. اما ما بالاخره دیدیم که پیتر خودِ حقیقی‌اش را پیدا کرد و تونست حس عنکبوتیش رو به کار بندازه و میستریوی حقیقی را طی اون توهم آخری شناسایی کنه، مانع شلیکش بشه و اون رو شکست بده. این یک دستاورد شگفت‌انگیز و خیلی خاص برای پیتر بود، چرا که توهمات میستریو به قدری قوی و طبیعی بود که هیچ ابرقهرمانی نمی‌توانست به این راحتی‌ها ازش قسر در بره، چه برسه به یک نوجوان زخم خورده (بابت مرگ تونی استارک) که در بد شرایطی بود. برای همین این که پیتر به خودش اومد یک دستاورد و اتفاق خیلی خاص برای پیتر بود که نشون داد اسپایدی یک قهرمان خیلی خاصه.
3- رها کردن لیز برای متوقف کردن والچر
اگر شما می‌خواستید خود را جای پیتر قرار دهید پیش خود می‌گفتید خب انتقام‌جویان و کلی قهرمان خفن و قوی هستند که بخوان بروند و با والچر مبارزه کنند و او را متوقف کنند و دیگر نیازی نیست که من بخواهم بروم چرا که کسی هم از من درخواستی نکرده. اما با این حال پیتر قرار عاشقانه و رومانتیک خود با لیز را ترک کرد زیرا اهمیت مسئولیت‌پذیری رو با بندبند وجودش درک کرده بود(میدونم دارین به چه جمله معروفی فکر می‌کنین؛ نگران نباشین بهش می‌رسیم). در اون لحظه حتی تماشاچیان هم دوست داشتند پیتر را در حال گذراندن وقت کنار دوستش که کل فیلم در تکاپوی گفتن حسش رو بهش داشت ببینند اما او "رفتن" و "جلوگیری و مبارزه با والچر" را انتخاب کرد. درسته که ما هیچ وقت تا الآن نتوانسته‌ایم که عمو بن را در MCU ببینیم (البته اینجا گفتیم که به احتمال زیاد وجود داره) اما با این کارِ او برای همه ما جمله تاریخی "قدرت زیاد مسئولیت زیاد به‌همراه داره" تداعی شد. پیتر با این کار نشون داد نه فقط با بقیه هم سن و سالاش بلکه با باقی قهرمانان هم فرق داره و خیلی خاصه.
2- او می‌فهمد برای قهرمان بودن به لباس و کاستوم نیاز ندارد
در فیلم "بازگشت به خانه" تا قبل از این صحنه، پیتر مدام تلاش میکرد تا مثل مردآهنی باشد و خود را به او ثابت کند اما این همیشه تونی بود که سر می‌رسید و او را نجات میداد؛ علی‌رغم اون سکانس معروف در فیلم "بازگشت به خانه" که تونی به او هشدار داد که تقلید از برخی تفکرات و کارها برای او نتیجه خوبی به همراه ندارد، اما این نتونست تلاش پیتر رو متوقف کنه چون اون همیشه فکر میکرد تونی‌ای هست که بیاد و اون رو نجات بده. به‌خاطر همین بود که وقتی پیتر تو اون سکانس فوق‌العاده زیر اوار زباله‌ها گرفتار شد مثل یک بچه شروع به گریه کرد چون به امداد رسانی تونی عادت داشت؛ اما انسان‌ها همیشه در موقعیت‌های پرفشار توانایی‌های واقعی‌شان شکوفا میشود و این لحظه هم نشان داد که پیتر چقدر خاص است و چه روحیه ابرقهرمانی‌ای در وجودش خاک خورده بود و ضمن این که جان خود را نجات داد، یک لحظه خاص و به یادماندنی را خلق کرد(راستی دقت کردین تو این مدت تو مقاله‌هام چقدر به این لحظه بزرگ اشاره کردم؟ این نشون میده واقعا سازنده‌ها چه صحنه کاملی رو از هر نظر خلق کردند.)
1- قبول نکردن دعوت تونی استارک!
این یک مورد واقعا پیتر رو خیلی خاص میکنه. در آخر فیلم "مردعنکبوتی: بازگشت به خانه" اتفاق مهمی افتاد؛ زمانی که تونی اون لباس خفن رو به پیتر نشون داد و خبرنگارها منتظر بودند تا اسپایدرمن به اون‌ها معرفی شود به ناگاه پیتر درخواست تونی را رد کرد. این انتخاب خاص یک انتخاب سخت اما کاملا درست بود. انتخابی که حاوی این پیام بود که شما برای این که یک قهرمان باشید نیازی به تجهیزات و دم‌و‌دستگاه خفن ندارید، بلکه مهم است که خودتان چه درکی از خودتان دارید؛ با اینکه پیتر درخواست تونی را رد کرد اما با توجه به ماهیت این تصمیم که بیان کردم حتی باعث شد تا تونی احترام بیشتری برای پیتر قائل شود چرا که از یک نوجوان انتظار اتخاذ یک همچین تصمیم پخته‌ای نمی‌رفت.
شما چه نظری دارید؟ به نظر شما جای چه لحظاتی در این لیست خالی است؟ در کامنت‌ها با ما در میان بگذارید.
محمدعلی رضائی‌هنجنی
(MoAli)
All rights reserved © Spidey.ir 2019
(هرگونه كپی‌برداری و نقل قول از اخبار و مقالات این سایت تنها با ذكر منبع و نام نویسنده مجاز می‌باشد)
مقالات مشابه:
چرا مردعنکبوتیِ تام هالند به دنیای کمیک وفادار است
15 لحظه برتر و به یادماندنی مردعنکبوتی در MCU
ایستر اِگ (EASTER EGG) ها و اشارات فیلم "مرد عنکبوتی: دور از خانه"
30 صحنه برتر در فیلم های مرد عنکبوتی
نقد و بررسی فیلم های سینمایی مرد عنكبوتی
نقد و بررسی فیلم "مرد عنکبوتی: بازگشت به خانه"
نقد و بررسی فیلم "مرد عنکبوتی: دور از خانه"
رتبه بندی فیلم های دنیای سینمایی مارول (MCU)
15 صحنه در دنیای سینمایی مارول که مستقیما از کمیک بوک گرفته شدند!
رتبه بندی لباس های مرد عنکبوتی در دنیای سینما
رتبه بندی دشمنان مرد عنکبوتی در فیلم های سینمایی
رتبه بندی بازیگران فیلم های سینمایی مرد عنکبوتی
5 شخصیت مکمل برتر فیلم های مرد عنکبوتی
این مطلب را به اشتراک بگذارید :
دیدگاه‌ها
راستی چندی پیش یادمه که یه مقاله داشتین و ویلنهای مردعنکبوتی رو که در سینما حضور داشتن رو رتبه کردین. اگه میشه لطفا با حضور مستریو اون مقاله رو آپدیت کنین.
ممنون از مقاله خوبتون.
اسپایدرمن سم ریمی یه چی دیگه هست برای من.خودمو هم حتی یه کمیک فن نمی دونم ولی این اسپایدرمن فرق داره
1.اسپایدرمنی که برای قلب بدست اوردن یکی هزار تا خفت میکشه دانشجو هست و باهوش اما مجبوره بره توی رینگ برای داشتن یه ماشین.پیک موتوری کار کنه تا بتونه خرج زندگی شو بده .همش صاحب خانش سرش نق میزنه اما کم نمیاره و تسلیم نمیشه
2.اسپایدر منی که بین معشوقش و مردم در خطر روی پل جفتشونو انتخاب میکنه و جفتشونو میخواد نجات بده چونکه قهرمان همینه به همون اندازه که به زندگی عشقش اهمیت میده به مردمی هم که شاید دوزار براش تره هم خرج نمیکنن ولی اون براشون احترام قایله
3.اسپایدرمنی که برای نجات مردمش هویتشو هم حتی میزاره کنار الحق و الانصاف هم چجوری مردمم در مقابل دکتر اختاپوس وایمیسن براش این درس زندگیه
4.اسپایدر منی که وقتی گند میزنه و وقتی به خودش میاد میره برای عذرخواهی از صمیمی ترین دوستش یعنی غرور ادمی هیچ ارزش نداره اشتباه بکنی باید تاوانشو با غرورت بدی.یاد
گرفتم توی زندگیم هیچوقت از عذرخواهی کردن نترسم .همیشه هم جواب خوبی گرفتم.حداقل وجدانم راحت میشد که من وظیفمو انجام دادم.
هزار تای دیگه هم هست .
سه گانه ریمی با پستی و بلندیش یه فیلم کمیک بوکی تنها نیست .کتاب درس زندگی هست که به تو درس میده .
همیشه گفتم برام دوزار ارزش نداره اکشن و جلوه های ویژه فقط داستان برام مهمه .
اسپایدرمن تام هلند مناسب من نیست حقیقتش .این اسپایدرمن باید با کسایی رشد کنه که الان 13-14 سالشونه و باهم قدم قدم رشد کنن و مشکلاتش بزرگتر بشه .فقط خدا کنه روی داستانهاش بیشتر کار کنن و جلوه ویژه فدای ذاتش نشه
برای من عشق و عاشقی و کراش توی این سن کم ،ارزش نداره .نمی خوام بگم این بده نه اتفاقا خیلی هم خوبه چونکه گفتم داره با سنش رشد میکنه ولی برای من یه فیلم تینیجری هست و بس که نمی تونم باهاش همذات پنداری کنم.
خلاصه سم ریمی چیزی داد تحویلمون که من فقط افسوس میخورم حداقل یه قسمت دیگه شو هم ببینم .چی میشد پیترپارکر متاهل و دارای فرزند میشد .
واقعا امیدوارم تام هلند حداقل به این تکامل برسه و دو کمپانی دست به ریبوت نزنن.
استیو دیتکو و استن لی چیزی رو خلق کردن که بشه باهاش زندگی کرد.... فقط حیف که این اسپایدرمن به سن من نمی خوره .
حضور محدودی که بهش اشاره کردین هم جنبه مثبت داره هم منفی؛
خب جنبه منفیش که مشخصه، اما جنبه مثبتش اینه که به جهت حضور‌های کمتر در قیاس با سایر قهرمانان، همواره عطش دیدن اسپایدی برای تماشاچی‌ها باقی می‌مونه(البته به شرط این که با همین فرمون پیش برن یعنی ریکست یا ریبوت در کار نباشه) و در طول این که در فیلمهای اختصاصی خودش حضور داره، در دیگر فیلمهای کراس اووری هم شرکت میکنه، البته شایان ذکره که سن مناسب هالند و بازی بی‌نظیر اون و نیز زیر بیرق مارول بودن هم موثره در این شرایط فوق العاده
خب قبل از هر چیز مرسی از شما بابت اینکه برای حرف و عقیدتون دلیل میارین و این نشونه میده این سایت تونسته این رسالت رو ایجاد کنه خدا رو شکر؛
اما در مورد نکاتی که گفتین:
ببینید سه‌گانه سم ریمی یک فیلم مستقل و قابل احترامه که قبلا هم گفتم تو تاپ۱۰ خیلی ها جا داره، اما اگر بخوام خلاصه بگم، جامعه هدف نسخه مارول اسپایدرمن خیلی گسترده‌تره و کارش خیلی خطیرتر؛ نکاتی که در مدح اثر سم ریمی گفتین بی برو برگرد درست هستن، اما در شرایط فعلی که توی این ۱۷ سال شاهد دنیایی کامل متوفاوت هستیم، طبیعتا اقتضا میکنه شرایط متفاوتی رو. اینکه شما بیاید و بخواین "قدرت زیاد مسئولیت زیاد به همراه داره" رو تجلیش رو خیلی گسترده‌تر و همه‌گیر تر نمود بدین کار دشواریه؛ ما در mcu شاهد این هستیم که پیتر داره از دوران کودکیش با این مفاهیم پله به پله آشنا میشه، برخلاف فیلم ریمی که بیان مستقیم این جمله و تاثیرپذیری پیتر از اون خیلی اگزجره و کامیک‌وار هستش، ما خیلی رئال‌تر داریم این پختگی و ایصال به عمق این مفهوم رو در پیتر میبینیم و حالاحالاها این پختگی ادامه خواهد داشت. رشد و تکامل در پیتر داره خیلی منطقی جلو میره و با اینکه ما جمله معروف عمو بن رو مستقیم توی mcu نشنیدیم اما انگار ایدئولوژی پشت این جمله داره در بندبند وجود پیتر توسط تک تک حوادثی که براش رخ میده رخنه میکنه و انگار همه اون حوادث مثل یک پتک که داره این جمله رو عربده میزنه به صورت پیتر اصابت میکنه! میدونی چی میخوام بگم؟ می خوام بگم این خیلی سخت تره و تاثیر گذارتر و باورپذیر تر، که به جای بیان مستقیم یک نصیحت یا جمله، بیای حوادث رو طوری بچینی که اون حوادث با زبون بی زبونی حتی با بیانی رسا تر اون حقیقت رو به کاراکتر بگن جوری که مخاطب بعد از فهم این تلمیح حس خوبی بهش دست بده. این کلیت حاکم بر نسخه mcu از اسپایدرمن هست که قبل از بازی خوب و سن مناسب تام هالند و بودن تو دنیای مشترک با سایر ابرقهرمان و خلاصه هر مزیت دیگری خیلی از مخاطبین من جمله خود من رو عاشق این نسخه از اسپایدی کرده. خلاصه حرف زیاده و مجال کم؛ امیدوارم تونسته باشم منظورم رو برسونم ولی خب هر کسی نظری داره و بسیار هم محترمه، مخصوصا اگر با بیان دلیل مثل شما ایراد بشه.
در آخر هم ممنون از شما، امیدوارم مقاله براتون مفید بوده باشه
سلام ممنون از پاسخگویی تون بله حرفتون کاملا درسته منم توی مطلبم عرض کردم داره با سنش میره جلو و مسلما اگر این قضیه ادامه داشته باشه و ریبوتش نکنن همون چیزی میشه که من دوست دارم.
واقعا هم متوجه فرمایشاتتون شدم اقای ترابی هم همین ها رو قبلا متذکر شده بودن و حقیقتش بحثی توی این قضیه نیست .
انصاف هم بدم این اسپایدرمن خیلی هم بد کار نکرده یه نمونش تفاوت کراش با عشق رو بخوبی نشون داد.چجوری تا هلند وقتی لیز رو ول کرد اون واکنش نشون داد چجوری وقتی ام جی رو توی تیاتر قال گذاشت اون چه واکنشی داشت.اینا همش حسنه ولی برای من قابل فهم نیست واقعا دغدقه دیده شدن و عاشقی.برای من اصلا مهم نیست که رقیب عشقی طرف داره یا نه
من صحنه ای میخوام مثل وقتی دیگه نیرویی نداشت اما جوهره قهرمانی توی وجودش بود که بزنه توی اتیش (تقریبا توی بازگشت به خانه داشتیم ها شماره 2 شما ذکر کردید ولی من میگم این کجا و اون کجا)
بعد بنظر من دلیل نمیشه بخاطر اینکه ما داریم یه یه دنیای واحد رو نشون میدیم دستمون تنگ باشه و داستان و اخلاقیات رو بخاطر تار و پود بودن فیلم ها فدا کنیم.مگه دکتر استرنج از لحاظ محتوایی کم گذاشت؟به جریت میگم جز بهترین روایت های اوریجنی بود که دیدم .تازه توی این فیلمه خیلی دستشونم تنگ تر بوده .بیننده نه دکتر استرنج رو میشناسه و باید نقلش بحث شه و از قضا باید یه سنگ بی نهایتم داخل فیلمت کنی. من یکی بعد دکتر استرنج این بهونه رو قبول ندارم که دست نویسنده بسته هست .
در اخر میدونم خیلی ها عاشق این اسپایدرمن هستن اصلا شکی نیست ولی یکی مثل من تا وقتی کاراکتری که تام هالند به اون پختگی جوانی نرسیده باشه میگم این کجا و ان کجا.
ممنون که به نظرم پاسخ دادید.باید اعتراف کرد خیلی هم قشنگ توضیح دادید و من همیشه من لذت میبرم بحث شه چرا که عمیقا معتقدم وقتی نظر طرف مخالف رو میخونی باعث میشه دیدگاهت بسط پیدا کنه (البته متاسفانه سابقه بد هم کم نداشتم).
ببینید یه نکته ای هست که نشان دهنده هوش مارول و کوین فایگیه
ما دو بار در سالهای نسبتا اخیر شاهد روایت اریجین اسپایدرمن بوده ایم
واقعا و واقعا دیدن سه باره این اریجین عقلانی نیست. بنابراین بهترین و نبوغ آساترین روش اینه که شما نحوه تبدیل شدن پیتر به صورت یک ابرقهرمان را در طول داستان نشون بدی و این همون کاریه که در دو فیلم اخیر انجام داده اند
واقعا شما دارید مسئولیت پذیر تر شدن پیتر رو میبینید. مخصوصا تو فار فرام هوم که پیتر در پایان داستان نسبت به قهرمان شدن مسئولیت پذیر تر شد
در هر حال بعد از اینهمه فیلم اسپایدرمن واقعا نمیشه انتظار داشت یه مدل بهش پرداخت. منم شخصا پیتر پارکر فیلم مرد عنکبوتی 2 دلخواه منه. کلا دهه 70 و 80 اسپایدرمن رو دوست دارم چون برای من اسپایدرمن یعنی دورانی که دانشجو بود
ولی خودخواهیه اگه بخوام فقط و فقط تو این دوران اونو ببینیم چون من دوست دارم.
بارها گفته ام .. رشد در حرکت است نه سکون
متاسفانه مشکل اکثر کسانی که تو ایران از این نسخه از پیتر ایراد میگیرن همینه
همش ذهنشون با فیلم های سم ریمی هستش
و چون این پیتر نوجوانه میگن فیلمای جدید بچه گانه است در حالی که از نظر من فار فرام هوم ترسناک ترین فیلم اسپایدرمنه
اتفاقا چندی پیش یه مقاله تو سایت cbr هم همینو میگفت
بخونید مقاله جالبیه: دور از خانه ترسناک ترین فیلم mcu است
bit.ly/2KqlzYN
ولی من برای خودم قضیه رو حل کرده ام. میگم باید به ذات شخصیت وفادار باشن . حالا محیط پیرامونی و سن و سال و حال و هوا میتونه هر چیزی باشه
مهم اینه که این ذات دست نخورده بمونه و انصافا این پیتر پارکر ذاتش همونیه که باید باشه . حالا این وسط فرعیات مهم نیست چون اقتضای دوران ما هستند
یکی میگه چرا پیتر قبلا خودش با نخ و سوزن لباسش رو درست کرد ولی تو فار فرام هوم با دم و دستگاه تونی! این واقعا فرعیات هستش. شما تو سال 2019 هستش و باید با این مختصات فیلم بسازی و گرنه شخصیتت جوری میشه که مخاطب دیگه نمیتونه باهات ارتباط برقرار کنه
خب توضیحات اکمل رو استاد فرمودن، فقط این رو هم باید گفت که اگر اسپایدی از مارول طی این اختلافات جدا بشه و نتونه اون پروسه رسیدن پیتر به اون سن خاص که محبوب ما جوون‌ها هست رو نشون بده، باز هم به نظرم کار بزرگی کرده چون به بهترین شکل به برهه‌ای دست نخورده و بکر از اسپایدی پرداخت ولی قطعا چه بهتر که پروسشون کامل تا بلوغ پیتر طی بشه
واقعا این لحظات نشون میده چرا ما انقدر اسپایدی MCU رو دوست داریم.
همونطور که سه گانه سم ریمی رو دوست داشتیم
به نظر من زمانی که اسپایدرمن 1 اکران شد دنیای فیلم های کمیک بوکی یک انقلاب دیگه شاهد بود بعد از سه گانه تیم برتون برای بتمن و البته فیلم اول ایکس من برایان سینگر.
این انقلاب بسیار برای فیلم های اسپایدرمن مفید بود و ماموریت خودش رو به درستی انجام داد.
شاید کسانی مثل دوستمون توی کامنت 3 هنوز دوست دارن اسپایدرمنی مثل اسپایدرمن سه گانه سم ریمی ببینن و اسپایدی تام هالند بیشتر مخصوص نوجوانان بدونن که نظرشون قابل احترامه.
ولی باید به این نکته توجه داشت که اسپایدرمن هالند روز به روز داره پیشرفت میکنه نکته ای که توی همین کامنت 3 بهش اشاره شد و اگر صبر کنید مطمعنا به جاهایی خواهد رسید که شما هم بتونین باهاش همذات پنداری کنین.
همونطور که الان خیلی از بزرگسالان هم باهاش مشکلی ندارن مثل استاد ترابی
حالا که گفتم استاد ترابی بد نیست این پاراگراف رو از ایشون نقل قول کنم :
به نقل از mtm:
کاملا با این حرف ها موافقم و به نظرم همین چند جمله دلایل کاملا قانع کننده ای برای دوست داشتن اسپایدی تام هالند هست.
#8
فرمایشاتتان کاملا قانع کنندست.منم موافقم و لذت بردم پیام هاتون رو خوندم و حقیقت امر اینه که حرف حساب جواب نداره با اینکه دیدگاه هامون با هم متفاوت هست. اما کلیت موافق فرمایشاتتون هستم
اقای ترابی مقاله مختصر و جالبی بود قبل از خوندنش تعجب کردم و یکمی مخالف تیترش بودم ولی ادله های جالبی رو گفته بود و لذت بردم.
خوراکخوان (آراساس) دیدگاههای این محتوا