این مقاله به مناسبت انتشار نسخه زک اسنایدر فیلم justice League دوباره در صفحه نخست سایت قرار میگیره.
مقدمه: آکوامن (Aquaman) به عنوان یکی از شخصیت های مهم و درجه یک دی سی همواره حضور پررنگی در خارج از دنیای کمیک داشته است. بنابراین تصمیم گرفتم به مناسبت اکران فیلم اختصاصی او نگاهی داشته باشم به دیگر اقتباس های صورت گرفته از روی این شخصیت.
این رتبه بندی براساس میزان وفاداری به ذات و شخصیت پردازی آکوامن و همچنین طول مدت زمانی که در آن اقتباس حضور داشته ، انجام شده است.
برای آشنایی با 10 داستان برتر آکوامن، این مقاله و برای آشنایی با دشمنان مطرح او این مقاله را بخوانید.
10- انیمیشن Teen Titans Go!
آکوامن در سریال کارتونی "تایتان ها به پیش" چند بار حضور افتخاری داشته و البته حضورهای او صامت بوده. یعنی صحبت نکرده تا به حال!
9- کارتون Super Friends
پخش شده بین سالهای 1973 تا 1986
کارتون "ابردوستان" (Super Friends) رو نمیشه زیاد جدی گرفت و پر بود از کلیشه های رایج و لوس انیمیشن های سوپرهیرویی در دهه 70 و 80 میلادی. هیچ چیز عمیق و پیچیده در آن یافت نمیشه. فقط قرار بود خوراکی سرگرم کننده برای کودکان باشه و بس. ولی باید قبول کرد که شخصیت پردازی و نوع به تصویر کشیده شدن آکوامن در این کارتون بیشترین ضربه را به او زده است! یعنی با یک قهرمان احمق در این سریال طرف بودیم و فقط از طریق قدرت های بی منطق و مسخره او بود که باید باهاش تعامل میکردیم. او بسیار شخصیت پردازی اغراق آمیزی داشت که البته با لحن کارتون جفت و جور بود. کلا Super Friends یکی از بیخود ترین و لوس ترین انیمیشن های تاریخه ولی آکوامن در اون شاید از همه بدتره! به خاطر همین کارتون بود که تا سالها کسی آکوآمن را در دنیای کمیک جدی نمیگرفت!
8- سریال Smallville
سال پخش: 2005
خب ... همه میدونیم اقای «جیسون موموآ» نقش آکوامن را در دنیای سینمایی دی سی بازی میکنه. ولی قبل از او ما دوبار این شخصیت را در سریال های تلویزیونی دیده بودیم. اولین بار در سریال اسمال ویل. نقش او را «آلن ریچسان» بازی میکرد که از شرکت کنندگان مسابقه مشهور American Idol بود. او در چندین اپیزود و سیزن مختلف این نقش را بازی کرد و حتی در انیمیشن Justice League: The New Frontier به جای آکوامن حرف زد. او در فصل 10 سریال اسمال ویل به همراه همسرش، «مِرا» (با بازی «النا ساتین») دیده شد که بهش درباره ریشه های آتلانتیسی اش آموزش داد. کلا حضور آکوامن در این سریال خیلی بی رمق و نا امید کننده بود. به جای اینکه اسمش مثل دنیای کمیک، آرتور کاری باشه بهش AC میگفتن! اما از نظر قدرت های فوق بشری خیلی توانا بود و با سوپرمن برابری میکرد!
7- سریال شبکه CW
در سال 2006 شبکه CW قرار بود سریال آکوامن را بسازه ولی این سریال کنسل شد . منتهی پایلوت آن ساخته شد ولی پخش نشد که میتوان آن را از اینترنت دانلود کرد. عجیبه که نقش آکوامن را «جاستین هارتلی» بازی کرد که همانطور که در این مقاله گفته بودیم، نقش الیور کوئین را در سریال اسمال ویل بازی کرده بود!!! در مجموع نسبت به سریال "اسمال ویل"، شخصیت پردازی بهتری را از آکوامن در این قسمت پایلوت شاهد بودیم ولی خارق العاده هم نبود. اما پتانسیل خوبی داشت . منتهی چون سریالش تو همون قسمت پایلوت کنسل شد ، این پتانسیل هرگز محقق نشد.
6- انیمیشن "تاج و تخت آتلانتیس"
Justice League: Throne of Atlantis یک انیمیشن بلند بود که سال 2015 به صورت ویدئویی عرضه شد و داستان مشابه ای را که در کمیک های New 52 به قلم «جف جانز» نوشته شده بود، مورد اقتباس قرار میداد. به نوعی هم ادامه انیمیشن ناموفق Justice League: War بود یکسال قبل اومده بود. در این انیمیشن «آرتور کاری» به عنوان شاهزاده نیمه آتلانتیسی متوجه میراث خودش میشه و به گروه جاستیس لیگ کمک میکنه تا جلوی برادر ناتنی اش «اوشن مستر» را که میخواهد شهر متروپلیس را تصاحب کند، بگیرد. این انیمیشن با نقدهای چندان مثبتی روبرو نشد و مثلا منتقد Forbes در نقد خودش گفت که همین داستان به طور بهتری در سریال کارتونی جاستیس لیگ روایت شده بود (در اپیزود دو قسمتی The Enemy Below) . سایت IGN هم بهش نمره 6.5 از 10 رو داد و منتقدش گفت چرا واقعا باید آکوامن در انیمیشن اختصاصی خودش ، غیر جذاب ترین شخصیت باشه؟! ضمن اینکه نیمه دوم اصلا به پای نیمه اول نمیرسه.
5- کارتون "سوپرمن : مجموعه کارتونی"
اولین حضور آکوامن در دنیای انیمیشنی دی سی که نابغه ای به نام «بروس تیم» در دهه 90 میلادی پایه گذاری کرد را در سریال "سوپرمن : مجموعه کارتونی" شاهد بودیم که پخشش از سال 1996 شروع شد. در یکی از اپیزودهای فصل سوم این سریال به نام A Fish Story ، آکوامن توسط «لکس لوثر» زندانی شده بود. چیزی نمانده بود که جنگی میان مردم متروپلیس و شهر آتلانتیس رخ بده که «لوئیس لین» و سوپرمن به داد مردم شهر رسیدند و جنگ را خاتمه دادند. حضور آکوامن و ظاهر او حالت کلاسیک داشت و قابل قبول بود.
4- آکوامن در دنیای سینمایی دی سی
اکوامن سالهاست که در دنیای کمیک حضور دارد اما تا همین چند وقت پیش در جای جای سینما و تلویزیون مورد تمسخر قرار می گرفت. در این مدت ۵۶ ساله (!) که هیچ کس این شخصیت را آنقدری که باید تحویل نمی گرفت، جیمز وان آستین بالا زد و چشمه ای از جذابیت های این شخصیت را به روی پردهٔ نقره‌ای سینما آورد. ناسلامتی با اکوامنی سر رو کار داریم که به خاطر ماهی سواری (!) و صحبت کردن با آن ها مورد ترولینگ و مسخره شدن قرار می گرفت، حتی در خود فیلم جاستیس لیگ «بروس وین» بارها این را مورد گوش زد «آرتور» قرار می داد. (ولی ما در جواب صورت عصبانی کال دروگو رو می دیدیم!!) به هر حال پس از سالها آقای زک اسنایدر بازیگری را برای این نقش انتخاب کرد که هیچ بویی از ظاهر او در دنیای کمیک نبرده بود. انصافا هم آکوامن در فیلم "جاستیس لیگ" بسیار معمولی بود. ولی خوشبختانه با خروج اسنایدر از DCEU تغییراتی در شخصیت او رخ داد و اون آرتور دائم الخمر، خفن و عصبانی را ندیدیم و به جایش جیمز وان با استفاده از نکات مورد تمسخر قرار گرفته قبلی همچنین با ترکیب آن ها با دنیای کمیک و کارتون هایش (!) چیزی تحویل طرفداران و مخاطبان سینما داد که کمی غیر ممکن به نظر می رسید. وان دقیقا با استفاده از “ارتباط آکوامن با ماهی ها” نشان داد که چه کار ها که نمی توان کرد یا با کوسه و اسب آبی سواری (!) نشان داد جنگ زیر آب چقدر می تواند جلوه بصری داشته باشد. البته هواداران این شخصیت هنوز با اون صحنه ای که آکوامن به عمد باعث مرگ پدر بلک مانتا میشه مشکل دارند. به نظر میرسه هنوز با زمانی که آکوامن به طور دقیق در پرده سینما به تصویر کشیده بشه فاصله داریم ولی در مجموع فیلم آقای وان که قدم رو به جلو برای این شخصیت بود.
3- کارتون "بتمن جسور"
کارتون Batman: The Brave and the Bold درسته شاید در نگاه نخست بچه گانه به نظر بیاد ولی بسیار fun و جالب بود و فضایی داشت که به کمیک های دوران طلایی و نقره ای دی سی ادای احترام میکرد. در هر اپیزود این کارتون بتمن با یکی از شخصیت های کمتر شناخته شده دی سی همکاری مشترک انجام میداد. آکوامن قطعا یکی از بهترین و دوست داشتنی ترین شخصیت های این سریال بود که خیلی هم باحال و fun بود! البته این fun بود به معنای این نبود که مثل سریال Super Friends به یک جوک و شوخی تبدیل شده باشه. آدم از حضور آکوامن در این سریال لذت میبرد . این بهترین نسخه کمدی از آکوامنه که تا به حال دیده شده.
2- کارتون "یانگ جاستیس"
کارتون تحسین شده Young Justice درباره شخصیت های نوجوان دنیای دی سیه. بنابراین آکوامن هم مثل بقیه قهرمانان بزرگسال دی سی به ندرت در این سریال آفتابی میشد. یعنی بیشتر با حضور دست پرورده آکوامن به نام «آکوالَد» طرف بودیم. ولی جالبه که در مقایسه با بتمن و سوپرمن، آکوامن حضور کمتری داشت. با این حال شخصیت پردازی بسیار خوبی داشت و بسان یک حاکم سرد و گرم چشیده و عاقل به تصویر کشیده شد. کاملا مشخص بود که آدم شریف و وفاداری هستش.
1- کارتون "جاستیس لیگ"
پخش شده بین سالهای 2001 تا 2006
سریال انیمیشنی "جاستیس لیگ" از اون سریال های برتر اقتباس شده از روی کمیک بوکه که اینجا معرفی شده است. من شخصا از اون خیلی خوشم میاد. مخصوصا از دنباله اش به نام Justice League Unlimited. آکوامن در فصل اول این سریال چند حضور داشت. مخصوصا در قسمت های 6 و 7 که کلا به او و آتلانتیس اختصاص داشت. ظاهر و شخصیت پردازی او از کمیک های آکوامن در دهه 90 میلادی که توسط «پیتر دیوید» خلق شده بود، الهام گرفته بود (این مقاله را بخوانید). درست مثل اون کمیک ها آکوامن دستش رو از دست داد (برای نجات جون پسرش). یک بار هم آکوامن در قسمت 12 از فصل اول Justice League Unlimited حضور یافت. کلا یک شخصیت پردازی عالی رو از آکوامن شاهد بودیم. بروس تیم به عنوان معمار دنیای انیمیشن های دی سی در دهه 90 میلادی مثل همیشه بهترین اقتباس ممکن رو از این شخصیت تحویل ما میده. فقط حیف که حضورش در سریال چندان پررنگ نبود.
مهدی ترابی مهربانی
All rights reserved © Spidey.ir 2018
(هرگونه كپی‌برداری و نقل قول از اخبار و مقالات این سایت تنها با ذكر منبع و نام نویسنده مجاز می‌باشد)
مطالب مرتبط:
15 حقیقتی که باید درباره شخصیت آکوامن (AQUAMAN) بدانید
10 لباس برتر آکوامن (AQUAMAN)
10 دشمن برتر آکوامن (AQUAMAN)
نقد و بررسی فیلم " آکوامن " (AQUAMAN)
معرفی آکوامن ( AQUAMAN )
10 کمیک برتر آکوامن (AQUAMAN)
16 داستان كمیك بوكی كه اشكتان را در می آورد ...
15 دفعه ای که ابرقهرمانان دنیای کمیک دچار نقص عضو شدند
این 5 قهرمان معروف دنیای کمیک از چه شخصیت هایی تقلید کرده اند؟
این مطلب را به اشتراک بگذارید :
دیدگاه‌ها
مطمعنم سایت های که مدام از دی سی طرفداری میکنن و سایت شما رو ضد دی سی خطاب میکنند،اینقدر در باره ی اکوامن مقاله ننوشتند!
استاد تو این چندروزه که فیلم اکوامن اومده،شما سنگ تموم گزاشتید و این همه مقال درباره ی اکوامن گزاشتید که همشون هم با بالاترین کیفیت بودن
با رطبه بندی هم کاملا موافقم،ولی بنظرم کلا تا حالا یک اقتباس خیلی خوب از اکوامن ندیدیم.
باز هم تشکر.
استاد من دو اسپم کوچک دارم یکیش اینه که چرا بعضی ها میگن فیلم های مارول تینیجری هست و دوم چرا خیلی ها با فیلم هایی که یه ذره فان هستن مشکل دارن اصلا کلا با فیلم های فان مشکل دارن؟ بلید هم با اون همه دارک بودنش کلی صحنه fun داشت ،نداشت؟
شما به حرفی که میزنن توجه نکن
اونی که سرباز زمستان، جنگ بینهایت ، دکتر استرنج، جنگ داخلی و پلنگ سیاه رو تینیجری میدونه که اصلا شعور کافی نداره که بخواهی بابت حرفش واکنشی نشون بدی
اینو یادت باشه که تا به حال فقط از روی شخصیت های مارول فیلم با درجه R ساخته شده و علیرغم ادعاهای "برخی" از این دی سی فنا با این همه ادعاهاشون هرگز فیلم سینمایی با درجه R از روی شخصیت هاشون ساخته نشده (شرمنده من کنستانتین و v for vendetta رو مال دی سی نمیدونم!) ولی ما سرمون رو بالا میگیریم و میگیم مارول همه جور فیلم داشته از ددپول و ولوگان بگیر با اون درجه خفن R تا فیلم های فان و خانوادگی و .... پس اگه به مقایسه باشه که فیلم های دی سی بیشتر به رده سنی تینیجری میخورن!
شاید جالبه برات بدونی که درجه سنی فیلم دارک نایت و اسپایدرمن 1 یکی هستش!
و البته اینم بگم که مارول سریال های نزدیک به درجه R هم داشته (سریال های نتفلیکس) و تازه دی سی رفته سراغ این قضیه!
ممنونم استاد حق با شماست واقعا دیگه باور دارم مارول تکه.
اولین فیلم با شخصیت اصلی سیاه پوست هم جز افتخارات مارول هست منظورم سه گانه "blade" هست
اما اینطوری نیست.
یک فیلم به اصطلاح دارک از سبک اکسپرسیونیسم پیروی میکنه که طی اون کارگردان از میزانسن های اکتیو در عین پوچ گرایی (منظورم از پوچ گرایی یاس و اکثرا نا امیدی و دست و پنجه نرم کردن با یک مشکل خانمان سوز هستش) استفاده میکنه و گل داستان میشه قسمتی که قهرمان این شرایط رو از بین میبره و اونجا ما میفهمیم چه فیلم خفنی دیدیم!
اما فیلم هایی که اخیرا به دست استاد زکی درست شد و در فیلم فقط و فقط اون یاسه رو دیدیم و در هیچ جای فیلمی مثل BvS ندیدیم که قهرمان قله رو فتح کنه! (البته سوپر من قله رو تو اون فیلم فتح میکنه :) )
کلا ویژگی فیلم دارک اینه که بیننده بزرگسال وقتی میشینه پا تلویزیون؛ فلاکت به اعماق وجودش بره و قهرمان با احساسات بیننده عجین بشه. یه چیزی دقیقا مثل شاهکار سه گانه نولان
وقتی یک بیننده میشینه پا تلویزیون و فیلم دارک میبینه (فرض کنید BvS) اگر این فیلم به نقطه عطفی نرسه و از اول تا اخرش میشه تاریکی؛ خوب اولا که اینجا اون حق مطلب سبک اکسپرسیونیسم ادا نشده دوما به قول خودمون تــــر زده تو حس حال طرف. دیسی فن ها به این میگن دارک و ازش دفاع میکنن.
حالا اگر یه بچه بشینه فیلمو ببینه اصلا اون اتفاقات بالا نمیوفته چرا که بچه هه اصلا نمیتونه درک کنه فیلمو و صرفا برای سرگرم شدن فیلمو میبینه همین! بدون اینکه ذره ای تو احساساتش تغییری ایجاد کنه!
خوب اینجا اگر ما رو فیلم بنویسیم (بزرگتر از 6 سال استفاده نشود!) که سنگین تریم!
حالا میریم سراغ فیلم های مارول و به قولی نوجوان پسند؛
اولین موردی که در فیلم های کمیک بوکی نویسنده و کارگردان باید بهش توجه کنن وفا داری به اون کمیکه! یعنی ما از هاوارد اردکه نمیتونیم انتظار داشته باشیم فیلمی مثل سرباز زمستان داشته باشه. از طرفی نمیتونیم از مون نایت بخوایم برامون یک فیلم فان رغم بزنه! پس این نکته مهمیه...
پس هر سبک مکانی و هر قهرمان زمانی دارد
هر وقت خواستیم فیلم دارک از مارول ببینیم؛ جنگ داخلی، سرباز زمستان،لوگان، ونوم،آیرون من، اینفینیتی وار، صد در صد پایان بازی و... میتونن کمکمون کنن!
حالا بعضی دیگر هم علت تینیجری بودن مارول رو رنگ و لعاب قهرمانان میدونن؛ حالا ناموسا بخوایم جواب بدیم انگشتر گرین لنترن جینگیل مستون تره یا وب شوتر اسپایدرمن ؟
نمیخوام به کاراکترها بی احترامی کنم ولی بیاید به سابقه قهرمانان کمپانی مورد علاقمون هم یه سری بزنیم ببینیم خودمون چه نخودی ریختیم تو آشمون.
اگر نولان میخواست سرباز زمستان رو بسازه بی برو برگشت دوباره همینی میشد که قبلا دیدیم چون نکات سبکش باید رعایت بشه و تو این فیلم شده. فیلم بالا و پایین داره؛ امید و خستگی داره؛ احساس دوستی و تنفر داره؛ یاس و هیجان داره؛ بهتر بگم، همـه چی داره! در صورتی که کارگردان میتونست همرو بندازه به جون هم اخرش هم استیو به باکی بگه اسم مادر من مارتا ست؛ فیلم هم به خوبی و خوشی تموم میشد.
آقای ترابی هم جوابت رو داد. فقط برو سرباز زمستان یا بلک پنتر (دکتر استرنج رو هم محض احتیاط) رو بکوب تو صورتشون، همون کافیه، یکم توضیح اضافه خواستن بگو دارک به این معنی نیست که نور تلویزیون رو هم رو آخرین درجه بزاری هیچی نبینی و فان هم به معنی خنده دار نیست به معنی سرگرم کننده هست و اینکه لذت ببری، فان یعنی Spiderman: Into the Spiderverse. فیلم تینیجری اون جوخه انتحاره.
واقعا خوشم میاد آقای ترابی اینقدر برای دی سی ارزش قائله که برای آکوامنی که تا دیروز مثلا مسخره بود مقاله مینویسه.
اها! بلید رو یادم نبود که گفتی
نظرت فوق العاده بود. دقیقا زدی تو خال. فقط یه نکته! جوخه خودکشی تینیحری نبود. کودکانه بود چون شعور مخاطب رو در حد نوزاد در نظر گرفته بود
این حرف شما؛ حکم آقا صلوات ختم کن تموم شه بره خودمون رو داشت
با حرفاتون موافقم؛
اما فقط یه نکته‌ای رو بگم که «اکسپره‌سیونیسم » (Expressionism) ، یک سبک هنری هست که در اون هنرمند می‌خواد به بهترین شکل عواطف و احساسات و هیجانات درونی انسان رو جلوه بده؛ به همین دلیل هم استفادهٔ اغراق‌آمیز از المان‌های هنر (رنگ و شکل و ...) در اون دیده میشه و اثر، کاملاً عادی از طبیعت‌گرائی هست و هنرمند تلاشی برای رئال جلوه دادن طرح نمی‌کنه. (که با سبک فیلم‌های Dark جور در نمیاد.)
در کل بنظرم سبک اثر معیار خوبی برای ارزیابی اون نیست؛ نه به صرف لایت بودن اثر میشه گفت "بچه‌گانه‌ست" و نه به صرف دارک بودن اون میشه گفت "کاملاً بی‌خوده"!
دیگه مشخصه یه اثر کمیک‌بوکی در وهلهٔ اول باید به منبع اقتباس یا Source Material خودش وفادار باشه.
نه میشه از «اسپایدرمن» یا «سوپرمن» فیلم دارک با جوّ سنگین و اشباع شده از نماد‌ها و مفهوم‌های فلسفی و ... ساخت؛ نه از «بتمن» یا «مون‌نایت» فیلم لایت و فان ساخت.
کسی که می‌گه فیلم‌های MCU بچه‌گانه هستن، مطمئناً نمی‌دونه و یا نمی‌خواد بفهمه اقتباس باید به منبع وفادار باشه؛ نمی‌گم باید پانل‌به‌پانل از کمیک‌ها بیرون کشیده شده باشه، ولی جوهره و ذات اصلی کاراکتر رو حفظ کنه.
دوستان گفتن؛ اون عزیزانی (!) که آثار کمیک‌بوکی رو بچه‌گانه میدونن، آثاری مثل C-A: Winter Soldier و Avengers: Infinity War و Black Panther رو هم در همین دسته‌بندی قرار می‌دن؟!
شاید یه جاهایی شوخی‌ها دیگه بی‌اندازه باشن (مثل فیلم بلک‌پنتر و جایی که تچالا رو از برف‌ها کشیدن بیرون و ام‌باکو وسط لحظهٔ اوج احساسی و یه جورایی اون climax داستان یه تیکه‌ای می‌گرونه!) امّا دیگه "بچه‌گانه" محسوب نمی‌شن که!
چرا اتفاقا در یک فیلم دارک هم میشه ازش استفاده کرد؛ مثلا در بازی آرخام اورجین ما فقط طیف رنگ سیاه شهری و سفید برف رو میبینیم یا در مقر هایدرا ما سایه تاریک میبینیم حتی با وجود کلی چراغ باز هم تاریکه.
در بتمن نولان ما یه گاتهام پسا بیـن میبینیم که بحرانی دور از رئالیسم داخلش دیده میشه.
دوباره میرم تو بازی آرخام اورجین؛ شما اگر تو 96 ساعت (5 روز) نان استاپ بازی بکنی یک بار هم روز رو نمیبینی! هوا فقط درحال غروبه یا نیمه شبه. بارون و برف هم که قطع نمیشه! خوب کجای این رئاله؟
یا مثلا زنده موندن تیچلا در پلنگ سیاه!
راستش نه اتفاقا خوشحال میشم با استاد ترابی و بچه های سایت بحث کنیم.
راستی جدید ترین اخبار فردا:
دینگ دینگ خبر داغ بزرگان و اعضای سایت اسپایدی به فیلم های دیسی تاختند
و البته در مورد فان یا دارک بودن فیلم: بنظرم تم فیلم هر چی باشه داستان نداشته باشه، فایده نداره. مثل محافظین کهکشان یک و دو. همون اندازه که خنده آورد اشکمون رو هم در آورد.
ببینید، از اسمش مسخصه: آثار "کمیک‌بوکی"
مشخصاً نمیتونه کاملاً واقع‌گرایانه باشه و اصلاً نباید هم باشه.
آیا توی دنیای واقعی می‌تونه بتمن یا اسپایدرمنی وجود داشته باشه؟! نه!
بعد هم فیلمی که رئال ـه صرفاً نباید قوانین فیزیکی رو رعایت کنه! طعنه زدن به وضعیت جامعه، نقد سیستم قضایی و ... همه از خصوصیات فیلم‌های رئال هستن.
و صحبت من اینه که در فیلم‌های Dark، کارگردان چیزی رو که نمی‌خواد به نمایش بگذاره، "احساسات" هست؛ چیزی که هدف اصلی در سبک "اکسپره‌سیونیسم " هست.
این سبک، سبک کلّی و theme فیلم هست؛ اگه دو یا سه تا صحنه داشته باشیم که احساسات بیننده رو تحریک کنه، آیا فیلم کاملاً از "اکسپره‌سیونیسم " پیروی کرده؟!
متوجه منظورم می‌شین؟!
آقا "تاختن" کجا بود؟!
یه سری از دوستان (!) فیلم‌های MCU رو بچه‌گانه میدونن، این صحبت‌ها هم در واقع جواب اونا بود.
مگر نه کی با دیسی دشمنی داره که بخواد بهش "بتازه"؟!
منظورم عادت همیشگیشونه که میگن سایت اسپایدی ضد دیسی
خوراک‌خوان (آراس‌اس) دیدگاه‌های این محتوا