پس از اینکه قسمت قبل رو کاملا اختصاص دادیم به فیلم اسپایدرمن 1، حالا دوباره وقتشه که برگردیم به تنظیمات کارخانه!

برای خواندن قسمت های قبلی بروید اینجا.

- آیا میدانستید صاحب شخصیت گودزیلا یک بار بابت یک کمیک مردعنکبوتی به مارول رسما نامه ی اعتراض آمیز نوشت؟!

قبل از هر چیز ازتون دعوت میکنم به کاور شماره 413 از کمیک "مردعنکبوتی شگفت انگیز" (منتشر شده در سال 1996) نگاهی بیندازید:

همانطور که دیدید، بن رایلی (سکارلت اسپایدر) که آن موقع جانشین پیتر پارکر به عنوان مردعنکبوتی اصلی شده بود، با نسخه هایی هجو آمیز از یک سری اسباب بازی مشهور آن دوران روبرو شده بود، مثل استرچ آرمسترانگ، گامبی، وودی (از "داستان اسباب بازی") ، لوک اسکای واکر، یک هیولای زنومورف (از سری فیلم های "بیگانه")، لاک پشت نینجا و گودزیلا! داستانش اینجوری بود که مردعنکبوتی بیدار میشه و خودش رو به صورت کوچک شده در اتاق یک بچه پیدا میکنه:

او سپس سعی میکنه تا به سایز نرمال خودش برگرده ولی باید با اسباب بازی های آن پسر بچه روبرو بشه که یکی از آنها قطعا اسباب بازی گودزیلا هستش:

بعدش هم شاهد نبردی بین آنها هستیم و ...

و اما شرکت Toho به عنوان صاحب رایت گودزیلا و تولید کننده ی آثار و محصولات این شخصیت با دیدن این کمیک شاکی میشه و با ارسال نامه ای به مارول تهدید میکنه که اگر یک بار دیگر اینقدر تابلو از گودزیلا استفاده کنه ازش شکایت میکنه! (احتمالا Toho یادش رفته بوده که همین مارول بود که در دهه ی 70 میلادی با انتشار کمیک بوک های گودزیلا کلی به محبوب شدن این شخصیت در آمریکا کمک کرد. این مقاله را بخوانید). به همین دلیل مارول مجبور شد در چاپ مجدد (reprint) های این کمیک، طراحی رو عوض و به جای گودزیلا از یک هیولای بی نام و نشان استفاده کند:

البته در چند سال اخیر دیده شده که این کمیک به همان شکل اُریجینال خودش مورد تجدید چاپ قرار گرفته که نشان میدهد Toho دیگه مثل اون قدیما، گیر نیست!

- آیا میدانستید تنها دفعه ای که اسپایدرمن با گلادیاتور جنگیده مربوط به یک کمیک تبلیغاتی میشه؟!

همانطور که در این مقاله گفته شد، «گلادیاتور» (Gladiator) یکی از نیرومندترین شخصیت های کیهانی مارول است. گلادیاتور اسم واقعی اش هست Kallark و از نژاد بیگانه Strontian است که همیشه به نژاد فضایی " شی آر" (Shi’ar) خدمت کرده و عضو گارد امپراتوری شی آر است. او قدرت های منحصر به فردی داره و شما میتونید سوپرمن دنیای مارول محسوبش کنید! (اصلا به خاطر این خلق شد که ادای احترامی به سوپربوی باشه). پس قدرت های او خیلی به سوپرمن شباهت داره. ولی قدرت اصلی او اینه که به خودش ایمان داره. یعنی جوریه که هر چی بیشتر به خودش ایمان داشته باشه شانس پیروزی او هم بیشتر میشه! او از شخصیت های خبیث کمیک های مردان ایکس بود که طی سالها به نوعی ضد قهرمان تبدیل شده است. اما جالبه که بدونید او هرگز در دنیای اصلی کمیک های رسمی مارول با مردعنکبوتی مبارزه نکرده و در واقع تنها مبارزه بین آنها مربوط میشه به یکی از 5 کمیکی که مارول با حضور مردعنکبوتی و مختص شرکت کیک پزی Drake در سال 1994 میلادی خلق کرد! (این کمیک ها در شعبات شرکت Drake به مشتریان داده میشدند).

موضوعش هم این بود که سر و کله ی یک مشت آدم بد بیگانه در کره زمین پیدا میشود که اسپایدرمن را فریب میدهند تا باور کند پناهجو هستند، نه خلافکاران تحت تعقیب. سپس گلادیاتور از راه میرسد تا از دستگیرشان کند که با مداخله ی اسپایدرمن روبرو میشود:

بعدش هم بین آنها درگیری مختصری رخ میدهد:

اما در نهایت با هم همکاری میکنند.

- آیا میدانستید بازیگر نقش قاتل عمو بن در فیلم "مردعنکبوتی شگفت انگیز" هم حضور داشته؟

همانطور که در این مقاله گفته شد، آقای مایکل پاپاجان (Michael Papajohn) در سری فیلم های سم ریمی از مردعنکبوتی نقش «دنیس کاراداین» که در دنیای کمیک بوک قاتل عمو بن به حساب میاد را بازی کرد:

اما شاید ندانید که ایشون در فیلم "مردعنکبوتی شگفت انگیز" هم حضور بسیار کوتاهی داشت و نقش «آلفرد»، راننده ماشین لیموزین یکی از مدیران آزکورپ به نام «راجیت راثا» را ایفا نمود!

و این در زمان خودش اولین باری بود که بازیگری به جز استن لی در دو سری از فیلم های متفاوت اسپایدرمن حضور میافت ...

- آیا میدانستید تاد مک فارلین اولش قصد داشت از گرین گابلین به عنوان ویلن اصلی آرک نخست سری کمیک بوکی Spider-Man استفاده کنه؟

تاد مک فارلین یکی از بزرگترین و مشهور ترین طراحان دنیای کمیک بوکه که در اواخر دهه ی 80 میلادی طراح سری "مردعنکبوتی شگفت انگیز" شد و با سبک منصر به فرد خود فروش این سری را بالا برد و شخصیت های مهمی مثل «ونوم» را نیز خلق کرد (این مقاله را بخوانید). تا اینکه پس از چند سال تصمیم گرفت از طراحی این سری کناره گیری کند. اما مارول دوست نداشت او را که آن موقع یک آرتیست سوپراستار بود از دست بدهد بنابراین پیشنهاد وسوسه انگیزی بهش داد: راه اندازی یک سری ماهانه جدید به نام Spider-Man که در آن مک فارلین میتوانست همه کاره باشد! یعنی هم طراحی کند و هم نویسندگی! او هم قبول کرد. در نتیجه وقتی اولین شماره در سال 1990 به بازار آمد رکوردهای فروش جا به جا شد. آن موقع مارول هر ماه 4 عنوان کمیک بوکی از اسپایدرمن منتشر میکرد. بنابراین سعی شد تا Spider-Man از 4 تای دیگر به نوعی متمایز باشد. یعنی مک فارلین اجازه داشت از خطوط داستانی و وقایع سری های مهم دیگر مثل Amazing Spider-Man یا Spectacular Spider-Man پیروی نکند و خط داستانی خودش را داشته باشد. بنابراین میبینید که به مک فارلین آزادی عمل زیادی داده شد زیرا همانطور که گفته شد او یک طراح سوپراستار در آن دوره به حساب می آمد و مارول میخواست هر طور شده او را نگه دارد. اما در این میان او با یک محدودیت مواجه شد: عدم امکان استفاده از گرین گابلین!

بله درست شنیدید چون مک فارلین میخواست هر طور شده از گرین گابلین به عنوان خبیث اصلی در آرک نخست خود استفاده کند. خودش در مصاحبه ای گفته: "میخواستم سری رو با یک رویارویی اسپایدرمن/گرین گابلین شروع کنم. به نظرم این دو شخصیت کلاسیک برای 5 شماره ی نخست عالی بودند. منظورم اینه که آیا واقعا شیوه ای بهتر برای شروع یک داستان مردعنکبوتی وجود دارد؟ ولی بهم گفتند که برای گرین گابلین برنامه های دیگری دارند".

البته آن موقع هری آزبورن در نقش گرین گابلین فرو رفته بود و چندی بعد شاهد بودیم که هری پس از فراز و نشیب های بسیار در شماره 200 از Spectacular Spider-Man کشته شد. در هر حال، مک فارلین برای داستان نخست خود مجبور شد از لیزارد استفاده کنه (البته کالیپسو هم در آن حضور داشت).

مهدی ترابی مهربانی

 All rights reserved © Spidey.ir 2023

(هرگونه كپی‌برداری و نقل قول از اخبار و مقالات این سایت تنها با ذكر منبع و نام نویسنده مجاز می‌باشد)

این مطلب را به اشتراک بگذارید :