از لباس جدید مردعنکبوتی رونمایی شد!

پس از 30 سال از لباسی که قرار بوده در کمیک های اسپایدرمن معرفی بشه رونمایی شد!

این هفته، مارول کمیک تک‌شماره‌ای The Sensational Spider-Man: Self-Improvement را منتشر کرد که ۲ داستان کوتاه و نه چندان مهم را روایت می‌کرد. نخستین داستان این شماره را «پیتر دیوید» نوشته است که انگار قرار بوده در دههٔ ۸۰ میلادی منتشر شود، اما به دلایلی الان و در سال ۲۰۱۹ بالاخره چاپ شد!

کمیک اسپایدرمن

در ابتدای این داستان، اسپایدرمن طی مبارزه‌ای با یک خبیث گمنام و درجه ۳ به اسم «فایربرند» (Firebrand) که قدرت‌های آتشین دارد، صدمه می‌بیند. اما «جانی استورم» به موقع سر می‌رسد و پیتر را به ساختمان بکستر (مقر اصلی چهار شگفت‌انگیز) می‌برد. سپس «رید ریچاردز» به اسپایدرمن (که لباس‌ش طی نبرد قبلی سوخته بود) لباس جدیدی را پیشنهاد می‌دهد:

لباس چهار شگفت انگیز مرد عنکبوتی

رید ریچاردز در این لباس (که بی‌شباهت به لباس سیمبیوتی اسپایدرمن هم نیست!) ویژگی‌ها و امکانات جدیدی تعبیه کرده که در ادامه به آن‌ها می‌پردازیم...

- الیاف خاص لباس

لباس کلاسیک قرمز و آبی اسپایدرمن در عین نمادین بودن، چندان قوی نیست و ما بارها دیده‌ایم که این لباس طی نبرد مشتعل شود، پاره شود و آسیب ببیند. هر چه نباشد، این لباس از جنس ”لاتکس“ (Latex) معمولی ساخته شده‌است.

رید ریچاردز در متریال مورداستفاده در این لباس، از همان پارچه‌ای استفاده کرده که در لباس اعضای «چهار شگفت‌انگیز» استفاده شده. این لباس ساخته‌شده از ”مولکول‌های ناپایدار“است. به این معنی که این لباس نمی‌تواند پاره شود و آسیب ببیند. همچنین این لباس در مقابل شعله و حرارت مقاوم است. پس حتی آتش جانی استورم هم نمی‌تواند آسیبی به این لباس برساند!

- وب‌شوترهای سایبرنتیکی (Cybernetical Web-Shooters)

وب شوتر - تار انداز مرد عنکبوتی

همان‌طور که می‌دانید، وب‌شوترهای اسپایدرمن که روی مچ (و کف دست) او تعبیه شده‌اند، به او امکان پرتاب انواع تار را می‌دهند؛ برای این‌کار، او باید دکمهٔ پرتاب تار را که در کف دست‌اش قرار دارد را بفشارد و همین باعث به وجود آمدن آن ژست تارزنی معروف اسپایدرمن شده‌است.

حال رید ریچاردز کار را برای پیتر آسان‌تر از پیش کرده است. این لباس مستقیماً به سیستم عصبی پیتر متصل است و هر وقت که او بخواهد، تار پرتاب می‌کند. در واقع، تنها کافی‌ست که پیتر تصور تار زدن بکند تا لباس براساس وخامت وضعیت، میزان معینی تار پرتاب کند. یعنی تارهای هوشمند!

همین‌طور این تارها در مقابل آتش و حرارت مقاوم هستند.

- گلایدرهای تاری (Web-Gliders)

گلایدرهای تاری

از همان ابتدای خلق اسپایدرمن و در لباس کلاسیک او که «استیو دیتکو» مرحوم خلق کرد، ما تارهایی زیر بغل اسپایدرمن دیدیم که به آن Web-Wings گفته می‌شد. این تارها عموماً حالت تزئینی داشتند و چندان کاربردی نبودند.

اما در این لباس جدید، این تارها بهبود یافتند و پیتر با استفاده از آن‌ها می‌توانست خیلی راحت در هوا شناور شود و Gliding انجام بدهد. مثل فیلم «مردعنکبوتی: بازگشت به خانه». (البته در این شماره چندان استفاده‌ای از این ویژگی نمی‌بینیم.)

اما در عین تمام ویژگی‌های جدید و جالب این لباس، پیتر در انتها لباس را به رید ریچاردز پس می‌فرستد! چون اولاً که تاراندازی در این لباس برایش مشکل بود. (او نزدیک بود باعث سقوط یک هلیکوپتر شود!) و ثانیاً رنگ لباس باعث می‌شد مردم فکر کنند که او یک ”شخصیت شرور ونومی“ است!

اما جای نگرانی نیست! چرا که تمام این ویژگی‌ها پیش‌تر در لباس‌های دنیای اسپایدرمن به کار رفته‌اند. برای مثال مقاومت در برابر آتش را قبلاً در لباس «عایق ضد شوکر» دیده بودیم، مولکول‌های ناپایدار پیش‌تر در قالب لباس Future Foundation به کار رفته بودند. تاراندازی بدون وب‌شوتر را هم پیش‌تر در لباس سیمبیوتی دیده بودیم. همین‌طور بال‌های تاری هم در لباس‌های «زن عنکبوتی» و «مردعنکبوتی ۲۰۹۹» به کار رفته بودند. اما شاید اگر این داستان در همان دههٔ ۸۰ میلادی چاپ می‌شد، آیندهٔ لباس‌های اسپایدرمن طور دیگری رقم می‌خورد...

نظر شما چیست؟ به نظر شما آیا بهتر می‌بود که پیتر این لباس را پیش خودش نگه دارد؟ از کدام ویژگی بیشتر خوش‌تان آمد؟ نظرات خود را با ما در میان بگذارید!

مطالب مرتبط: