کارشناسان و هواداران کمیک بوک در اینکه «نورمن آزبورن» یا همان  «گرین گابلین» (Green Goblin) بزرگترین و اصلی ترین دشمن «پیتر پارکر/اسپایدرمن» است هیچ شکی ندارند. در واقع گرین گابلین از هر فرصتی استفاده کرده تا زندگی پیتر پارکر را به جهنمی تمام عیار تبدیل کند...

اطلاعات كلي درباره گرين گابلين:

«گرین گابلین» در اصل یک دانشمند، کارخانه‌دار و شیمی‌دان جاه‌طلب به نام «نورمن آزبورن» است که به دلیل حادثه‌ای دچار اختلالات ذهنی شده و به نیروهای فوق بشری دست یافت. او پدر «هری آزبورن»، بهترین دوست پیتر پارکر است و جزو معدود دشمنان اسپایدرمن می‌باشد که از هویت مخفی او آگاه است. بدون شک شرورانه ترین اقدام گرین گابلین به قتل رساندن «گوئن استیسی» بود. سپس او به ظاهر در جدال با اسپایدرمن كشته شد، اما پس از دو دهه دوباره به عرصه بازگشت (در طول غیبت او، پسرش هری به گرین گابلین دوم بدل شد تا انتقام مرگ پدرش را از پیتر پاركر بگیرد). در سال‌های اخیر گرین گابلین توانسته مردم را فریب دهد و خودش را خیرخواه جامعه معرفی كند.

مقدمه: در وصف اهمیت   «گرین گابلین» همین بس كه او 20 سال در كمیك های اسپایدرمن مرده بود ولی در قالب فلش بك (flashback) ها، توهمات و كابوس های «پیتر پاركر» حضور دائمی داشت و مدام  به او اشاره میشد! به علاوه، نویسندگان و طراحان مارول در نبود «نورمن آزبورن» چند گرین گابلین دیگر خلق كردند و حتی كاراكتری مشابه به نام «هاب گابلین» (Hobgoblin) وارد داستان هاي مرد عنكبوتي شد اما هیچ یك نتواستند جای خالی گرین گابلین اصلی را پر كنند. اما سئوال اینجاست كه واقعاً چرا نورمن آزبورن/گرین گابلین تا این حد نزد هواداران محبوب است و همگان وی را به عنوان دشمن شماره یك پیتر پاركر/مرد عنكبوتی تلقی میكنند؟ این مقاله را نوشته ام تا پاسخ مناسبی به این سوال داده باشم!

می توان به راحتی و تنها با در نظر گرفتن خباثت هایی كه گرین گابلین در طول سالیان گذشته مرتكب شده و ضرباتي كه به اسپايدرمن وارد آورده  او را بزرگترین دشمن پيتر پاركر دانست. به طور مثال او گوئن استیسی نخستین عشق حقیقی پیتر را به قتل رساند، «بن رایلی» (كلونی كه از روی مرد عنكبوتی كپی شده بود و پیتر او را مثل برادرش دوست داشت) به قتل رساند، «هری آزبورن» (پسر خودش و دوست صمیمی پیتر) را تا سر حد جنون پیش برد و نهایت تلاش خود را كرد تا او را به هیولایی مثل خودش تبدیل کند، او نوزاد تازه به دنیا آمده پیتر و مری جین را از آنها گرفت، او در قضیه مرگ ظاهری «زن عمو می»  (Aunt May) نقش اصلی را داشت و باعث شد تا پیتر برای مدت ها عزادار مرگ او باشد  (نورمن حتی باعث شد تا زن عمو می ربوده و برای مدتی زنده زنده در یک تابوت نگهداری شود!) و ...

اما به نظر من خصومت او با اسپایدرمن عمیق تر از این حرفهاست و دلایل اساسي تري برای محبوبیت اش وجود دارد كه به ترتیب به آنها اشاره خواهم كرد:

- نورمن آزبورن مردی است كه كودكی و گذشته سختی داشته روح و ذهن اش كاملاً برای خباثت پرورش یافته است. او مثل كسانی است كه در صفحه حوادث روزنامه ها درباره شان زیاد خوانده ایم؛ همان قاتلین و جنایتكارانی كه ظاهرشان كاملاً نرمال و حتی معصوم و مهربان است اما سپس خبر میرسد كه اجساد مدفون شده آدم های بیگناه در زیر زمین خانه شان كشف شده! یا مثل كسانی كه از بیماری های روانی شدیدی رنج میبرند و به همین خاطر یك لحظه خندان و خوشحال هستند و لحظه بعد به طور غیر قابل كنترلی خشمگین و عصبانی! نورمن هم دقیقاً همین طور است و هنگامی كه كاملاً طبیعی به نظر میرسد دچار جنون های آنی میشود. این موضوع نشان میدهد كه سلامت عقل او تا چه میزان شكننده است.

- همه ما میدانیم كه چه نیروی مخربی تحت عنوان "خشم" در وجودمان نهفته است ولی همواره سعی میكنیم  آن را تحت كنترل درآوریم. اما نورمن اینطور نیست. در واقع قدرت اقتصادی و فیزیكی او باعث شده تا هیچ مانعی یا كنترلی بر سر  خشم او وجود نداشته باشد. از این رو همیشه اعتقاد داشته ام او حتی پیش از انفجار آن محلول شیمیایی در كارخانه اش و دستیابی به نیروهای فوق بشری، دچار خباثت هاي روان پريشانانه بود. در واقع آن انفجار  فقط  عقده های نهفته در وجودش را به یكباره آزاد كرد و فرصت داد تا در قالب گرین گابلین بدون هیچ محدودیتی از ثروت و نفوذ خود سو استفاده كرده و دست به شرارت بزند.

البته نورمن توانسته در بسیاری از اوقات خشم و نفرت خود را حداقل در ظاهر پنهان كند و همین مساله از او نوعی كاراكتر دو شخصیتی بسیار جذاب ساخته است. بهترین مثالی كه میتوانم در این رابطه بزنم در شماره 250 از كمیك Spectacular Spider-Man (نوشته یكی از نویسندگان محبوب من یعنی «جی. ام. دی ماتیوس») یافت میشود. نورمن در این داستان فوق العاده، گاهی مثل یك جنتلمن چرب زبان، مودب و حتی با وقار عمل میكند ولی بلافاصله دچار غلیان های جنون آسا میشود، به طوریكه كسی را یارای مقاومت در برابر اش نیست.

- نمیخواهم بگویم كه دیگر دشمنان اسپایدرمن جذاب نیستند یا شخصیت پردازی قوی ندارند (مثلاً «دكتر اختاپوس» ویژگی ها و پیچیده گی های جالبی دارد) با این حال یكی از تفاوت های اصلی میان نورمن ازبورن و دیگر دشمنان اسپایدرمن این است كه هویت او مخفی مانده و اكثر مردم شهر نمیدانند كه او همان گرین گابلین است (البته در پايان داستان معروف Dark Reign ماهیت واقعی نورمن تا حد زیادی برای عموم آشكار شد ولی او همیشه راهی پیدا میكند تا خودش را به نوعی تبرئه كند). به عبارت دیگر، به جز پیتر پاركر و چند نفر دیگر،  كسی نمیداند كه نورمن چه هیولایی است!

به نظرم او به همین دلیل حتی از «جوکر» معروف هم پیشی میگیرد زیرا جوکر همیشه یک شخصیت دارد: قاتلی روان پریش! او همیشه و در همه حال پلید است و خباثتش آنقدر عریان است که هیچ وقت ماسک بر صورت ندارد. به همین خاطر هم در داستانهای «بتمن» او منشا یا origin خاصی ندارد چون گذشته اش برای خواننده یا بیننده مهم نیست و با هیچ کاراکتری خصومت "شخصی" ندارد و تنها به اين دليل با بتمن ميجنگد چون او را نقطه مقابل خود ميداند (اگر جوكر نماد هرج مرج و بينظمي باشد بتمن هم نماد قانون و نظم است).  اما نورمن آزبورن با وجود آنکه در خباثت چیزی از جوکر کم ندارد اما از آنجائيكه عده معدودي از ميزان خباثت او باخبر هستند، پلید تر از جوكر جلوه ميكند زيرا غیر قابل پیشبینی تر است. نورمن استاد فریب کاری است و اصطلاحاً دیگران را manipulate میکند. او دست به هرکاری میزند ولی دست آخر همه چیز به نفع اش تمام میشود. به همين دلیل هم موفق شد گروه Dark Avengers را با تایید خود دولت آمریکا تاسیس كند! در ضمن او بر خلاف جوکر دیوانه  نیست پس آدم تکلیفش با او روشن نیست چون آدم دیوانه هیچ دلیل منطقی برای کارهایش ندارد ولی وقتی قهرمان با آدمی سرو كار دارد كه  زیرک و مکار است ، همه جا نفوذ دارد و گاهی همه را قانع کرده که کاری که میکند درست و صحیح است،  آنوقت دست و پایش بسته میشود چون ممکن است مردم او را به خاطر مقابله با چنین فردی مورد نکوهش قرار بدهند. ولی بعید میدانم اگه بتمن جوکر رو جلوی دوربین های تلویزیونی سنگسار (!) کند، کسی کک اش هم بگزد! در حالیکه اسپایدرمن بارها به خاطر حمله به نورمن آزبورن مورد تعقیب پلیس قرار گرفته زیرا نورمن آنقدر حيله گر است که توانسته تمام خباثت خود را زیر ظاهر گول زننده یک تاجر ، کارخانه دار  و يا يك سياستمدار موفق پنهان سازد.

- یكی دیگر از تفاوت های دیگر گرين گابلين با ديگران شخصيت هاي خبيث داستان هاي اسپايدرمن  در نیروهایش نهفته است. به طور مثال «اتو اكتاویس» فقط وقتی دكتر اختاپوس است كه آن بازوهای هوشمند مكانیكی را در اختیار دارد. «ادریان تومز» فقط وقتی «كركس» است كه تجهیزات مخصوص پرواز اش را بر تن دارد. «ادی براك» وقتی «ونوم» میشود كه با سیمبیوت فضایی پیوند میخورد. «كوئینتین بك» وقتی «میستریو» است كه آن لباس و وسایل ایجاد توهم را به همراه دارد و ... ولی هیچ كدام از آنها بدون مواردی كه ذكر شد، چندان خبیث و خطرناك به نظر نمیرسند در حالیكه نورمن همیشه و در همه حال خطرناك است حتی وقتی گلایدر و سلاح های گرین گابلین در دسترس او نیست.

- خصومت گرین گابلین  با اسپایدرمن کاملاً شخصی و عمیق و بسیار  فراتر از انگیزه های معمول شخصیت های منفی در عالم کمیک می باشد. او برخلاف دیگر شخصيت هاي خبيث دنياي كميك که معمولاً به دنبال پول، ثروت و یا حکومت بر جهان هستند، فقط به یک هدف می اندیشد: نابودی «پیتر پارکر/اسپایدرمن» و ضربه زدن به عمق روح و وجود او تمام اعضای خانواده اش ....

- دلیل دیگر معركه بودن گرین گابلین را باید در رابطه منحصر به فرد میان پیتر پاركر و نورمن آزبورن جستجو كرد. به عبارتی دیگر هر چند اسپایدرمن بارها سد راه  گرین گابلین و نقشه های پلید او شده است  (و در ضمن از یاد نبریم كه گرین گابلین اولین دشمن اسپایدرمن بود كه به هویت مخفی اش پی برد) اما دشمنی اصلی نورمن با پیتر است نه با اسپایدرمن! و او از هیچ تلاشي برای به جهنم تبدیل كردن زندگی پیتر و اطرافیانش فرو گذاری نكرده و نخواهد كرد. این در حالی است كه دیگر دشمنان اسپایدرمن حس خاصی نسبت به پیتر پاركر ندارند و مشكل اصلی شان با اسپایدرمن است (به طور مشابه، مثلا مشكل اصلي جوكر يا «لكس لوثر» با بتمن و سوپرمن است نه با «بروس وين» و «كلارك كنت») اما گرین گابلین به دلایل مختلف از "خود" پیتر پاركر متنفر است زيرا چيزهايي در او ميبيند كه هميشه آرزويش را داشته! 

اولاً اینكه نورمن آزبورن در تمام عمر خود به دنبال كسب قدرت بوده و تا حد زیادی هم در این راه به موفقیت دست یافته است اما اين موفقيت براي او آسايش و رضايت به همراه نداشته. به عنوان نمونه «الكس راس» (Alex Ross) هنرمند بزرگ و برجسته دنیای كمیك، در مجموعه Earth X (كه سال 1999 چاپ شد و داستانش در آینده نزدیك مارول جریان داشت) نشان داد كه چطور عطش سیری ناپذیر نورمن برای كسب قدرت در نهایت او را به سمت رئیس جمهور ایالات متحده آمریكا رسانده در حالیكه او به هيچ وجه احساس خوشبختی نمیكند! اما درست برعكس نورمن، پیتر پاركر از هرگونه مال، ثروت، قدرت و نفوذ بی بهره است و اغلب هم با مشكلات مالی دست و پنجه نرم كرده اما در مقایسه با نورمن از آرامش و خوشبختی به مراتب بیشتری برخوردار مي باشد. نورمن به همين دليل به پيتر غبطه ميخورد.

به علاوه نحوه برخورد نورمن و پیتر با تراژدی هایی كه در زندگی خود داشته اند، تفاوت های شخصیتی آنها را به شدت پررنگ كرده است: پیتر هرگز قاتل عمو بن را به قتل نرساند (و یا نورمن را به خاطر قتل گوئن یا ده ها جنایت دیگرش قصاص نكرد) ولی تصور كنید اگر یكی از نزدیكان نورمن كشته میشد نورمن با فرد قاتل چه كار میكرد! ضمناً، پیتر هرگز در مقابل تراژدی هایی كه در زندگی شخصی اش پیش آمده، به زانو درنيامده و حس خوشبینی بی پایان اش را از دست نداده است. یعنی تراژدی های ریز و درشت از پيتر قهرمانی مقاوم ساخته در حالیكه تراژدی ها و عقده ای درونی نورمن او را به شخصیتی خبیث، نفرت انگیز، تندخو و قاتل بدل كرده است.

از سوی دیگر پیتر قادر است با دیگران روابط پایدار و مثبت ایجاد كند ولی نورمن قادر به انجام چنین كاری نیست زیرا نیاز سیری ناپذیر اش برای سلطه بر دیگران و بهره برداری از آنان به نفع منافعی شخصی خود، دیگر جایی برای داشتن روابط حسنه باقی نمیگذارد. این در حالیست كه پیتر همیشه از وجود خانواده ای حامی و مهربان بهره داشته (عمو ، زن عمو و همسری مهربان) ولی چنین چیزی اصلاً درباره نورمن صدق نمیكند زیرا همانطور كه در شماره 14 از Spectacular  Spider-Man Annual میخوانیم، پدر نورمن نیز فردی بدرفتار، پرخاشگر و بد دهن  بوده است (در واقع رابطه داغان و پر از تنش نورمن با پدرش بعداً به نوعی در رابطه او با پسرش هری نیز تكرار شد).

به علاوه اگر یادتان باشد در مقاله "معرفی دختر عنكبوتی  (Spider-Girl)" گفتم كه نورمن دختر پیتر و مری جین را ربود. به نظرم او با این كار میخواست به دو هدف دست یابد. یكی اینكه میخواست سر قضیه هری با پیتر تسویه حساب كند (چون پیتر را مقصر مرگ هری میدانست) ولی شاید هدف مهم تر او این بود كه با این كار رابطه ایده آل میان پیتر و مری جین را دچار اختلال و پيتر را از داشتن فرزند محروم كند . منظورم این است كه نورمن (كه همیشه در حسرت داشتن یك رابطه بهتر با پدر و پسرش بسر برده) هرگز نمیتوانست تحمل كند كه بزرگترین دشمن اش در آینده یك رابطه خوب با فرزندش ایجاد كرده و به همین دلیل بود كه دختر پیتر را در بدو تولد ربود.

- نكته پایانی كه به نظرم جذابیت های گرین گابلین/نورمن آزبورن را دو چندان كرده، خشم و نفرتی است كه در وجود پیتر ایجاد میكند. یعنی، پیتر كه همیشه به عنوانی انسانی خون سرد و آرام شناخته میشود، گاهی اوقات آنچنان خونش از دست اعمال نورمن به جوش می آید كه خواننده جا میخورد. مثلاً در همان شماره 250 از كمیك Spectacular Spider-Man ، پیتر كه از رفتارها و دروغ های نورمن جان به لب شده، به منزل او یورش میبرد و به شدت كتك اش میزند! (البته او به سرعت از اين كار پشيمان شد ولي ديگر دير شده بود زيرا نورمن عمداً پيتر را به خانه خود كشانده بود تا از صحنه كتك خوردنش فيلم بگيرد و آن را به دست پليس بدهد تا اسپايدرمن را مورد تعقيب قرار دهند!) در هر حال،  این موضوع بار دیگر اثبات میكند كه هیچ شخصيت خبيث دیگری در جهان نیست كه بتواند پیتر را تا این حد كفری كند!

در هر حال فقط امیدوارم «مارك وب» به عمق پیچیدگی، جنون، جذابیت و دشمنی نورمن آزبورن/گرین گابلین با پیتر پاركر/اسپایدرمن و خانواده اش پی برده باشد و آن را به نحو احسن در قسمت دوم (و احتمالاً سوم) «مرد عنكبوتی شگفت انگیز» به تصویر بكشد.

 مهدی ترابی مهربانی

 All rights reserved © Spidey.ir 2013

(هرگونه كپی‌برداری و نقل قول از اخبار و مقالات این سایت تنها با ذكر منبع و نام نویسنده مجاز می‌باشد)

مطالب مرتبط:

همه چیز درباره گرین گابلین (GREEN GOBLIN)

این مطلب را به اشتراک بگذارید :